O nee, heb ik echt gezegd dat ik de '30 dagen geen alcohol challenge' ga doen?

Toegegeven, als mensen wordt gevraagd mij te typeren met één woord, of voor mijn part drie woorden, zitten ‘bedachtzaam’ en ‘weloverwogen’ daar nooit bij. Helaas.

Want ik zou het graag zijn. Zo’n vrouw over wie mensen zeggen: ‘Ze denkt echt over de dingen na en is altijd genuanceerd in haar uitlatingen’. Ik probeer het wel vaak, neem het me voor bij het opstaan: ‘Vandaag ben ik die vrouw’. Dat gaat meestal goed tot een uurtje of elf. ‘s Morgens. Daarna ben ik weer gewoon mezelf: aanwezig, impulsief, flapuit.

Als ik me daarover beklaag bij mensen die me goed kennen, is het antwoord meestal: ‘Maar je bent zo enthousiast, je straalt zoveel energie uit en je zit vol met passie en krijgt mensen aan het lachen.’ En terwijl zij denken dat ze me een compliment geven, heb ik het gevoel dat ze het over een leuk 10-jarig meisje hebben. Cute, maar niet echt iemand om serieus te nemen. Bovendien brengen die energie en dat enthousiasme me weleens in situaties waarvan ik achteraf denk ‘Hoe krijg ik het voor elkaar?!’

Een voorbeeldje? Een mail van hoofdredacteur Claudia naar aanleiding van mijn blog over Chardonnay.

Haar tekst: “Leuk geschreven, herkenbaar! Zou je dat niet nog ‘ns willen doen, dertig dagen niet drinken?” En ik, impulsieve muts die ik ben, tik binnen één minuut terug “Natúúúrlijk! Leuk! Doen we! Is ook goed voor me!”

Inmiddels ben ik een paar dagen verder en vraag ik me serieus waarom ik dat heb gedaan. Want Claudia heeft me dus zover gekregen dat ik opnieuw de ‘30-dagen-geen-alcohol-challenge’ ga doen. De hele maand januari. Wanneer ik vijf dagen naar mijn ouders ga. Die in Spanje wonen. Om de verjaardag van mijn vader en mijzelf te vieren. Waar dus bubbels bij horen. En sowieso elke dag een heerlijk glas wijn op ons terras met het mooiste uitzicht op zee. En o ja, óók in januari: met mijn lief naar Ciel Bleu. Een soort van culinaire hemel. Waar ik nu dus ‘alcoholvrij’ heen ga. Hellup…!

Maar ja, ik heb ja gezegd. Dus zit ik nu deze blog te tikken. Met een glas wijn voor me. Nu kan het nog. En denk het ene moment ‘Ik kan dit. Ik heb het tenslotte eerder gedaan’, en het volgende moment ‘Maar waarom? En waarom in januari? Dan beter volgens goed Limburgs gebruik ná AsWoensdag. Kan ik me er nog even mentaal op voorbereiden en in maart heb ik (nog) niet zo heel veel leuks staan’. Lees: dan plan ik alle leuke dingen er wel omheen.

Lees ook: 5 Tips om goed te kunnen feesten zonder bubbels (en zonder troubles)

Ik weet dat het gezondheidstechnisch goed voor me is (fijn!), dat ik vanzelf een paar kilo zal afvallen (dubbel fijn!) en het is maar een maand (dus te overzien). Maar ik weet ook dat ik mezelf die maand regelmatig achter m’n oren zal krabben. Bijvoorbeeld wanneer ik bij Ciel Bleu binnen loop.

Wat me er trouwens wel aan herinnert dat ik tijdens mijn eerdere alcoholvrije periode in een paar restaurants geweest ben waar ze echt heerlijke alcoholvrije dranken hebben. Maar voor mijn gevoel zitten die dan altijd weer vol suiker. Dus daar ben ik ook niet echt fan (meer) van. Frisdrank vind ik niet lekker. Alles is te zoet. En ik hou niet van zoet. Met uiteraard een ruimhartige uitzondering voor chocola. Ik zal dus wel weer eindigen met kilo’s gember, munt, komkommer en limoen in liters water.

Een kleine troost is dat Kim, online editor van Nouveau, óók zo slim is geweest om ‘ja’ te zeggen tegen een challenge: zij gaat op een dieet-challenge. Iets met ‘gedeelde smart is halve smart’ zeg maar.

Ik hoop wel dat het me helpt om, als ik dan toch goed bezig ben, weer ‘ns wat serieuzer te gaan hardlopen. En serieuzer betekent in mijn geval dat het al super is als ik eindelijk weer de discipline kan opbrengen om één keer per week te gaan rennen, in plaats van de ene week drie keer en de volgende drie weken nul keer. Of de afstand dan 5 of 8 kilometer wordt, laat ik wijselijk in het midden.

Om echt een goed gevoel te krijgen, ga ik dan misschien ook de chocolade laten staan. Doe ik twéé dingen goed. Drie, als je het hardlopen meetelt.

En op 1 februari? Trek ik een fles champagne open. Gewoon. Omdat het kan.