Claudia tipt: dit zijn de écht leuke boeken van 2020!

Als fervent boekenlezer én actief lid van een boekenclub sloeg ik gehaast de Volkskrant van afgelopen zaterdag open. ‘De beste 46 boeken van afgelopen jaar’ kopte de voorpagina trots. In kleine letters erachteraan: volgens de Volkskrant boekenredactie. En daar was geen woord van gelogen. Het was nogal een elitaire mening, zal ik maar zeggen. Een witte brij, weinig inclusief en divers. Veel schrijvers en boeken die we met de boekenclub hadden geprobeerd – op basis van juichende recensies – maar die ons niet konden bekoren - en dat terwijl er notabene een professor in de literatuurwetenschappen in onze club zit.

Een goed boek raakt. Kan je optillen, sleurt je door alle stadia van Griekse zuivering met een catharsis op het eind, maakt je syntactisch slimmer, semantisch stijlvoller. Of is simpelweg even heel erg lekker om een paar uren mee van de wereld te zijn. Dit is mijn lijst met dé Top 5 boeken van 2020, en ja, toevallig allemaal van vrouwen.

Houd ook wel van mannen hoor, maar die bewaar ik voor volgende week.

Hierbij de boeken waar je iedereen een plezier mee doet.

Brit Bennett – De vervlogen helft

Grote hit in Amerika en terecht. Pageturner over een zwarte tweeling in Amerika, waarvan een van de twee zussen verdergaat in een wit leven.

Bibi Dumon Tak – De dag dat ik mijn naam veranderde

Hartverscheurend boek over rouw, verdriet, het gemis van een zus en haar kinderen. De wetenschap dat dit Dumon Tak’s eigen verhaal is, maakt dat het nog dieper onder de huid kruipt.

Leila Slimani – Mathilde

Winnaar Prix Goncourt over jonge Franse vrouw die met een Marokkaanse officier in de verzengend hete Noord-Afrikaanse woestijn een bestaan probeert op te bouwen. Geïnspireerd op Slimani’s grootmoeder.

Manon Uphoff – Vallen is als vliegen

Favoriet boek van mijn boekenclub dit jaar. Uphoff had de Libris-prijs moeten krijgen met deze literaire krachtinspanning. Incest beschrijven aan de hand van sprookjesmetaforen – ze krijgt het voor elkaar.

Mayke Meijer – Wen er maar

Een boek dat zeker niet in recensentenlijstjes zal voorkomen, maar extreem grappig, geestig en bitterzoet herkenbaar is. Een Adriaan Mole dagboek over de Overgang, leuker wordt het niet, wel snaakser. Hydrokorrels in je onderbroek tegen lekkende onderkantjes? Jawel!