Openhartig: "Mijn man weet dat ik een minnares heb"

Yvette (52) had altijd al sluimerende gevoelens voor vrouwen. Een paar jaar geleden besloot ze, in overleg met haar man, haar 'bischierigheid' nader te onderzoeken. Ze werd hals over kop verliefd...

"Op de middelbare school zat een jongen in mijn klas die er al op zijn zestiende voor uitkwam dat hij homoseksueel was. In die tijd was dat heel bijzonder. Hoewel hij niet werd gepest, werd er wel over hem geroddeld en werd hij vaak buitengesloten. Andere jongens wilden bijvoorbeeld niet meer douchen waar hij bij was. De jongen in kwestie ging daar laconiek mee om. 

'Alsof ik op jou zou vallen zeg,' reageerde hij dan alleen. 

Ik was intens door hem gefascineerd. Ik vond hem stoer. Zelf was ik een verlegen meisje dat snel bloosde. Mijn levensmotto was: niet opvallen. Maar diep in mijn hart vreesde ik dat ik anders was dan anderen.

Fantasie

Mijn gevoelsleven was een snelkookpan. Van de term biseksueel had ik nog nooit gehoord, maar ik was afwisselend verliefd op jongens en meisjes en soms zelfs op allebei tegelijk. Jongens vond ik spannender – ik had niet veel contact met ze, was daar veel te teruggetrokken voor – maar mijn fantasie sloeg ook op hol van sommige vriendinnen.

Bij logeerpartijtjes kon ik soms de hele nacht niet slapen. Ik droomde erover dat ik bij hen in bed zou kruipen. Ik wilde de warmte van hun lichaam voelen. Kussen, en dan níét gewoon op de wang. Daar liet ik echter nooit iets van merken. Zij giechelden alleen maar over jongens. 

En ik wist dat als ik ooit echt een kus aan iemand zou geven, dat een jongen zou zijn. Want ik wilde niet zo’n outcast worden als mijn homoseksuele klasgenoot. Bovendien was ik ervan overtuigd dat mijn gevoelens raar waren en er geen enkel meisje was dat zich ook tot mij aangetrokken voelde.

"Normaal"

Inderdaad, mijn eerste zoen kreeg ik van Roland, op mijn achttiende. We hebben een paar jaar verkering gehad. Alles met hem ontdekt: van voorzichtige strelingen tot echte seks. En dat was fijn, heel fijn. Dat mijn hart zo nu en dan ook nog harder ging kloppen van meisjes, drukte ik weg: ik was tot over mijn oren verliefd op Roland en dat was voor mij het bewijs dat ik "normaal" was. 

Toen Roland het uitmaakte, was ik totaal van de kaart. Over mijn geaardheid nadenken was wel het laatste wat mij bezighield. 

Ik wilde alleen maar Roland terug. Ik heb nog lang gehoopt dat hij zich zou bedenken. Tot Tom in beeld kwam, de man met wie ik nu getrouwd ben. Hij kuste mijn tranen weg, gaf me een nieuwe toekomst.

Volgens het boekje

We trouwden, kochten een mooi huis en kregen kinderen. We namen een hond en twee poezen. Alles volgens het boekje. En dat voelde uitstekend. Naar vrouwen keek ik nog weleens. Sommigen vond ik nog altijd opvallend aantrekkelijk, maar dat hield me niet meer zo bezig als in de puberteit, toen mijn lijf één grote hormonencocktail was geweest.

Ik had wel wat anders aan mijn hoofd: mijn kinderen grootbrengen, bouwen aan de zaak van Tom en mij.  

Verlangens

Totdat daar een nieuwe medewerkster kwam, Chantal. Ik had de leiding over onze administratieve afdeling en zij werd mijn rechterhand. Ik was toen 38, zij tien jaar jonger. Ik werkte nauw met Chantal samen. En ik merkte dat ze langzaam in mijn hoofd kroop. In mijn hart en in mijn verlangens.

Wat ik voelde, ging verder dan wat ik ooit eerder had ervaren voor vrouwen. Alles van vroeger was te verdringen geweest, maar nu werd ik smoorverliefd. Het verwarde me enorm.

’s Avonds lag ik verstijfd naast Tom, misselijk van schuldgevoel over al mijn fantasieën. Als het weekend aanbrak, was ik slechtgehumeurd, wat niemand van mijn gezin begreep. Dat ik de uren aftelde tot ik Chantal op maandagochtend weer zou zien, voelde als verraad. Maar wel als verraad waar ik me onmogelijk tegen kon verzetten. 

Overigens was het toen meer dan genoeg om haar te kunnen zien. Met haar te praten, haar te zien lachen. Gewoon, haar om me heen te hebben. In mijn dromen gebeurde er wel meer dan dat, veel meer, maar dat was toch een ver-van-mijn-bedshow. Daar iets mee doen, kwam niet bij me op.

Ik was er ook van overtuigd dat Chantal niet zou weten wat ze zou moeten als ik haar zou bekennen dat ik verliefd op haar was. Zij woonde samen, werd in de periode dat we samenwerkten zwanger en beviel van haar eerste kind.

