Mooie liefde: Saskia, Serge én hun relatiegeheimen

'Dat het privé gezellig blijft, gaat voor.'

Ze treden nog steeds veel op en werken ook aan nieuw repertoire: Saskia & Serge. Al vijftig jaar onafscheidelijk als geliefden en als muzikaal duo. 'Het is een lot uit de loterij, dat het tussen ons op zoveel fronten klikt.'

SASKIA - DE LIEFDE VOOR SERGE

'Op mijn zestiende speelde ik een rolletje bij het amateurtoneel in Schagen, waar ik woonde. In dat stuk moest ik ook een liedje zingen met mijn gitaar. Tijdens de gezellige avond na de opvoering speelde er een plaatselijk bandje: Les Lunettes, vier jongens met een bril. Een vriendje van mij opperde dat ik misschien wel een liedje zou mogen zingen met de band.

Zelf was ik veel te verlegen, dus hij ging het voorstellen. When the Saints go marching in werd het. Die jongens vonden het zo leuk klinken dat ze me bij de band wilden. Ze zijn zelfs officieel toestemming komen vragen aan mijn vader. Hij vond het goed, omdat het nette jongens waren.

Ik had net een baan bij de Belastingdienst, maar daarnaast trad ik twee, soms drie avonden in de week op in allerlei zaaltjes in de omgeving. Met die vier jongens, van wie Serge er een was. Hij was ook de enige die zong, dus we deden soms duetten. Meer gebeur­de er niet, tot hij na een jaar voorstelde om me gitaarles te geven. Ik kende maar een paar akkoorden, dus dat vond ik fijn. Door die les kregen we ook heel andere gesprekken en we konden vreselijk lachen met elkaar. Nog steeds, trouwens. Serge was privé ook minder druk en praterig dan in de band. En op een keer zei hij: “Ik denk dat ik een beetje verliefd op je ben.”

'We hebben onze verkering dus voor onszelf gehouden tot de band twee jaar later stopte'

Ja ja, zo is het begonnen. Op het laatst zette Serge in zijn slaapka­mertje een bandje op, zodat zijn ouders dachten dat we druk waren met gitaarles, maar intussen deden we andere dingen, haha. Het lastige was wel dat er bij de band een afspraak was: geen gerom­mel met de zangeres. Een van die jongens had daar slechte erva­ringen mee. We hebben onze verkering dus voor onszelf gehouden tot de band twee jaar later stopte. Niemand die raar opkeek als we elkaar tijdens onze duetten verliefd aankeken, want dat hoorde erbij.

Serge ging in dienst, maar kreeg af en toe vrij om met mij op te treden. Daarna zijn we samen doorgegaan en in 1969 braken we door. Toen deden we mee aan de voorrondes van het Eurovisie Songfestival. Datzelfde jaar heb ik mijn baan opgezegd en zijn we getrouwd. Afgelopen oktober vierden we ons gouden huwelijk, best bijzonder.'

SERGE - DE LIEFDE VOOR SASKIA

'Bij Les Lunettes was ik de jongste, maar ook degene met de meeste flair, dus ik zong alles. Maar toen Saskia op dat feest in Schagen een liedje deed, merkten we dat er iets gebeurde met de zaal. Logisch dat we haar graag bij de band wilden hebben, al voelde het voor mij een beetje dubbel. Ik moest mijn plek delen en erger nog: Saskia zorgde ervoor dat ze alle teksten feilloos uit haar hoofd kende, terwijl ik vaak improvi­seerde op het podium. “Als je het refrein maar weet,” was mijn motto.

'Zelfs mijn broer, die ook een oogje op Saskia bleek te hebben, had nooit iets gemerkt'

Intussen deden we regelmatig duetten samen en begon ik Saskia steeds aardiger en aantrekkelijker te vinden. Haar serieuze inslag was natuurlijk ook goed voor mij. Om meer contact met haar te hebben, verzon ik die gitaarles. Zo kon ik meteen laten zien dat ik geen losbol was. Het voelde vanaf het begin wonderlijk vertrouwd, en toen ik vertelde dat ik verliefd op haar was, bleek het wederzijds. Voor de band wisten we onze verkering goed verborgen te houden. Zelfs mijn broer, die ook een oogje op Saskia bleek te hebben, had nooit iets gemerkt.

In 1967 viel de band uit elkaar omdat twee jongens eindexamen moesten doen. Kort voordat ik in dienst ging, hebben Saskia en ik ons verloofd. Dat we samen verder zouden gaan in het vak, was toen al duidelijk. Al herinner ik me nog dat Saskia was uitgenodigd voor een auditie bij Gert Timmermans. Ik ging mee met mijn gitaar, maar aan het eind zei Gert: “Het klinkt heel leuk, maar er is maar één duo: Gert en Hermien. Dus ik wil haar alleen.”

