Thrillerkoningin Loes den Hollander: 'In ieder mens schuilt een moordenaar'

Ze noemen jou de thrillerkoningin van Nederland. Hoe noem je jezelf? ‘Gewoon Loes. Ik word er verlegen van als ze dit soort dingen roepen. Ik ben opgevoed met het motto ‘als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje’. Wij waren maar gewone mensen, zei mijn moeder. En je moet jezelf niet op de borst slaan omdat je iets heel goed kunt, want dat talent heb je ook maar gekregen. Als kind vond ik dat irritant. Toen ik ouder en succesvoller werd, vond ik het juist heerlijk dat het erin gepeperd is. Ik zal mezelf nooit kwijtraken.’

Verhalen

‘Ik zoek nooit een verhaal, het komt gewoon op me af.’ Hóé dan? ‘Verhalen zoeken mij op, alsof ze al bestaan. Ik hoef ze alleen maar te vangen. Dingen die ik hoor, op het nieuws, in gesprekken... Sommige onderwerpen zitten al lang in mijn hoofd, zingen rond tot ze matchen met een plot. Zo wilde ik al lang iets schrijven over misbruik door priesters. Ik ken iemand die als jongen is gemolesteerd door een geestelijke, hij heeft daar lang onder geleden. Ik wist alleen niet hoe ik het onderwerp moest aanpakken. Er is al zoveel over geschreven. Maar het topic móést wel een keer komen. En nu heb ik het verwerkt in mijn nieuwe boek.’

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Waarom moet iedereen Wurgcontract lezen? ‘Ik heb het idee dat ik voor de eerste keer een verhaal geschreven heb waarvan niemand het einde raadt. Een van mijn vriendinnen leest altijd mijn boeken. Tot nu toe heeft ze altijd het eind goed voorspeld. Ik zou zielsgelukkig zijn als het haar een keer niet lukt.’

Wat is de beste thriller ooit geschreven? ‘Een kus voor je sterft van Ira Levin. Mijn eerste thriller, daarvoor las ik alleen romans. Dit boek heeft mijn belangstelling voor thrillers gewekt. In de tweede helft kom je er ineens achter wat er aan de hand is. En dat komt in één zin. Dat was bij mij om halftwaalf ’s avonds. Toen móést ik doorlezen en was het ineens halfvier.’

Inspiratie

Zonder je overleden echtgenoot was jouw eerste boek nooit verschenen. ‘Ik schrijf al mijn hele leven, maar mijn moeder riep altijd: ‘Schrijvers zijn bijzondere mensen, ze zijn niet als wij.’ De nonnen zeiden op school dat ik talent had, maar het bleef lang een hobby. Tót ik een verhalenwedstrijd van Libelle won. Daarna vroeg het blad me om een lang verhaal, twaalfduizend woorden. Ik leverde er drie in, ze kozen er één. Een van de andere verhalen ging over een vrouw die thuis niet genoeg aan haar trekken kwam en een buitenechtelijke relatie was begonnen met de vriend van haar dochter. Saskia Noort was in die tijd in opkomst, mijn man zei dat ik dit verhaal moest uitbreiden naar een boek: seks is hot. Vier weken lang heb ik na mijn werk en in de weekenden geschreven. Maar ik durfde het boek niet naar een uitgever te sturen, ik hoorde mijn moeder in mijn hoofd. Mijn man heeft me gepusht: als jij het niet doet, stuur ik het op.’

Heb je weleens een boek níét afgemaakt? ‘Ik had een boek bijna af en liet het aan mijn uitgever lezen. Dat was in de tijd dat ik net gestopt was met mijn werk in de gezondheidszorg. Een turbulente periode. Het huis waarin ik werkte werd gesloopt en niet meer opgebouwd. We verloren allemaal onze baan en dat ging niet op een zachtzinnige manier. Daar was ik heel boos over. Mijn uitgever belde: ‘Loes, heb je in de gaten dat er niemand blijft leven? Je hebt ze allemaal vermoord, dat is echt teveel.’ Dat boek heb ik niet afgemaakt, ik ben opnieuw begonnen.’

