Bibi (48): 'Ik fantaseer over s*ks met anderen'

‘Wim en ik kregen verkering in de vijfde klas van de HAVO. Amper zeventien jaar en nog zo groen als gras gingen we, smoorverliefd, op ontdekking. We groeiden allebei op in een rooms-katholiek gezin en onze ouders vonden het beslist niet goed dat we samen sliepen. Vooral mijn vader was er fel op tegen. Mijn moeder was stiekem wat milder. En natuurlijk wist ze wel dat we op andere plekken aan ons gerief kwamen. Toen ik haar na een halfjaar blozend vroeg of ik aan de pil mocht, was ze het daar mee eens. Alles beter dan ongewenst zwanger thuiskomen.

Geheimpje

Papa mocht het niet weten. Het was ons geheimpje. De strip verborg ik zorgvuldig in mijn nachtkasje. Toen Wim en ik vroegen of we samen op vakantie naar Lloret de Mar mochten, vond mijn vader dat geen goed idee. Ondanks dat we al een jaar dikke verkering hadden. Moeder suste de boel. Ik weet nog dat ze tegen mijn vader met een knipoog zei: ‘Koe, vergeet niet dat je zelf ook kalf bent geweest.’ Het mocht! Hoewel schoorvoetend, we kregen toestemming. Achteraf hebben we dikwijls om papa’s opmerking gelachen toen hij ons uitzwaaide. Wim moest ‘dat ding’ vooral voor het plassen houden! Wat waren we uitgelaten toen we met allemaal leeftijdsgenoten richting het zuiden afreisden. En wat hebben we genoten. We vreeën, lagen tot zonsondergang op het strand, gingen uit en dronken veel te veel. Het was een topvakantie.

Inmiddels, ruim vijfentwintig jaar later, zijn we nog steeds dol op elkaar. We trouwden na zes jaar verkering en kregen twee prachtige kinderen. Stan en Lois, een rijkeluiswens, ging in vervulling. Onze zoon en dochter zijn echte pubers, maar op een leuke manier. Op school doen ze het goed, hoewel onze oudste graag de kantjes ervan af loopt. Hij weet precies welke cijfers hij moet halen om over te gaan. Lois is een perfectionist. Ik heb haar nog nooit hoeven te vragen of ze haar huiswerk af heeft. Beide kinderen hebben een fijne vriendenclub, maar ze zijn absoluut niet heilig hoor. Het komt geregeld voor dat ze met te veel drank op thuiskomen. Ook kijken we er niet meer raar van op dat ze, na een nacht doorhalen, beroerd boven het toilet hangen. Dat is dan maar zo. Wim en ik worden daar niet boos om. Ook wij waren geen doetjes. Bovendien gebruiken ze verder geen enkel verdovend middel. Dat weet ik zeker en daar zijn we heel gelukkig mee. Een voorbeeldgezin zou je denken. Toch is er iets dat tussen Wim en mij speelt. Dat komt doordat we nooit seks met een ander hebben gehad. We waren elkaars eerste grote liefde en hopelijk blijft dat voor altijd zo. Ik moet er niet aan denken hem te moeten missen en andersom weet ik dat Wim dat ook zo voelt. Maar toch. Hoewel ons seksleven na al die jaren nog steeds goed is, fantaseer ik stiekem steeds vaker over hoe het zou zijn om met een andere man te vrijen. Of met een vrouw. Of met een man én een vrouw samen. Om ons seksleven spannend te houden plannen we maandelijks een erotische avond. Gewoon, met z’n tweetjes.

Bekijk ook

Maureen (55) 'Ik ga op vakantie voor de s*ks' | Nouveau

'Geen verwachtingen, geen gedoe, heerlijk!'

