Janny van der Heijden: 'Ik denk dat ik als vijftiger meer in mijn kracht sta dan toen ik veertig was'

Janny van der Heijden schrijft vanaf deze maand in Nouveau een column over de wereld waarin ze leeft, lacht, huilt en soms niet begrijpt waar mensen zich druk over maken. Vijftig worden, bijvoorbeeld.

Tekst: Janny van der Heijden

Pas bekende iemand me op samenzweerderige toon dat ‘het verschrikkelijke getal’ eraan zat te komen. Toen ik haar niet begrij­pend aankeek, zei ze op dramatische toon, terwijl ze met haar ogen rolde: ‘VIJFTIG! Vijftig word ik.’

Toen ik hard begon te lachen, was het haar beurt om verbijsterd te kijken. Vijftig worden verschrikkelijk? Hoezo? Bij ieder nieuw jaartal op de kalender realiseer ik me maar al te goed dat mijn geboortejaar een stap teruggaat. Maar me daar druk om maken? Nee.

Waar komt dat gevoel vandaan dat je afgeschreven bent boven die grote vijf?

Sterker nog, ik denk dat ik meer in mijn kracht sta dan toen ik veertig was. En ja, ik realiseer me ook wel dat niet álles leuker wordt met het klimmen van de jaren, maar zeg nu zelf: was alles makkelijk en leuk toen je puber was? Waar komt dat gevoel vandaan dat je afgeschreven bent boven die grote vijf? Waarom praten we dat elkaar aan?

Een van de grootste voordelen van het klimmen der jaren vind ik dat je milder wordt, dingen makkelijker kunt relativeren. Het ‘been there, done that, I’ve send the postcard’-gevoel. Niet alles in mijn leven is me komen aanwaaien, zeker niet, maar ik ben gelukkig wel in staat geweest negatief tot positief om te draaien, passie te blijven behouden voor dingen die ik mooi of belangrijk vind.

Je armen krijgen er een kelderverdieping bij, je haar wordt dunner

Oké, met de leeftijd verdwijnt, als je niet oppast, je taille. Je armen krijgen er een kelderverdieping bij, je haar wordt dunner, net als je huid, maar ik ervaar óók dat er steeds meer ruimte in mijn hart komt, dat ik nóg meer geniet van kleine onverwachte momentjes en ik nog steeds dubbel kan liggen van het lachen, dat de zonsopgangen steeds mooier lijken te worden, de kleuren van ontluikende bloemen steeds lieflijker, mijn vriendinnen dierbaarder en kunst, muziek, maar ook kleding betekenisvoller.

Laat je niet beperken door de gedachte dat je niet op elke leeftijd iets nieuws kunt beginnen

Mijn tv-carrière begon toen ik al ver in de vijftig was. Juist op het moment dat veel vrouwen denken dat ze te oud voor ‘in beeld’ zijn. Onzin: alles is mogelijk. Geloof in jezelf, straal positiviteit uit. Ga ervoor! Laat je niet beperken door de gedachte dat je niet op elke leeftijd iets nieuws kunt beginnen. Laat je door niks weerhouden: niet door leeftijd, niet door uiterlijk en vooral niet door mensen die je naar beneden halen. Heb geen geduld met negativiteit – je zult zien: het brengt je zeeën aan positiviteit.

En nog iets: ik zie er graag goedgekleed en verzorgd uit, maar hoef niet vijfentwintig jaar jonger te lijken, want dat ben ik niet. Wees leeftijdsloos. Ik wil dat je aan mijn gezicht ziet of ik geamuseerd ben of juist frons. Geloof me, de fronsrimpels in onze geest houden meer tegen dan die in ons gezicht.

Ramses Shaffy, en na hem vele anderen, had een hit met het lied Mens durf te leven, maar wist je dat het origineel ruim honderd jaar oud is? De tekst van Dirk Witte lijkt gemaakt voor iedereen die weleens twijfelt of hij of zij het kan. Zing het uit volle borst mee en voel de energie stromen.

Het leven is heerlijk, het leven is mooi

maar vlieg uit in de lucht,

en kruip niet in een kooi mensch, durf te leven!

Je kop in de hoogte, je neus in de wind

en lap aan je laars hoe een ander het vindt.

Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst

maar wees op je vierkante meter een vorst,

wat je zoekt kan geen ander je geven:

mensch, durf te leven!

Dirk Witte, 1917

Voor wie nog even wil meezingen: de versie van Wende Snijders! 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in