Ga toch weg met je #BlackFriday!

Het is vandaag Black Friday. De dag direct ná Thanksgiving luidt het begin van het feestseizoen in, en ik kan er hélemaal niks mee. En al mijn vrienden, en zelfs kennissen, weten dat dit niks te maken heeft met een hekel hebben aan shoppen en geld uitgeven, want echt, je mag van me aannemen dat ik én heel goed kan shoppen, én heel goed ben in geld uitgeven. Bovendien ben ik ook nog eens gek op leuke tradities en speciale dagen. Ik ben niet voor niks fervent aanhanger van het motto ‘maak van elke dag een feestje en hang zelf de slingers op’.

Valentijnsdag, onze trouwdag, de verjaardag van onze poezenbeesten, we vieren het allemaal. Mijn Lief heeft werkelijk geen schijn van kans. Al zóu hij een beroerd geheugen hebben, hij kan niks vergeten, want hij wordt er tot in den treuren door mij aan herinnerd. In onze agenda staat nu al tien jaar onze eigen nationale feestdag. En nee, dat is dus niet onze trouwdag, daar staat gewoon trouwdag. Onze eigen nationale feestdag is de dag van onze eerste ‘In Real Live’ ontmoeting, en ja, die vieren we nog steeds.

Het is immers weer een mooie reden om iets leuks voor elkaar te doen. Een cadeautje te geven. Dus je zou denken dat een type als ik elk jaar helemaal hyper-de-piep word van Black Friday. Maar het enige wat ik ervan krijg, is jeuk. Komt misschien ook wel omdat ik me er lichtelijk dom door voel omdat ik het na al die tijd nog steeds niet begrijp. Elk jaar opnieuw zie ik beelden van mensen die als holbewoners over elkaar heen buitelen om een bepaalde doos mee te kunnen grissen. Mensen die letterlijk aan het touwtrekken zijn, maar dan met een jas als buit. Het lijkt wel alsof er alleen nog maar reptielenbreinen regeren: puur primaire reacties. En niet alleen door mensen bij wie je aan het uiterlijk iets zou kunnen afleiden, zoals pubers en jonge volwassenen die vechten om een bepaalde sneaker. Nee hoor, ook ‘keurige dames met permanentjes’, alleen vechten die dan om een servies met bloemetjes. Hoe groot mijn leedvermaak is wanneer zo’n doos met servies vervolgens in duizend stukken op de grond valt? Heel groot…

Mensen hebben echt complete strategieën en bereiden zich beter voor op Black Friday dan de gemiddelde hardloper zich op de New York marathon voorbereidt. Sportkleding die makkelijk zit, gymschoenen, en, het meest afgrijselijke: zo’n eng heuptasje met daarin geld, sleutels en portemonnee, want ja, je moet wel je handen vrij hebben en wilt ook niet het risico lopen dat je tas van je schouders glijdt tijdens het serviesworstelen. Voor je het weet, let je even niet op en gaat je concurrente ermee vandoor.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mooie spullen. Zo zijn een lieve vriendin van mij en ik allebei gek op mooie tassen van bepaalde merken, zonnebrillen én schoenen. Zij sneakers, ik hakken. Ons motto: je moet de economie wel een beetje uit het slop helpen. Dus, zoals ik al zei: het ligt niet aan mijn ‘spending’.

Nee, het zijn de akelige karaktertrekken die ik vandaag zie. Complete massa-hysterie, hebberigheid, en een onvriendelijkheid waarvan ik alleen maar kan denken: wat is er met jóu aan de hand? En wat ik er ook niet aan begrijp, is dat mensen echt op zoek gaan naar iets om te kopen. Ze hebben niks nodig, ze hebben niet eens een speciale wens, of een diepgeworteld verlangen naar een speciaal iets waar ze al maandenlang ‘s nachts wakker van liggen. Welnee, ze willen alleen maar goedkoop scoren. Kopen met zoveel mogelijk korting, terwijl veel aanbiedingen lang niet zo mooi zijn als de retail je graag wil doen geloven. Lees DIT maar eens als je mij niet gelooft. Ze zijn vaak dus ook nog ‘een beetje dom’.

Want, en dat is een oproep aan de retail: áls je dan meedoet aan deze nieuwe hype, doe dan helemaal mee en wees zo flink om serieuze BlackFridayKortingen te geven. Dus niet de eeuwige ‘21% BTW korting!’. Die krijgen we het hele jaar namelijk al. Zijn we niet meer van onder de indruk. Nee, dan 75% échte korting. Dus ook niet eerst de adviesverkoopprijs verdubbelen om vervolgens nep-korting te geven.

Zelf maak ik me nooit schuldig aan dat soort dingen. Ik kom gewoon op een normale doordeweekse dag heel trots thuis met mooie kandelaars, geurkaarsen en borden van Rivièra Maison onder de noemer ‘Schat, dit kost normaal 300 euro en ik heb het voor 150 euro, dus ik heb én leuke spulletjes, én ik heb 150 euro bespaard!’. Waarop Lief me meewarig aankijkt en droogjes vraagt ‘Je bedoelt dat je 150 euro hebt uitgegeven aan iets waarvan je al een hele kast vol hebt en waar nergens in huis meer plek voor is?’ Je begrijpt vast wel dat ik hem dan een ‘zwartkijkert’ vind. Bovendien zou hij zoiets nu nooit zeggen als het om zwarte laarzen gaat, want dan vindt ‘ie alles mooi wat ik koop. Die meet dus ook met twee maten.

Aan mij heeft de retail vandaag niks verdiend. Uit principe. Dat maak ik in het weekend dan wel weer goed ;-)