Sylvia blogt: "Carnaval? Geef mijn portie maar aan Beppie..."

Lief en ik zijn sinds een paar weken in een discussiepuntje verzeild geraakt. Namelijk wie er verantwoordelijk is voor het feit dat we komende week thuis zijn. Lees: In Limburg. Tijdens carnaval. En ja, in plaats van ‘verantwoordelijk’ mag je gerust lezen ‘wiens schuld het is’.

Normaal gesproken ontvluchten we carnaval altijd want het is net als met truffel: "you love it or you hate it". Mocht het je ontgaan zijn, ik val in de laatste categorie. 

Blond

Lief schept er bovendien een duivels genoegen in om me niet te laten vergeten dat ik ooit een legendarisch blonde opmerking maakte. We waren toen een week of vier samen en onderweg met de auto zag ik óveral groen-geel-rode vlaggen en andere versiering waardoor ik vroeg "Wat heeft iedereen hier in Limburg in vredesnaam met reggae?!”

Hij stikte nog net niet van het lachen, ik snapte niet wat er zo grappig was. Tot hij me vertelde dat dit de beroemde carnavalskleuren zijn. Dat geeft je een beetje een idee hoeveel ik met carnaval heb.

Tegenwoordig snij ik soms een groene, gele en rode paprika en post dat dan op Facebook met de hashtag #inburgeringslevel2punt0 #DoeOokAanCarnaval 

Kleurencombi

Vanmorgen was ik in een tuincentrum en hieronder zie je waar ik zoal tegenaan loop. Dat doet dus echt pijn aan mijn ogen.

Misschien is dat wel mijn grootste probleem met het hele carnaval. Ik vind de kleurencombi zó ontzettend lelijk.  Het enige geel wat er bij mij in komt, zijn zonnebloemen, maar écht niet gecombineerd met andere bloemen. En rood? Ja, oké, als mijn Lief thuiskomt met een boeket rode rozen dan smelt ik, maar de combinatie van de drie vind ik gruwelijk. Het is gewoon niet smáákvol, niet stijlvol. 

3 Maanden

En, wat ik ook wel een dingetje vind: het duurt zo lang! Elk jaar op de 11e van de 11e, om 11 minuten over 11, wordt het startschot gegeven en gaat het carnavalsseizoen los. Tot ergens in februari of maart van het jaar daarop. Even voor de goede orde: Dat is dus een maand of drie. 

Een paar jaar geleden waren we tijdens de carnavalsweek heerlijk in Spanje en we hadden de terugvlucht zo bedacht dat we na ‘de grote optocht’ thuis zouden komen. Dat is belangrijk want voor carnaval worden alle straten afgezet. Heus, het is niet voor niks dat ‘niet-carnavalsvierders’ het gevoel hebben dat het hele normale leven ‘on hold’ wordt gezet.

Het normale leven staat 'on hold'

Dus wij komen ons dorpje binnen gereden en…..worden tegengehouden door een verkeersregelaar. Of we de auto ergens wilden parkeren, want de komende drie uur mocht er geen verkeer door. Sta je daar, vanuit de zon, tussen zo’n hossende massa.

Ik kan me nog levendig herinneren dat we elkaar achterdochtig aankeken: Wié heeft die terugvlucht geboekt? Om vervolgens eensgezind via een mega-omweg naar huis te lopen. De auto hebben we later opgehaald.

Toegegeven, ik heb in de ruim 10 jaar sinds ik 'geëmigreerd' ben, heus al heel wat mooie kostuums voorbij zien komen, maar ik hik toch nog steeds tegen die minpunten aan.

Zo heb de herrie. Google maar 'ns op Beppie Kraft, dan snap je direct wat ik bedoel. De muziek is werkelijk om te huilen en om dat aan te kunnen horen, of zelfs meezingen, moét je wel aangeschoten zijn… 

Uit eten gaan? Forget it. De goeie restaurants zijn dicht (óf ze vieren mee, óf ze zijn ook gevlucht) en bij de rest wil je niet zijn, want daar zijn, juist grote groepen carnavalsvierders. 

Van de zotte

Last but not least, om de 'gekte' compleet te maken, is er onlangs een heuse petitie gestart om van carnavalsmaandag een officiële feestdag te maken, zodat iedereen dan vrij is.

Vergezeld van 200 carnavalisten heeft boegbeeld Sjefke Vaeren op woensdag 7 februari meer dan 170.000 handtekeningen aan Klaas Dijkhoff overhandigd. Ik vind dat dus écht van de zotte. Van het voorjaar tot en met, pak ‘m beet, Pinksteren, hebben we al heel veel vrije dagen. Maak dan ook maar een nationale feestdag van Dierendag. 

En ondertussen... 

Kijk ik soms lachend en soms hoofdschuddend naar de foto’s waar mijn Facebook timeline langzaam mee volloopt. Op deze manier zie ik bovendien de twee grote kleine meisjes van mijn collega: 

En dat vind ik wél heel leuk. Maar ja, deze twee kun je een vuilniszak aantrekken en dan zijn ze nog leuk.

Verder ook veel foto’s van mensen die in vol ornaat naar een ‘dames- of herenzitting’ gaan. Daar staan dames tussen in japonnen die op een ‘white tie gala’ niet zouden misstaan, dus dát deel van carnaval lijkt me wel wat.

Verkleedfeest

Zou dat ook kunnen? Enkel de krenten uit de pap pikken? Want, eerlijk is eerlijk: carnaval is wel hét verkleedfeestje van het jaar. Geen modepolitie, geen kritische kanttekeningen van wie dan ook. Of je nu als ananas gaat of als de Markiezin van Versailles, alles mag. 

Dus terwijl het carnavalsgedruis de komende dagen echt losbarst, proost ik met een oprecht 'Alaaf!' én een glas wijn op veel plezier voor iedereen. 

ps: Gelukkig is het volgende week ook Valentijn ;) 

pps: En heb ik nog een heel jaar de tijd om onze escape-vakantie voor 2019 te plannen ;)