Erotische avonden

Alleen de voorpret is al opwindend. Tijdens zo’n avond vloeit de wijn rijkelijk en laten we lekkere tapas bezorgen. Ik draag dan sexy lingerie, een uitdagend jurkje en hoge hakken. Wim geniet ervan, net als ik. Met een spannende film op de achtergrond beleven we dan heerlijke uurtjes. Hier kunnen we echt weken op teren. Onlangs deed zich een situatie voor die mijn man en mij aan het denken heeft gezet - of op een dwaalspoor heeft gebracht, zeg het maar. We waren op visite bij Hans en Marit. Hans is een fijne collega van Wim, Marit een lieve, vrolijke vrouw. Door de jaren heen zijn we bevriend met hen geraakt. We dronken een wijntje en kregen het over drugsgebruik onder jongeren. Persoonlijk ben ik hier fel op tegen. Ik vind het eng, ben bang voor verslaving en alle gevolgen van dien. Hans en Marit begrepen dat. Ook zij zijn geen voorstander van drugs en het verliezen van de controle. Toch gaven ze toe dat zij weleens een xtc-pilletje nemen. Ik viel zowat van mijn stoel. Zij? Beiden hoog opgeleid, mensen bij wie alles volgens het boekje gaat. Xtc? Dat gebruiken alleen mensen die het spoor bijster zijn in mijn beleving. Of jongeren van wie de ouders het allang best vinden dat ze zich op straat vermaken. Ook Wim sprak zijn verbazing uit.

Verrijking

Toch moesten we dat niet zo zien, volgens Hans en Marit. Ze vertelden enorm te genieten van een ‘avondje xtc’. En hoe het begon. Dat was tijdens een danceparty waar ze al jaren heen gaan met hun vaste vriendenclub. De meesten van hen namen tijdens zo’n avond een pilletje. Er werd dan gedanst tot het ochtendgloren en méér. Er werden mooie gesprekken gevoerd. Het onderlinge begrip en de volledige ontspanning… Het had Hans en Marit zo geïntrigeerd dat ook zij op een avond overstag waren gegaan. En hoewel ze het beiden best eng hadden gevonden, waren ze vanaf dat moment om geweest. Ze ervoeren het oneindig fijne gevoel, de intimiteit en het dolverliefd zijn als overweldigend. De muziek, de levensverhalen, toekomstdromen; het werd allemaal zoveel intenser beleefd dan in ‘nuchtere’ toestand. En ja, soms werd er ook gezoend met anderen. Of gevreeën.

Ze zeiden dat het een verrijking was van hun leven en zouden het ons ook zo gunnen. Iedereen zou dit volgens hen een keer moeten ervaren. Temeer omdat, wanneer je niet verslavingsgevoelig bent, er geen duiveltje schreeuwt om méér. Of vaker. Bovendien komt er na zo’n xtc-avond geen nare kater bij kijken, benadrukten ze. Wim en ik hingen aan hun lippen, maar vielen ook over hun woorden. Want, hoe vaak las je niet dat het mis ging tijdens het gebruik van xtc? En, hoe wist je nu zeker of het spul veilig gefabriceerd was? En het vrijen met een ander tijdens zo’n avond kan dan spannend zijn, maar is het dat de volgende dag ook nog, als je weer met beide benen op de grond staat? Is er dan geen sprake van jaloezie? Bij Hans en Marit was dit absoluut niet aan de orde. Zij zagen deze avonden als een aanvulling op hun relatie, niet als een invulling. Ook zij waren, net als Wim en ik, al ruim vijfentwintig jaar bij elkaar en hadden ook nooit met een ander seks gehad. Ze hadden er veel gesprekken over gevoerd. En over huwelijkse trouw. Over de belofte destijds, toen ze voor het altaar elkaar het ja-woord gaven. Was het dan écht zo bedoeld in het leven? Monogaam blijven tot de laatste adem. Was het geen regel die ons door de mensheid werd opgelegd? De fantasie over seks met een ander was steeds vaker ter sprake gekomen. Maar om daar nu werkelijk wat mee te doen, daar moesten ze eigenlijk ook niet aan denken. Ze waren nog altijd gek op elkaar. Het idee dat de één een ander zou beminnen voelde ook niet goed. En toch, toch bleef de gedachte onderhuids aanwezig.

Extraatje

Tot die danceparty dus, waar ze ieder besloten een half pilletje te proberen. Die avond was er niet veel gebeurd. Er was gezoend en gestreeld, maar er was geen sprake geweest van seks met anderen. Toch was deze avond het begin van een nieuwe dimensie in hun relatie geweest. Hun mindset was erdoor veranderd. Dachten Hans en Marit voorheen dat jaloezie hen parten zou spelen, het tegenovergestelde bleek waar. Want een paar weken na hun eerste ‘halfje’ hadden ze thuis afgesproken met een gelijkgestemd, ook onervaren koppel. Die hadden zij tijdens de danceparty ontmoet. Tijdens deze avond was er wel meer gebeurd. Ze hadden samen seks gehad en het beleefd als een verrijking. Met alleen maar warme gevoelens en wederzijds gungenot. Het gevoel buitenspel gezet te worden of angst om elkaar te verliezen was absoluut niet aan de orde geweest. Integendeel. Ze waren volledig in elkaar opgegaan. Hadden gedanst op fijne muziek, diepzinnige gesprekken gevoerd en ja, ook gevreeën.