Afscheidsborrel

Dat het voor haar ook anders zat, ontdekte ik pas op haar afscheidsborrel. Ze zou met haar man naar de andere kant van het land verhuizen. Ze dronk te veel en hield mij, toen we elkaar gedag zeiden, stevig vast. "Weet je dat ik altijd kriebels heb gehad voor jou?" zei ze. Voordat ik kon antwoorden, liet ze me los en vertrok ze, met haar man, om mij verbouwereerd achter te laten. 

Die nacht sliep ik totaal niet. Om vijf uur heb ik Tom wakker gemaakt. Ik heb hem alles verteld. Hij was erg verdrietig; vooral omdat ik hem niet eerder in vertrouwen had genomen. ‘Ik dacht dat wij zo’n goed huwelijk hadden,’ zei hij maar steeds. ‘Dat is ook zo,’ bezwoer ik. ‘Dan moet je dit toch met mij kunnen delen,’ zei hij. ‘Dan kijken we samen wat we ermee gaan doen.’ 

Zo’n reactie had ik niet verwacht, ik vond het zo bijzonder. Chantal heb ik nooit meer gesproken. Hoewel ik haar miste en Tom mijn geheim nu kende, was het nog veel te vroeg om concreet wat met mijn gevoelens te doen. Ik voerde veel gesprekken met Tom. Ik vertelde hem alles over mijn middelbare schoolperiode. Ik deelde het met hem wanneer ik op straat een vrouw zag lopen die ik op een speciale manier aan­trekkelijk vond.

Ontdekkingstocht

Tom heeft zich nooit bedreigd gevoeld, dat vind ik heel knap. Hij wist, en weet, hoeveel ik van hem hou. Dat mijn gezin heilig voor mij is. Maar hij snapt ook dat gevoelens zich niet altijd laten leiden. En kennelijk was dit iets wat in mij zat. Dat hoefde ik van hem niet weg te stoppen.

Op een gegeven moment zei hij zelfs dat als de situatie zich eens mocht voordoen, hij het mij gunde om op ontdekkings­tocht te gaan. Als ik hem maar van alles op de hoogte hield. Hem niet zou buitensluiten, niets verborgen zou houden. Door die opstelling kon ik alleen nog maar meer van hem houden.

Vaker verliefd

In de jaren daarna werd ik vaker verliefd. Mogelijk was het weleens wederzijds, maar ik was veel te verlegen om dat te onderzoeken. Ik merkte wel dat die wens groeide. Toen ik vijftig werd, heb ik met Tom besproken dat ik graag actief op zoek wilde gaan naar vrouwen zoals ik. “In het wild” zou ik ze niet tegenkomen, wist ik, al was het alleen maar door mijn eigen teruggetrokken houding. Mogelijk via internet wel.

Tom vond het prima, we hebben zelfs samen een account aangemaakt. Daarin noemde ik mezelf “bischierig, mogelijk biseksueel” – hoe confronterend was het, om dat zwart op wit te zien – en zei ik dat ik op zoek was naar een getrouwde vrouw die hetzelfde voelde. 

‘Ik lag ’s avonds misselijk van schuldgevoel  naast Tom in bed’

Via deze site heb ik Merel ontmoet. Vier jaar jonger dan ik, eveneens gebonden, moeder; en net als ik zo groen als gras. Via de mail klikte het al en toen we gingen bellen, kwamen de vlinders. De eerste keer dat we afspraken, was ik verschrikkelijk nerveus. Tom ook. Hoe hij mij ook steunde, het werd nu wel heel echt.

Vonk

Ik heb Merel die keer maar twee uur gezien. De vonk sprong onherroepelijk over. We hebben gekust en dat voelde zo speciaal dat ik ervan moest huilen. Sindsdien zien we elkaar twee keer per maand. We hebben het heel rustig opgebouwd, om onze mannen aan de situatie te laten wennen. Ook zelf hadden we tijd nodig om onze indrukken te verwerken.

Toen we na een paar maanden voor het eerst het bed deelden, was dat heel ontroerend. Ik voelde dat ik hier mijn leven lang al naar had gesnakt. Toch was het helemaal oké om na afloop afscheid te nemen en terug te gaan naar Tom. Hij is mijn leven, mijn alles. Ik hou niet minder van hem nu Merel er is. Nee, alleen maar meer zelfs.

Dat wij dit samen delen en hij mij dit gunt, heeft onze band alleen maar verdiept. Op alle vlakken, ook seksueel.

Buiten Tom is er niemand die weet dat Merel wel een heel unieke vriendin van mij is. Ik heb geen behoefte om ermee naar buiten te treden. Binnenkort gaan Merel en ik voor het eerst op vakantie. Opnieuw spannend, zowel voor ons als voor onze mannen. Maar ik weet zeker dat het allemaal goed gaat komen.

Ik ben heel gelukkig met mijn leven nu. Hoewel het voorheen ook goed met mij ging, is er nu een leemte in mijn hart gevuld waardoor ik mij echt compleet voel.’

De namen in dit artikel zijn gefingeerd.