Wies worstelt: Je kiest er niet voor om dikker te worden na je 45e, toch?
Wies heeft soms van die kwesties waar ze niet helemaal uitkomt en waarvan ze wel eens wil weten hoe anderen erover denken. Wat vinden jullie hier nu van?De kwestie:Vorige week was ik op een feest van een vriendin, toen een vriend die naast me stond, tegen me zei: “Ik snap niet waarom zoveel vrouw...
Wies heeft soms van die kwesties waar ze niet helemaal uitkomt en waarvan ze wel eens wil weten hoe anderen erover denken. Wat vinden jullie hier nu van?
De kwestie:
Vorige week was ik op een feest van een vriendin, toen een vriend die naast me stond, tegen me zei: “Ik snap niet waarom zoveel vrouwen rond hun 50e opeens niks meer aan hun lijf doen. Moet je nou zien hoeveel vrouwen hier te dik zijn.”
Ik reageerde meteen fel: “weet je dat die vrouwen daar echt niks aan kunnen doen. Als je eenmaal in de overgang komt, vliegen de zwembanden eraan en dan kun je lijnen wat je wilt, maar die overtollige kilo’s gaan er niet meer af.”
“Jij bent toch ook slank?” vervolgde hij. Ik legde hem uit dat dat echt een kwestie van geluk is en dat ik vrouwen ken die meer sporten en minder eten dan ik, maar die geen ons kwijt raken. “Je hebt geen idee wat die hormonen met je doen” zei ik er nog geërgerd achteraan.
Het was overigens niet zo dat hij het niet voor mannen vond gelden. Te dikke mannen van 50 begreep hij net zo goed niet. “Ik word ook een papzak als ik niet sport” zei hij. Het gesprek ging vervolgens ergens anders over en ik vergat ik mijn boosheid over zijn opmerking.
Lekker consequent. Not.
Een paar dagen later las ik in de krant een artikel over het toenemen van het aantal mensen met overgewicht, over de kwalen en ziekten die er mee gepaard gaan, en over hoeveel dat de overheid kost. Alles door het te veel eten van ongezonde snacks.
Ik zei het nog net niet hardop maar ik dacht meteen: ‘waarom laten al die mensen dat toch gebeuren, verdorie. Eet toch eens gezond. Kijk toch eens naar je lijf!’ Terwijl ik het dacht realiseerde ik me dat ik een paar dagen geleden nog totaal het tegenovergestelde vond. Lekker consequent. Not.
Nog steeds kan ik er verschillende meningen over hebben. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om te dik te zijn en begrijp soms ook niet dat mensen zich zo kunnen laten gaan, maar even vaak denk ik aan mijn vriendinnen met overgewicht die van alles doen om af te vallen, maar bij wie het niet lukt.
Dan denk ik: je kiest er niet voor om dikker te worden na je 45e. Het gebeurt gewoon. En als je verder gezond leeft, wat zou het?
Ik kom er dus niet uit. Hoe denk jij hier nou over?