Ze vonden en vinden het nog steeds geweldig. Niet structureel, het moet wel een extraatje blijven volgens hen. Af en toe tijdens danceparty’s en soms thuis met een ander stel, waar zelfs waardevolle vriendschappen door zijn ontstaan. Nou, daar zaten we dan, Wim en ik, vol verbazing te luisteren naar de openheid van Hans en Marit. Inmiddels was het ver na middernacht en werd het de hoogste tijd om naar huis te gaan. Het was een fijne avond. Bij het afscheid bedankten we hen oprecht voor het openhartige gesprek. Ze zeiden heel goed te begrijpen dat we waarschijnlijk verbaasd of misschien wel geschokt waren over hun eerlijkheid. Maar ook dat ze zich maar al te goed in onze fantasieën konden vinden. Juist omdat zij zich als echtpaar met een stel pubers aan ons konden spiegelen. Tot slot zeiden ze dat, mochten we ooit nieuwsgierig worden, we hen altijd konden benaderen. En ze garandeerden ons absoluut veilige pilletjes. Daar lieten ze het bij.

Fantasieën

Inmiddels zijn we twee maanden verder. Twee maanden waarin Wim en ik heel openhartig over ons seksleven hebben gesproken. We zijn nog nooit zo eerlijk geweest over onze erotische fantasieën. Dat waren we nooit écht. Het gesprek met Hans en Marit heeft op ons beiden nogal indruk gemaakt. We praten vaak over seks met een ander stel. Of seks met twee vrouwen. Twee mannen misschien? Het is fijn om er zo eerlijk over te kunnen zijn. Bovendien heeft het ons seksleven een behoorlijke boost gegeven. Zonder dat we onze fantasieën in de praktijk brengen. Of we daar behoefte aan hebben? Ja, best wel. Of we het durven? We weten het niet. Dikwijls vragen we ons af of we het aanbod van Hans en Marit aan zullen nemen. Want, wat kan er nu werkelijk gebeuren als we dat in hun vertrouwde omgeving proberen? We weten zeker dat zij zich niet aan ons zullen opdringen en dat respect voorop zal staan. Zo zijn zij. Overigens hebben Wim en Hans het er na die betreffende avond nooit meer over gehad. Niet tijdens de middagpauze en ook niet onder de vrijdagmiddagborrel. Dat zegt ook wel veel over de wederzijdse integriteit.

Kortom, we staan in dubio. En wellicht vinden velen ons een stel draaikonten. Zouden ze zeggen: ‘In vredesnaam, lééf!’ Maar dat laatste doén we wel. We genieten alle dagen van ons gezin, van ons werk en van elkaar. Kortom, we hebben het goed. En toch, toch, kriebelt het onderhuids. Dé verrijking, zoals Hans en Marit het schetsen. Dat zouden wij ook wel willen ervaren. En dan net als hen met genoegdoening terugkijken op fantastische avonden. We zijn verdorie nog niet eens vijftig en hopelijk nog maar op de helft van ons leven. Moet het dan echt zo zijn dat, wanneer we later oud en grijs zijn, we alleen met elkaar het bed hebben gedeeld? Ergens is dat toch ook een belachelijke gedachte. Aan de andere kant, het zal je gebeuren dat één van ons verliefd wordt op een ander. Dat is helemaal een niet te verteren gedachte. En natuurlijk kunnen we afspreken dat wanneer we een pilletje nemen we niet gaan zoenen of vrijen met een ander. Dat we het alleen met elkaar doen. Maar daar ken ik ons beiden te goed voor. Ik weet zeker dat we helemaal los gaan. En dan? Smaakt het dan naar meer? Is de kans reëel dat we elkaar misschien gaan verliezen? Of groeien we juist dichter naar elkaar toe? We weten het echt niet. En dus hebben we besloten om het (voorlopig) mooi bij elkaar te laten. Samen met onze fantasieën. Bij twijfel moet je immers niet oversteken.’

De namen in dit artikel zijn gefingeerd.