Astrid Joosten en Thérèse Boer over hun vriendschap: 'Over wijn hebben we nooit discussies. We hebben dezelfde smaak'

We zien elkaar digitaal deze dinsdag. Het is einde ochtend en in Zwolle heeft Thérèse Boer er een work-out in de sportschool op zitten. Een mix van kracht- en conditietraining, de kickbokstraining staat later in de week gepland. Astrid Joosten belt in vanuit Amsterdam, luistert het relaas van haar vriendin aan en moet tot haar schande bekennen het sporten na corona niet meer te hebben opgepakt. Ze houdt er gewoon niet van, zegt ze lachend. Thérèse valt haar bij: zij ook niet, natuurlijk niet, maar het moet. Astrid bracht de ochtend achter de laptop door. Er wacht een nieuw televisieprogramma – ‘Het mag een wonder heten als je in Hilversum nog een nieuw programma krijgt’ –, een panelshow, Onderaan de streep genaamd, en voordat Astrid koers zal zetten naar de redactievergadering in Hilversum heeft ze thuis de quizvragen doorgenomen en van commentaar voorzien.

De Librije

Wat herinneren jullie je van jullie eerste ontmoeting?
THÉRÈSE: ‘Dat was in De Librije, zo’n twintig jaar geleden. Astrid kwam bij ons eten met Willem, haar eerste echtgenoot. We dronken na afloop een borrel en dat was erg gezellig, tot diep in de nacht. Er ontstond een vriendschap. Astrid gaf aan dat ze meer over wijn wilde weten. Ze had er al veel verstand van en wilde nu leren over de combinatie wijn en spijs, mijn expertise. Ik kon haar veel tips geven en later is ze ook de Wijnacademie gaan doen.’

ASTRID: ‘Daarna werd ik door een uitgever gevraagd een boek te schrijven over wijn. Ik sloeg het aanbod af, ik zag het niet zo zitten om alles wat ik zelf net had geleerd te reproduceren voor een boek.’

THÉRÈSE: ‘Toen kwam de uitgever bij mij. Of ik dat leuk zou vinden. In die tijd werd wijn gezien als een beetje moeilijk en snobistisch. Als Astrid en ik er nou over schrijven, dan kunnen we het misschien toegankelijker maken, dacht ik.’

ASTRID: ‘‘Thérèse wil het boek schrijven, maar alleen met jou,’ koppelde de uitgever terug. Het boek kwam er. We kozen de tien meest gedronken druiven en gingen voor elke druif uit eten met een leuke BN’er. Die dronk met ons zijn of haar favoriete wijn in een favoriet restaurant en wij schreven over de combinaties van wijn en gerechten. Na ons tweede boek gingen we workshops geven in De Librije met hapjes van Jonnie erbij. Na afloop hadden mensen steevast dezelfde vraag: hoe ze in een winkel aan een etiket een goede wijn konden herkennen. Op een dag zei Jonnie: ‘Als mensen altijd maar dezelfde vragen hebben, vertrouwen ze jullie smaak en vakmanschap. Ga zelf wijn verkopen via internet.’’

THÉRÈSE: ‘We hebben net ons jubileum gevierd: twaalfenhalf jaar in de wijnverkoopbusiness. Ik ben druk met het restaurant, het is veelal Astrid die de operationele organisatie van het bedrijf doet. Maar proeven doen we samen.’

Liefde voor wijn

Proeven in naam van het onderzoek. Bepaald geen straf.
ASTRID, LACHEND: ‘We gaan regelmatig op reis om onze wijnboeren te bezoeken. In Frankrijk waren we onlangs bij de oogst van een van onze partners. Onze mannen gaan mee en dan is het dolle pret.’

THÉRÈSE: ‘Terwijl wij hielpen bij het druiven plukken, gingen zij jeu-de-boulen. We werken sinds onze start samen met deze boer in Zuid-Frankrijk, zijn kind aan huis bij hem en zijn vrouw. Hij doet de wijngaard, zij is wijnmaakster. Met hen bespreken we hoe de oogst is geweest.’

