'Na 5 gezonde kinderen op je 46ste nog IVF willen? Dat doet pijn, Jools'

Toen ik vandaag op het nieuws de kop las: ‘Vrouw van tv-kok Jamie Oliver overweegt IVF voor zesde kind’ werd ik getriggerd. Alles wat te maken heeft met IVF, heeft mijn interesse.

Maar na een aantal zinnen gelezen te hebben, voelde ik weer de pijn en ook een boosheid in mij opkomen waarvan ik dacht dat ik erover heen was. Alles kwam na 30 jaar weer terug in een flashback.

Ik heb ook die keuze moeten maken: wel of geen IVF. Alleen met een heel andere reden. Ongewenste kinderloosheid die na 6 jaar mogelijk opgelost kon worden door een IVF-behandeling. Uiteindelijk hebben wij ervoor gekozen, waardoor ik nu kan zeggen: ik heb een prachtige zoon van 26.

Heeft Jools wel enig idee hoeveel pijn een ivf-traject geeft als de reden een onbekende of medische kinderloosheid is?

De boosheid zit hem erin dat dit niet gaat om een kinderloosheid, maar over wel of niet kiezen voor een 6de kind. Natuurlijk zijn er wel trieste omstandigheden bij Jools en Jamie waarom dit 6de kind er nog niet is maar om dan maar te roepen: ‘Ik overweeg IVF’. Heeft Jools wel enig idee hoeveel pijn een ivf-traject geeft als de reden een onbekende of medische kinderloosheid is? Hoeveel mensen moeten afhaken en nooit hun wens in vervulling zien gaan omdat het te veel geld kost?

'Er zijn zoveel vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt, maar nog steeds met lege handen staan'

Natuurlijk, Jools heeft 5 miskramen gehad en dat is heel erg. Wens ik niemand toe, maar probeer te genieten van je 5 kinderen. Als er gevraagd wordt naar het hebben van een zesde kind, zegt Jools: ‘Als je eenmaal deze miskramen hebt, heb je altijd zoiets van, deze baby hoort hier te zijn, ik moet het blijven proberen’.

Waarom Jools? Jij hebt tenminste de kans gekregen om 5 mooie kinderen op de wereld te zetten. Er zijn zoveel vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt, maar nog steeds met lege handen staan. Daar denk ik gelijk aan. Hoe zullen deze vrouwen zich voelen als ze haar interview lezen? 

De reden van Jools om nu voor IVF te kiezen, is haar leeftijd. Ze is 46. En omdat Poppy (haar oudste dochter, 19 jaar) naar de universiteit gaat , komt er een kamer vrij in het huis. Jools weet zeker dat dit een teken is.

Mijn god, wanneer stopt dit. Over 2 jaar gaat haar tweede dochter het huis uit, gaat ze dan weer voor IVF of misschien dan wel op zoek naar een draagmoeder?

Gelukkig geeft Jools hier ook het antwoord op. Ze veronderstelt dat, als ze in de menopauze is, ze zich opgelucht kan voelen. Dan weet ze zeker dat het niet meer gaat lukken en dan kan ze ontspannen verder gaan met haar leven.

Ik moet zeggen, mijn boosheid ebt hier langzaam weg en gaat over in medelijden. Ik heb het misschien nog niet verwerkt, mijn pijn van 30 jaar geleden, maar ik weet nu dat Jools nog een lang traject heeft te gaan. Ik wens Jamie heel veel succes.