Bekijk ook

Win! We geven 10x het boek Wurgcontract van Loes den Hollander weg | Nouveau

Loes den Hollander (75) schrijft al vanaf het moment dat ze kon lezen. Deze maand verschijnt haar dertigste thriller, Wurgcontract. Wij mogen 10 exemplaren van het boek weggeven.

Heb jij een lugubere geest? ‘Een paar maanden geleden had ik een date met een heel aardige man. We zaten te lunchen bij zee. Ineens zei hij: ‘Het wordt niets tussen ons, ik vind het toch eng dat een vrouw zulke verhalen kan verzinnen.’ Mensen vroegen weleens aan mijn overleden man Harry of hij het niet griezelig vond om naast mij in bed te liggen. Ik hoor ook vaak dat ik zo lief lach en zo aardig ben. Hoe kan het nou dat jij zulke akelige dingen bedenkt? Ik weet zelf ook niet waar het vandaan komt.’

Wat is er fascinerend aan een moordenaar? ‘Ik ben ervan overtuigd dat in ieder mens een moordenaar schuilt. Het interessante is: hoe word je dat? Volgens mij door opvoeding. Maar ook door dingen die je hebt meegemaakt, die je zijn overkomen of aangedaan. Ieder mens kan moorden, al is het alleen maar uit zelfbehoud. Ik denk ook dat iedereen door kan draaien. Ik heb in de psychiatrie gewerkt. Daar heb ik gezien dat ieder mens, ook jij en ik, hartstikke gek kan worden door bepaalde omstandigheden. Wat vaak terugkomt in mijn boeken is de teleurstelling van mensen ten opzichte van elkaar. Wat mensen elkaar aandoen, hoe ze elkaar niet trouw zijn.’

'Ik heb heel wat vervelende mannen ontmoet. Daarom was ik in het begin ook terughoudend naar Harry toe.'

Hoezo dit? Ben je vaak op je ziel getrapt? ‘Best wel eigenlijk. Ik heb twee goede huwelijken gehad. In de tien jaar die tussen deze verbintenissen zat, heb ik de hogeschool van op-je-ziel-getraptworden doorlopen. Ik heb heel wat vervelende mannen ontmoet. Daarom was ik in het begin ook terughoudend naar Harry toe. Totdat hij er gek van werd: ‘Wanneer komt de dag dat je me gaat vertrouwen, je controleert alles wat ik doe, daar moet je mee ophouden, anders is het over tussen ons.’’

Terugkijkend, welk personage uit jouw boeken lijkt het meest op jou? ‘Wacht maar af draait om Franka, die vijf weken na een hersenbloeding wakker wordt in het ziekenhuis. Ze herinnert zich niets meer van de afgelopen weken. Dat is mij ook overkomen. Ik ben een volle maand kwijt. Ik was zo bang dat ik een ander mens geworden was. Ik bleef maar checken of ik geen rare dingen had gezegd of gedaan. Maar dat was niet zo, volgens mijn dierbaren. We hebben zelfs gelachen in het ziekenhuis. In dat boek heb ik geschreven wat mij níét is overkomen. Franka ontwaakte met een heel andere karakter, mij is dat gelukkig bespaard gebleven.’

Hoe vecht je je terug na een hersenbloeding? ‘Het was zo raar. Ik was wel wakker, maar mijn brein had zich op slot gedraaid, waardoor ik nul herinneringen heb aan de eerste maand na mijn hersenbloeding. Daarna had ik lang geen inspiratie meer. Ik ging veel lezen om weer het gevoel voor boeken te krijgen. Toen het eerste idee weer binnenkwam, was ik zielsgelukkig. Schrijven is een deel van wie ik ben. Mijn mantra: ik ga schrijven, ik ga wederom deel uitmaken van het leven, ik ga dit achter me laten, ik ga weer doen wat ik het beste kan. Gelukkig ben ik er goed uitgekomen. Mijn dertigste thriller is nu uit en ik ben al begonnen aan de eenendertigste.’