Toen we naar huis fietsten, was ik echt nijdig: wat denkt hij wel met zijn Grijze Haren?! Diezelfde middag hebben we demotapes gemaakt en opgestuurd naar alle platenmaatschappijen. Twee dagen later stopte er een autootje van Phonogram voor de deur; dat werd ons eerste platencontract. Zij belden ons ook toen The Shepherds uitgevallen waren bij de voorrondes van het Songfestival: of we een origineel Nederlands liedje hadden? We zongen destijds alleen Engels repertoire, maar ik blufte: “Ja hoor!” In een avond en een nacht hebben we toen 't Spinnewiel geschreven. Dat zou ik nu niet meer durven.'

Vijftig jaar getrouwd én een halve eeuw Saskia en Serge. Dag en nacht samen, hoe doen jullie dat?

SERGE: 'We weten niet beter.'

SASKIA: 'Zelfs de boodschappen doen we samen. Zo langzamerhand zijn we één geheel.'

SERGE: 'Nou, we passen ons aan elkaar aan. Als ik weet dat jij iets niet prettig vindt, probeer ik dat te vermijden. Jij bent bijvoorbeeld ongeduldig en ik neem van nature wat meer de tijd. Maar als we samen weg moeten, doe ik mijn best om wat sneller te zijn. Al is het gevolg helaas dat het juist langer duurt omdat ik dan bang ben dat ik dingen vergeet. Er is niet voor niets een Chinees spreekwoord: “Heb je haast? Ga zitten.”'

SASKIA: 'Ze zeggen vaak dat vrouwen meer tijd nodig hebben, maar ik sta altijd al met mijn jas aan te denken: waar blijft hij nou? Sta jij nog je tanden te poetsen.'

SERGE: 'En dan moet de computer nog uit, de verwarming laag, het huis afgesloten, de auto in orde gemaakt…'

SASKIA, SCHULDBEWUST: 'Soms zeg ik op zo'n moment iets onaardigs, waarvan ik al snel denk: dat verdient hij helemaal niet. Je bent vaak heel lief voor me, heel zorgzaam ook.'

Serge, jij bent de extraverte van jullie tweeën. Flap jij er weleens iets uit waarvan je later denkt: o néé?

SERGE: 'Niet tegen Saskia, maar ik heb wel een keer aan een bruid gevraagd: “Hoe lang moet je nog?” Waarop ze antwoordde: “Ik ben alleen maar dik.” Dat was mijn grootste blunder, al kon ze er gelukkig tegen.'

SASKIA: 'Je past op je woorden, maar je bent een grage prater. Soms zou ik willen dat ik ook zo was.'

SERGE: 'Mijn vader had ook de gewoonte om te babbelen, alleen altijd over zichzelf. Ik moet oppassen dat ik niet hetzelfde doe, want over dit vak is veel te vertellen. Dus vraag ik bij een ontmoeting altijd: “Wat doe jij?” en “Waar kom je vandaan?”'

SASKIA: 'Op het podium móet je naar buiten gericht zijn. Gelukkig voel ik me daar ook lekker. Dankzij ons fantastische publiek.'

SERGE: 'Jij bent op het podium een ander mens, net of er een lichtje aangaat. Maar je bent ook opener geworden in gezelschap.'

SASKIA: 'Daar moet ik wel mijn best voor doen. In het begin had ik ook een vreselijke hekel aan interviews. Moet ik weer over mezelf praten, dacht ik dan.'

SERGE: 'Je hebt gewoon niets met het hele gebeuren rond het zingen, laat staan met artiesten die zich belangrijk maken. Terwijl dat uitvergroten een beetje aan dit vak kleeft. Toen wij succes kregen, merkten we ook dat iedereen ons bijzonder vond. Wat dat betreft hebben we dezelfde houding: we hoeven niet op een voetstuk. Al kunnen een paar vlokjes sterrenstof geen kwaad. Anders moeten ze de buurjongen vragen om te komen zingen, zeg ik altijd.'

Hebben jullie eigenlijk ooit een gezin gewild?

SERGE: 'Nee, allebei niet.'

SASKIA: 'Toen ik 32 was, dacht ik heel even: als ik het echt wil, moet het nu wel ongeveer gebeuren.'

SERGE, MET TOEWIJDING: 'Dus zijn we gaan zitten voor een serieus gesprek.'

SASKIA: 'Dat vijf minuten duurde, hahaha. “Heb jij moedergevoelens?” “Eh, nee, eigenlijk niet…”'

SERGE: 'Als je wel die drang had gevoeld, dan hadden we het gedaan. Of in elk geval geprobeerd. En dan hadden we ons leven ook aangepast, gewoon een baan genomen. Want je moet een kind niet door anderen laten opvoeden.'

SASKIA: 'Maar die drang is nooit gekomen. En als je geen kinderen hebt, mis je ze ook niet. Het is een lot uit de loterij dat het tussen ons op zoveel fronten klikt.'

Hebben jullie weleens níet dezelfde ideeën?

