Jette van der Meij: 'Ik weet uit ervaring hoe leuk het is om nog midden in het leven te staan en hard te werken, ook als je 70 bent'

Sinds haar vijfendertigste speelt ze de rol van Laura in de soapserie GTST. Jette van der Meij (69) is de soap nog lang niet zat, zo vertelt ze in de nieuwste Nouveau.

Veelzijdige rol

Drieëndertig jaar leven met Laura; wat houdt het spannend voor jou? ‘Laura is een hele interessante rol. Ze heeft veel verdriet gekend. Twee kinderen verloren, haar man ging constant vreemd en nu heeft ze ook nog de ziekte van Parkinson. Het is vooral leuk om haar te spelen omdat ze zo grillig was. Ze kwam vaak op een rare manier voor zichzelf op. Ze duwt haar man tegen een spiegel zodat hij in een rolstoel komt, ze valt Linda aan met een mes waardoor het kussen opengaat en alle veren de lucht invliegen en af en toe voelt ze zich zo slachtoffer dat ze twaalf borrelglaasjes achter elkaar opdrinkt. Maar ze heeft ook een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Op een gegeven moment is ze haar eigen geld gaan verdienen in allerlei verschillende banen en werd ze een onafhankelijke zelfstandige vrouw.’

Zolang in dezelfde rol. Ik kan me voorstellen dat jullie op elkaar zijn gaan lijken. Lachend: ‘Nee gelukkig niet. Wat zij allemaal meemaakt, past niet in één mensenleven.’

Is het nog even gemakkelijk om je teksten uit het hoofd te leren dan toen je begon? ‘Ja, best bijzonder hè. Mijn geheugen gaat er net als iedereen die ouder wordt wel op achteruit, maar het zou best kunnen dat ik al zolang teksten leer dat mijn geheugen hierop is getraind.’

Bekijk ook

Jette van der Meij: 'Sommigen vonden dat ik mijn ziel aan de duivel had verkocht' | Nouveau

'Ik vroeg me natuurlijk ook wel af of het nou een goed idee was, maar ik wilde me niet laten leiden door de mening van de buitenwereld'

Covergirl

En nu ben je bijna zeventig én covergirl. ‘Ja, heel geestig. Vroeger stonden er vooral jonge mensen op de cover van tijdschriften, maar de strikte regels van de modewereld zijn aan het veranderen. We zien nu meer diversiteit op de covers: verschillende lichaamstypes, leeftijden en etniciteiten. Vind ik echt een positieve verandering.’

Hoe vond je het? ‘Behalve dat de shoot leuk was met mooie kleren, heb ik ook ja gezegd omdat ik een lans wil breken voor oudere mensen. Ik zou graag willen zien dat de wijsheid en levenservaring van oudere mensen de jongeren meer inspireren in plaats van dat ouderen worden weggestopt of afgedaan als ‘niet meer bruikbaar want ze zouden weleens ziek kunnen worden’. Allemaal onzin. Allemaal waanideeën. Iemand van vijfentwintig kan ook ziek worden. Kijk gewoon naar wie je voor je hebt zonder moralistische oordelen. Want ik weet uit ervaring hoe leuk het is om nog midden in het leven te staan en hard te werken, ook als je zeventig bent.’

Je gaat voor gracefully growing old. Geen botox of anti-aging voor jou? ‘Voor mij voelt dat niet goed nee. Als ik me onzeker voel of vraagstukken tegenkom, praat ik liever met een psycholoog om erachter te komen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Zo leer ik mezelf beter kennen en kan ik ook beter accepteren wie ik ben. En als je de antwoorden van binnenuit krijgt, hoef je een hoop dingen niet meer zoals botox. Dan mag je zijn wie je bent van jezelf en is een rimpel meer of minder helemaal niet belangrijk. Kijk maar naar de Franse actrice Simone Signoret. Die was prachtig op oudere leeftijd. In elke rimpel zat karakter. Door mijn persoonlijke ontwikkeling ben ik verantwoordelijker, zelfstandiger en onafhankelijker geworden. En gelukkiger. Ik sta blij in het leven.’

Het gesprek komt op de oorlogen in de wereld. Ze zegt: ‘In de zeventig jaar dat ik leef is er niets veranderd en is het allemaal nog even erg en gaan we misschien nog wel harder met elkaar om.’

Hoe komen we af van alle pijn in de wereld? Ze vouwt haar hand met twee vingers naar mij en drie naar zichzelf toe. ‘De Grieken zeiden het al: ‘Ken uzelf ’. Stop met vingerwijzen naar een ander, maar leer jezelf kennen, ook je slechte kanten. Zo kun je je pijnen en je onzekerheden helen en een zachter mens worden. Naar jezelf kijken is voor mij de essentie. Lucebert zei: ‘Alles van waarde is weerloos’. Dat wat klein en kwetsbaar is, is uiteindelijk het meest waardevol. Rob van Essen verwoordde dat laatst heel prachtig toen hij de Libris Literatuur Prijs ontving. Hij had een kort gedicht vrij naar Gerard Reve en Henriëtte Roland Holst.’ Zeg die zachte krachten die zeker zouden overwinnen in het eind Niet om het een of ander, dit of dat en wat niet al Maar komt daar nog wat van… ‘Ik dacht: wow! Dit is in deze tijd eigenlijk het enige wat je hoeft te zeggen. Maar zachte krachten worden niet gehoord, omdat het zachte krachten zijn. Misschien moeten we daar beter naar gaan luisteren. In talkshows wordt vooral geluisterd naar mensen met een extreme mening. Geef de zachte krachten eens meer ruimte.’

Het is even stil. Dan zegt ze: ‘Nou ja, een mooier eind aan dit gesprek kan je niet hebben toch?’

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest het in de nieuwste Nouveau. Vanaf nu in de winkel!