Vogue doet het even voor: zó ziet inclusiviteit eruit

Waar Parijs tijdens de meest recente Fashion Week bewees weer apathisch ter zijn teruggezakt in de voorkeur voor louter piepjonge en graatmagere modellen, bewijst modebijbel Vogue dat diversiteit in fashion beslist krachtig en mooi kan zijn.

Eerder zette het blad al een coole tattoo-artiest van 106 op de cover, in het  meinummer eren ze mensen met een beperking, van de eerste Britse blinde barista tot actrice Selma Blair. "We pasten de studio aan naar de noden van óns talent. We bouwden stille kamers, herstelbare make-upstoelen en verplaatsbare kledingrekken."

"Ik was in 2019 de eerste kleine persoon ooit die op de cover van een Vogue mocht verschijnen." Aan het woord is Sinéad Burke (33), een Ierse schrijfster, academica en activiste voor mensen met een beperking. "Ik zag het als een kans om de definitie van schoonheid uit te breiden en hoopte dat ik die kans kon gebruiken om de barrières, die mode voor zovelen ontoegankelijk maakt, onderuit te halen."

Sinéad vertelt hoe zij en de Britse Vogue de koppen samen staken voor het meinummer, dat zich zou focussen op mensen met een beperking. "Eentje dat tot stand zou komen door processen die voorgoed deel zouden uitmaken van het bedrijf. Mijn verwachtingen waren hoog."

Samen besloten ze een breed scala aan mensen met een beperking in de schijnwerper te zetten. Van Jessikah Inaba, de eerste blinde barista in het Verenigd Koninkrijk tot Reuben Selby, ex-vriend van Game of Thrones-ster Maisie Williams, die autisme heeft.

Toen Sinéad en het team echter op zoek ging naar fotostudio’s voor dat meinummer, kwamen ze er al snel achter dat héél weinig locaties toegankelijk waren. "Geen wonder dat we nooit mensen met een beperking zien als alle fotolocaties zo ontoegankelijk zijn."

"Wij pasten daarom de geselecteerde fotostudio aan naar de behoeftes van óns talent. We creëerden stille kamers, herstelbare make-upstoelen en verplaatsbare kledingrekken zodat de stylisten naar de mensen konden komen."

En dat loonde: de investering transformeerde de hele dynamiek op de set, vertelt Sinéad. "Dat onze sterren zich zo empowered voelden, kan je zien op de foto’s."

Het doel was om verschillende mensen met verschillende beperkingen in de schijnwerpers te zetten. En we krijgen niet alleen hun mooie portretten te zien, ze delen ook persoonlijke informatie met ons.

Zo vertelt actrice Selma Blair, die veertig jaar lang in stilte leed tot ze haar MS-diagnose kreeg, over waarom ze met haar wandelstok wilde afgebeeld worden. "Ik heb er een emotionele en fysieke gehechtheid aan. Het is een verlengstuk van mezelf. En het zorgt voor meer visibiliteit. Jongere mensen dragen hun wandelstokken ook meer en meer in het openbaar. Representatie is zo belangrijk."

"Ik wil op billboards staan in Parijs, Londen, Milaan en Tokyo", zegt Aaron Rose Philips, het eerste zwarte, transgender- en lichamelijk gehandicapte model ooit dat vertegenwoordigd werd door een groot modellenbureau. "Ik wil mijn eigen agentschap waar ik talent een thuis en liefdevolle omgeving kan geven, zodat ze kunnen zijn wie ze willen zijn. Ik wil dat ze gezien worden. Ik wil gezien worden. Ik wil mijn bloemen."

Sinéad: "Mijn portret was de laatste van de dag. Toen het afgelopen was, voelde dat heel emotioneel. Wat we creëerden op de set voelde zo belangrijk, maar we wisten dat het een start was, geen eindbestemming."

"Het hoeft niet te verwonderen dat mensen met een beperking zich vier keer eenzamer te voelen dan mensen zonder beperking en dat ze dubbel zo vaak last hebben van angst en stress", voegt Burke nog toe. "Er is nog steeds veel werk aan de winkel, en daarvoor zullen we collectief moeten werken aan onze mindset. Toegankelijkheid en inclusiviteit van mensen met een beperking, dat is de verantwoordelijkheid van iedereen. Dit is een beweging, geen ‘moment’. En het gaat om ons allemaal."

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in