Help, heb ik nu een ooglift nodig?

Een paar dagen geleden zijn wij teruggekomen uit Turkije en hadden door het overlijden van mijn tante gelijk een hectische tijd. De familie was druk bezig om de crematie van mijn tante te regelen en daarvoor moesten wij ook nog verschillende dingen doen. Hierdoor kwam mijn normale dagritme weleens in het nauw. De reepjes waren echt een oplossing. ’s Ochtend gewoon de shake nemen en met de reep in de tas naar de familie.



Vandaag mijn weeg moment bij Yvonne gehad. Door de vakantie is deze nu veranderd van woensdag naar maandag. Ik weet dat ik ben afgevallen, maar hoeveel is de vraag. Het blijkt 1,6 kilo in twee weken, niet gek toch? Totaal is er nu meer dan 6 kilo af.

Ik voel me goed en heb het idee dat ik ook energieker ben. Alleen door de hele toestand schiet het joggen er echt bij in. Ik vind er geen tijd voor en voel me hier heel schuldig over. Eigenlijk is het gek; manlief en ik lopen wel elke dag gemiddeld een uur maar ik heb geen tijd om te joggen. Moet ik misschien even het joggen aan de kant zetten en alleen stevig wandelen? Het joggen is even niet mijn ding en een voordeel van het wandelen is dat je gewoon met elkaar kunt praten. We hebben ook geprobeerd om samen te joggen. Ik kan je vertellen, dat was geen succes. Heb je weleens geprobeerd om een gesprek te voeren al joggend?

Het gaat mensen opvallen dat ik afval en krijg verschillende complimenten. Ik merk het ook aan mijn kleren. Alles gaat losser zitten. Ik heb zelfs kleding die ik al jaren niet meer aankon, maar nog wel bewaard had, weer tevoorschijn gehaald en een aantal dingen kan ik weer aan. Misschien toch een vooruitziende blik gehad om deze kleding te bewaren. Er wordt gezegd dat elke 4 kilo minder een maat kleiner is. Ik ben nu dus anderhalve maat afgevallen. Met een glimlach om mijn mond denk ik aan mijn overleden tante. Als zij een kilo was afgevallen zei ze altijd: ik ben een diepvrieskip kwijt. Nou, tantetje ik ben nu zes diepvrieskippen kwijt, hahah!

Dit klinkt wel allemaal halleluja, maar er zijn natuurlijk ook nadelen aan het afvallen. Ons sociale leven ligt momenteel even op z’n gat. Uit eten gaan met vrienden of bij vrienden eten doen we even niet. Is toch moeilijk en heel veel vrienden vinden mij ongezellig. Een salade is het en niet meer. Ik stond toch wel bekend als 'het toetjesmonster'. Samen met een van onze beste vrienden heb ik zelfs een keer van de dessertkaart alle oneven nummer toetjes besteld en hij de even nummers. Je had het gezicht van de ober moeten zien, hij dacht echt dat we gek waren geworden. Maar lekker dat het was!

En laat ik het dan maar niet te hebben over mijn borsten, die zijn echt een cup-maat kleiner geworden. Ik hoop niet dat dit in een gelijke tred meegaat met mijn gewicht, want dan blijft er weinig van over. :)

Door het lijnen vind ik ook dat mijn gezicht aan het veranderen is. De ene keer kijk ik in de spiegel en denk ik, "nou ik mag er best zijn” en de andere keer voel ik mij tien jaar ouder. Het valt mij nu ook opeens op dat mijn bovenoogleden hangen. Ik trek mijn oogleden op en ik lijk ineens wel tien jaar jonger. Misschien toch eens gaan denken aan een ooglid correctie? Ik beloof jullie, ik ga op onderzoek uit en kom hierop terug. Tot volgende week!