Janny van der Heijden: 'Juist die kleine dingen kunnen het lichtpuntje zijn dat je door donkere tijden heen helpt'
'Weten we nog wel wat ons gelukkig maakt of gelukkig zijn ís?'
Janny van der Heijden schrijft elke maand een column over de wereld waarin ze leeft, lacht, huilt en zich verwondert. Deze keer: de besmettelijkheid van geluk.
Verschil tussen denken en doen
Er is momenteel zoveel ellende in de wereld dat ik me er soms het liefst voor zou willen afsluiten. Vaak vraag ik me dan af: als we nu allemaal eens zouden proberen elkaar elke dag op zijn minst te verdragen en te helpen, geen dingen te doen die de aarde belasten en ons focussen op wat ons gelukkig maakt, zou de wereld er dan al niet een beetje beter voorstaan? Weten we nog wel wat ons gelukkig maakt of gelukkig zijn ís? We zeggen wel gelukkig te willen zijn, maar soms is er een groot verschil tussen ons denken en doen. Zo vind ik een pak of een jurk veel fijner dragen als ik weet dat er geen kinderhanden aan te pas zijn gekomen toen het werd gemaakt of als ik weet dat het materiaal waarvan het is gemaakt natuurlijk is en langer meegaat zodat het niet binnen een paar maanden in een afvalbak terechtkomt. Iets eten dat heeft mogen groeien zonder bestrijdingsmiddelen of antibiotica geeft me letterlijk en figuurlijk een beter gevoel. Glimlachen, groeten, oprecht dankjewel zeggen, het maakt onze communicatie zoveel beter. En iemand vragen ‘Kan ik je naar het ziekenhuis brengen of zal ik voor je koken?’ heeft meer impact dan goedbedoeld zeggen: ‘Laat je me weten als ik iets voor je kan doen?’
Geluksgevoel
Gelukkig zijn is niet egoïstisch, maar verruimt je blik ook voor de behoeftes van een ander. En misschien zie ik het allemaal te simpel, maar ik ben ervan overtuigd dat positiviteit ook positiviteit aantrekt, en dus geluksgevoel. En dat juist kleine dingen de lichtpuntjes kunnen zijn die je door soms donkere tijden helpen en niet die grote kortstondige lichtflits.
Weet je wat mij gelukkig maakt en echt niets met geld, leeftijd of status te maken heeft? Me op de bank, met een kop thee binnen handbereik, compleet verliezen in een boek. In de auto keihard (vals) met de muziek meezingen. De zon zien opkomen als ik soms al heel vroeg, met frisse tegenzin, aan de slag moet. Bloemen zien bloeien. De geur van de zee ruiken en zand onder mijn voeten voelen. Een lange wandeling, al dan niet met Nhaan, mijn teckel, en haar staartje dan vrolijk zien wiebelen. Bellen en schaterlachen met vriendinnen. Scharrelen op een brocante of kringloopwinkel en een fantastisch item voor bijna niks scoren. Een knipoog of grote lach van zo maar iemand. Een spelletje spelen. Zien dat een nieuwe kleur lippenstift of oogschaduw me mooi staat. Iemand een hart onder de riem steken en ervaren dat het aankomt. Maar ook bij toeval zien dat die tas of schoenen die ik al zo graag wil maar veel te duur vond nu in de uitverkoop voor de halve prijs zijn. Nieuwe plekken ontdekken. Mijn kinderen en kleinkinderen veel zien. En ja, als je nu zegt ‘Maar jij hebt ook de leukste baan van de wereld, dat is lekker makkelijk’, ben ik die eerste die zegt: ‘Ja, je hebt gelijk, maar ik hoop dat ik een klein beetje van dat geluk kan delen en je af en toe kan laten glimlachen met wat ik doe.’
- NL Beeld