SASKIA, PEINZEND: 'Soms als we een liedje aan het componeren zijn. Dat Serge een andere kant op wil dan ik.'

SERGE: 'Of we krijgen een aanvraag die mij leuk lijkt en jij vindt het niks. Wat geen probleem is, want we hebben allebei vetorecht.'

SASKIA: 'Maar we vinden het allebei fijn om nog altijd gemiddeld twee keer per week op te treden met een middagvullend programma. En we werken dus ook nog steeds aan nieuw repertoire.'

SERGE: 'Mensen hebben soms geen idee hoeveel liedjes we geschreven hebben. Die kennen dan alleen Zomer in Zeeland en 't Zijn de kleine dingen die het doen, terwijl wij ons blijven ontwikkelen. Sinds een paar jaar geef ik jou ook weer gitaarles. Op dat vlak ben ík heel precies: “Concentreer je nu even op die ene vinger! Nee, goed nadenken…”'

SASKIA, LACHEND: 'Ik word dan ongeduldig en roep: “Ik doe het niet meer!” Waarop jij doodkalm zegt: “Rustig maar, morgen is er weer een dag!” Ik vind gitaar spelen ook leuk, hoor, en op het podium is het weer eens een ander plaatje.'

SERGE: 'Het is niet zo dat we de hele dag samen optrekken. 's Ochtends doe jij je ballettraining en studeer ik zo'n twee uur gitaar. Ik voetbal ook nog steeds, ben op zaterdag scheidsrechter. Tennissen doen we weer wel samen, en skiën.'

SASKIA: 'We zijn zo langzamerhand met ons werk vergroeid, maar we kunnen de knop goed omzetten.'

SERGE: 'Steeds beter zelfs. Werkvakanties in het buitenland doen we bijvoorbeeld nauwelijks meer. We hebben te vaak meegemaakt dat de geluidsinstallatie ter plekke niet deugde. Dan maken we liever gewoon een mooie reis.'

SASKIA: 'Daar werken we ook bewust aan: dat het privé gezellig blijft en dat we genieten van het leven.'

SERGE: 'Dat gaat vóór, eigenlijk.'

Wat hebben jullie van elkaar geleerd?

SASKIA: 'Vroeger was ik al van slag als er één nootje niet helemaal lekker klonk. “Niemand die het hoort,” zei Serge dan laconiek. Door hem ben ik toch wat relaxter geworden.'

SERGE: 'Vroeger bedacht ik soms pas als ik op moest: met welk liedje begonnen we ook alweer? Zelfs bij Rudi Carrell in de 1-2-3-show. Saskia zei toen: “Dat mag nooit meer gebeuren!” Groot gelijk. Door haar ben ik beter gaan focussen.'

Kunnen jullie elkaar vergelijken met een plek, een muziekstuk en een gerecht?

SASKIA OVER SERGE

PLEK 'Een gigantisch laboratorium. In zijn hoofd is hij continu bezig met uitvindingen waarmee hij de mensheid zou kunnen dienen.'

MUZIEKSTUK 'Private Investigations van Dire Straits. De gitaar is (hoop ik) zijn tweede grote liefde en dit nummer heeft hem altijd geïnspi­reerd.'

GERECHT 'Tapas, vanwege de variëteit. Serge heeft een enorme “prul­lenbakkenkennis”. Noem een onderwerp en hij vertelt je er alles over. Tot in de finesses, als je geduld hebt.'

SERGE OVER SASKIA

PLEK 'De Middellandse Zee. Mooi zonder flauwekul. Zon, zee, strand, gelukkiger kun je haar niet maken.'

MUZIEKSTUK 'Both Sides Now van Joni Mitchell, vanwege de krach­tige tekst. Zelf is Saskia ook altijd op zoek naar ideeën voor een tekst waarvan de woorden als een eindeloze puzzel naadloos in elkaar passen.'

GERECHT 'Een warm appeldessert met hazelnootkruim. Lijkt een­voudig, maar de smaak heeft onvermoede lagen en het hazelnoot­kruim geeft net die krokante bite.'

Over Saskia & Serge

Ruud Schaap (73) en Trudy Schaap-van den Berg (72) vormen al ruim vijftig jaar het succesvolle duo Saskia en Serge. Ze werden in 1971 zesde bij het Eurovisie Songfestival in Dublin en maakten twee albums in Nashville (Verenigde Staten), waaruit twee hitno-teringen in de Amerikaanse Billboard Country Charts voortkwamen.

In Nederland scoorden ze hits met onder andere ’t Spinnewiel, Zomer in Zeeland en ’t Zijn de Kleine Dingen die het doen. Hun grootste hit Mama He’s a Soldier now stond ook drie maanden in de top 10 in Argentinië. Saskia en Serge treden nog steeds veel op.  

Deze aflevering van Relatiegeheimen heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan (c) DPG Media / Nouveau 2020, aanvullende foto's (c) ANP

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in