Mevrouw mag ik even in uw koffer kijken?

Van de week had ik een lunchafspraak met een vriendin. Anna en ik hebben elkaar jaren geleden leren kennen op de middelbare school en hebben menig feestje onveilig gemaakt. Door ons drukke leven zien we elkaar niet elke maand, maar als we elkaar zien is het goed. Een echte vriendschap dus.

Door mijn blog was Anna al op de hoogte van mijn afvalstrijd; dat ik daarom restaurant SLA (ja echt, het bestaat!) had uitgekozen, kon zij begrijpen. Bij binnenkomst springt Anna mij enthousiast om de nek: “Welkom op het slagveld! Jij geen toetjes en ik niet roken.”

Mijn probleem is overgewicht en Anna's probleem is roken. Zelf heb ik gelukkig nooit gerookt en ik snap de mensen dan ook niet als ze het hebben over stoppen met roken en het moeilijke daarvan. In mijn beleving stop je gewoon en basta!

Lees ook: Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen: ik ga joggen!

Anna vertelt dat ze meedoet aan Stoptober, het landelijke initiatief om 28 dagen niet te roken. Gaandeweg de lunch kom ik erachter dat iemand die wil stoppen met roken of afvallen dezelfde uitdagingen moet doorstaan. Want hoe doorsta je een feestje, een verjaardag, een vakantie of, zoals nu, lunchen met een vriendin? Allemaal activiteiten die gezellig zijn en nog gezelliger worden met voor de één een sigaret en voor de ander een heerlijk gebakje. Een verjaardag heb ik al doorstaan, de lunch met Anna geeft ook geen problemen en de derde uitdaging dient zich aan: vakantie!

Al ruim voordat ik aan mijn afvalreis begon, hadden wij deze korte vakantie gepland. Volgende week gaan manlief en ik een week naar onze vaste stek in Turkije. Dit doen we elk jaar in het najaar en we hebben zodoende onze vaste adresjes: daar is de cappuccino lekker met baklava, daar eten we heerlijk traditioneel Turks, en niet te vergeten de geweldige 'Beyti Sarma' bij Flash in Alanya (gehakt overgoten met yoghurt en botersaus). Hoe ga ik dit oplossen? Een puntje om te bespreken met mijn afvalcoach Yvonne.

Anna en ik spreken af om elkaar weer gauw te zien in november om onze strijd te evalueren. Al fietsend naar huis realiseer ik me dat haar strijd moeilijker is dan die van mij. Als ik een keer zou snoepen is het jammer, maar ga ik de dag erna weer vrolijk verder met mijn dieet. Als Anna weer een sigaret zou opsteken, is de verslaving meteen weer aanwezig. Ik heb er nooit eerder zo over nagedacht en ik moet mijn mening over stoppen met roken enigszins bijstellen.

Dinsdagochtend op de weegschaal bij Yvonne. Ik weet dat het de afgelopen week goed is gegaan. Het sporten is nu onderdeel van mijn dagelijkse beslommeringen en manlief en zoon raken langzamerhand gewend aan de gezonde avondmaaltijden. Ik voel me goed en collega’s geven mij complimenten. Ze zien dat ik afval. Ik merk het ook aan mijn kleding en voel me fitter. Het resultaat is er: ik ben een kilo afgevallen! Totaal nu 4,5 kilo kwijt, nog 10,5 te gaan! Mijn vakantieplannen komen ter sprake en ik krijg het advies om gewoon door te gaan met mijn dieet. Alleen ga ik de vakantieweek even over op een andere stap van het dieet. Dit betekent twee Cambridge-producten per dag, een portie brood, een stuk fruit, twee porties zuivel, groente en vlees. Ten gevolge van de vakantie maak ik een afspraak over twee weken en de afspraak met mijzelf dat ik dan weer een kilo ben afgevallen.

Om in de stemming te komen, ben ik alvast mijn koffer aan het inpakken met kleding en mijn Cambridge-zakjes. Opeens krijg ik een doemscenario voor ogen. Is dit wel handig? Stel dat mijn koffer zoekraakt, dan heb ik geen shakes en repen. Kleding is in Turkije te vervangen, maar mijn shakes en repen niet. Weet je wat, ik stop alles gewoon in de handbagage. Op voorhand heb ik al pret, want wat zal de douane wel niet denken van al die zakjes poeder op de scan. “Mevrouw, wilt u even uw koffer openmaken?” Natuurlijk meneer, een koffer met shakes, repen, een bikini en mijn zonnebril. Normaal toch?! Ik denk dat ik de week wel doorkom :). En voor alle deelnemers aan Stoptober: Be Strong!