ASTRID: ‘In het begin moet de boer gedacht hebben: wat doen die twee vrouwen op mijn erf? Inmiddels is er zo’n goede relatie ontstaan dat we meebeslissen in het blenden, het proces waarbij je bepaalt hoeveel procent van de ene druif en hoeveel van de andere in een wijn gaat. Dan start het proeven. Thérèse is sommelier in een driesterrenrestaurant. Ze is waanzinnig goed. Ik kan niet tippen aan haar enorme specialiteit.’

THÉRÈSE: ‘Over wijn hebben we nooit discussies. We hebben dezelfde smaak.’

ASTRID: ‘Niet te hout-gedomineerd, dat vinden we beiden niet lekker. We proeven het meteen als er gist met een smaakje is toegevoegd. We verkiezen een pure wijn waarin het karakter van een druif naar voren komt. Dat geeft een zuivere, verfijnde smaak.’

THÉRÈSE, LACHEND: ‘Elegant, zoals wij ook zijn. Soms moeten we twintig, dertig verschillende wijnen proeven. Als we een nieuwe viognier willen proberen, moet er veel geproefd worden om er de lekkerste uit te halen. Een keer stonden er twintig flessen klaar in Zwolle. Ik had al geproefd en wist mijn favorieten, fles zes en negentien. Zonder dat te weten concludeerde Astrid na het proeven: ‘Fles zes en negentien zijn lekker. De rest niet.’ Bijzonder, toch?’

'Astrid doet me denken aan een heel mooie witte bourgogne. Ze is sterk, weet wat ze wil en vecht daar ook voor.'

Kurk in de fles

Met welke wijn vergelijken jullie elkaar?
ASTRID: ‘Thérèse is stabiel en betrouwbaar. Elk jaar hetzelfde. Je blaast haar niet gauw omver omdat ze ook bij tegenslag sterk blijft. Daarbij is ze diplomatiek en sprankelend. Daarmee kom ik uit op een champagne, want champagnehuizen zorgen ervoor dat hun champagne een signatuur heeft, zodat die elk jaar hetzelfde smaakt: sprankelend en chic.’

THÉRÈSE: ‘Astrid doet me denken aan een heel mooie witte bourgogne. Ze is sterk, weet wat ze wil en vecht daar ook voor. Al zien we elkaar soms een periode niet, ze kan als het moment daar is gelijk terugpakken omdat de klik overeind blijft. Een witte bourgogne drink ik niet elke dag – ik zou wel willen, maar ze zijn kostbaar geworden – maar elke keer dat het gebeurt, voelt als een traktatie. Daar geniet ik van. Dat heb ik ook als ik Astrid zie.’

Zat er wel eens ‘kurk in de fles’, momenten waarop er kleine ergernissen over de ander zijn?
THÉRÈSE: ‘Nee, helemaal niet. Zoals we op het platteland zeggen: ‘Als ze het in de kop heeft, heeft ze het niet in de kont.’ Dat gaat op voor Astrid. Ze is streberig, streeft naar het beste en hoogst haalbare. Als mens kun je je daar misschien over opwinden, maar dat vind ik onnodig. Voor onze vriendschap en onze zakelijke relatie werkt het perfect.’

ASTRID: ‘Grappig dat je mij streberig noemt. Ik zie het als ambitieus en perfectionistisch. Dat zie ik ook bij jou en dat is ook bij mij geen ergernis. Ik vind het juist fijn dat we dezelfde kwaliteitsnormen hebben.’

Verder lezen?

Het hele interview met de twee hechte vriendinnen (met schitterende foto's!) staat in de nieuwe Nouveau die vanaf morgen overal te koop is en rijk gevuld is met onderwerpen die belangrijk zijn voor de dames. Online bestellen kan natuurlijk ook!