Ik dacht dat het wel mee viel...

Maar een snelle analyse met mijn Lief tijdens een overheerlijk en verder heel gezellig ontbijt in Den Haag leerde me anders: Ik heb best wel wat tics. Dus ik ga met de billen bloot want ik denk dat het heel geruststellend is om erachter te komen dat jij en ik niet alleen zijn met onze eigenaardigheden. Of wel natuurlijk, maar daar verzinnen we dan vast ook wel iets op.

Laat ik maar beginnen met de grootste open deur, de wc-rol.

Ik hang ‘m altijd en overal goed. En met goed bedoel ik dat de scheurrand naar voren hangt. En nee, daar hoeven we niet meer over in discussie. Het is namelijk heel simpel: kijk maar eens naar wc-papier met een printje. Dan weet je het. Laatst gebeurde het me weer. Ga ik in een restaurant naar de wc en hangt de rol verkeerd om. Ik zag het. Keek weg. Zei tegen mezelf: ‘Laat hangen, je kunt het!’ Helaas. Tien seconden later heb ik de rol eraf gehaald en omgedraaid. Seriously… dat is toch niet normaal. Als het nu in mijn eigen huis was, soit. Maar dit vind ik toch wel een beetje jammer van mezelf. Zelfbeheersing van niks.

Daar zag ik laatst nog een quote over. Jeemeg ja, ook dat is een tic: quotes opslaan “voor het geval dat”. Ik heb op mijn desktop dus een mapje dat heet ‘QuotesEnzo’. Daar zitten nu 379 plaatjes in en als ik er eentje nodig heb? Nou, dan ga ik natuurlijk gewoon naar images.google.nl

Maar, nog even over de quote zelf: “Je weet pas hoe waardeloos het met je zelfbeheersing gesteld is als er een reep Tony Chocolonely Karamel Zeezout / glas champagne / verse pizza / bord sushi voor je neus staat”. Doorhalen wat niet van toepassing is. Op mij zijn ze alle vier van toepassing. Mensen die daar ‘rucola’ invullen: wij worden denk ik geen vrienden ;)

Verder hebben we dan nog:

De handdoeken in de badkamer

Ik heb donkergrijze, lichtgrijze en turquoise handdoeken. En dat is dús ook de volgorde waarin ze gestapeld moeten liggen. Allemaal op dezelfde manier gevouwen graag. Ze liggen direct in het oog hè. Het is niet alsof je ze niet ziet wanneer je de badkamer binnenkomt.



Het servies

Dat heeft een soort van patroontje. En dat is de bóvenkant. Dus niet de zijkant, en ook niet de onderkant. Als ik tafel dek, liggen ze ook altijd netjes op die manier op tafel. En ze liggen ook precies zo in de servieskast. Zal ik het nog een beetje erger maken? Ik zet ze zelfs al op die manier in de afwasmachine. Stel nu dat Lief ‘m uitruimt, dan legt hij ze tenminste direct goed in de servieskast en hoef ik ze later niet meer goed te leggen. En, en nu wordt het echt wel een tikje beschamend...als ze verkeerd in de afwasmachine staan, draai ik ze daar ook goed. Sorry schat, ik probeer écht om het niet te doen, maar het lukt gewoon niet!

Het koffiekopje

Ik zet nooit, en volgens de overlevering écht nooit, mijn kopje terug op het schoteltje, maar altijd ernaast. Of ik daarbij in een Michelin restaurant met luxe hagelwit linnen tafelkleed zit, maakt helaas geen verschil. Inmiddels hoeft Lief maar te kijken (of in de lach te schieten) en ik snap het zodat ik ‘m snel netjes terug kan zetten. Om ‘m na de volgende slok weer naast de schotel te parkeren.

Het lepeltje

Ik gebruik geen suiker in mijn koffie, en ook niet in mijn thee. Toch wil ik altijd een lepeltje om te roeren. En als het er niet bij zit, vraag ik er om. De soms ietwat bevreemde blikken neem ik op de koop toe.

Links

Tsja, dat herkennen vast wel meer mensen. Ik slaap aan de linkerkant van het bed, ongeacht waar we slapen. Ik loop altijd aan zijn linkerkant. We proberen het wel eens andersom maar elkaars hand vast houden gáát niet. Ik heb de linker wasbak. Mijn tas hangt om mijn linkerschouder want rechts zakt ‘ie om de haverklap naar beneden en mijn mobiel zit in mijn linker kontzak. Ook dat probeer ik wel eens rechts, puur om te bewijzen dat ik dat kan, maar tot nu toe zak ik elke keer glorieus voor deze zelf opgelegde test.

Het bed opmaken

Ik moét het bed opmaken ‘s morgens. En dat doe ik “op z’n hotels”: Netjes in drieën opgevouwen en dan keurig gecentreerd in het midden van het bed ( we hebben allebei een eigen dekbed, lang verhaal, kom ik nog wel eens op terug) en kussens mooi opgeschud.

O, nog even over de wc...

Ik spoel altijd door vóór ik begin met plassen. Want ik moet er niet aan denken dat mensen het horen, dat gekletter in die pot. Vind ik echt zó awkward. En ja, ik weet hoeveel liters water ik daarmee inmiddels heb verspild. Ik ben een milieu-vandaal. Had ik al gezegd dat we zonnepanelen hebben? En hybride auto’s? En maar  twee dagen per week (biologisch!) vlees eten? En led-lampjes hebben enzo?

Kleding labels

Die horen aan de bínnenkant. En als je daar niet op let, knip ze er dan gewoon uit. Want nu wil ik dat labeltje bij je naar binnen doen en heb je voor je het weet dus een enge vreemde vrouw in je nek hangen. Geldt overigens ook voor de ‘ophangtouwtjes’.

Boeken

Ja, ik heb een e-reader maar dat ding is voor op vakantie. Ik houd van échte boeken. Hard cover. Van mijn favoriete schrijvers verzamel ik de titels. En er is weinig meer irritant dan een volgend boek dat dan ineens in soft cover is, met de letters andersom, en een compleet andere stijl cover. Welke gek bedenkt zoiets? Nu passen mijn boeken niet meer bij elkaar!

       Lees ook: Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan…

Schrijfboekjes

Daar kom ik met de smoes van ‘altijd ideeën kunnen opschrijven’ natuurlijk een heel eind, maar in alle eerlijkheid: ik heb Evernote op het startscherm van mijn mobieltje staan. De waarheid is dat ik schrijfboekjes gewoon heel leuk vind. Voor mede-verslaafden: ik slaag altijd erg goed bij #Paperchase ;)

En, last but not least: turquoise

Mijn naaste omgeving vroeg zich waarschijnlijk al af waar deze bleef. Ik heb namelijk iets met turquoise. En niet sinds de kleur drie jaar geleden hip werd. Nee, ik vond laatst jeugdfoto’s waarop ik een jaar of 11 was, en wat droeg ik daar? Juist, een turquoise-met-oranje-outfit. Ik was gewoon überhip avant la lettre.  Die kleur is een regelrechte ‘Syl-magneet’. Is dat handig? Mwah, niet persé: ik koop lipglosses die ik niet gebruik enkel omdat ze in een mooi turquoise doosje zitten en oorbellen die ik niet in kan want allergisch voor diverse metalen.

Nou ben ik natuurlijk benieuwd wat jouw ergste tic is. Durf jij met je billen bloot? Ik zou het super vinden als je deze blog deelt en dan jouw meest genante tic erbij zet. Een beetje zoals die van mijn sister-by-heart K.: zij koopt in élke stad een mooi espressokopje voor thuis. Klein detail: ze heeft geen espresso-apparaat.