9 problemen die élke boekenliefhebber (her)kent

Als lezen een hobby van je is, heb je het goed bekeken. Uren, zelfs dagenlang, kun je opgaan in het verhaal van mensen die je van tevoren niet kende. Wanneer je het boek uit hebt, kan het voelen alsof je er goede vrienden bij hebt. Dat verklaart ook direct waarom ik soms tranen van mijn wangen moet vegen. Na ‘Duizend schitterende zonnen’ van Khaled Hosseini en ‘Een klein leven’ van Hanya Yanagihara, bijvoorbeeld.

Zet me in een mooie boekenwinkel en je hebt urenlang geen kind aan me. Als ze er ook nog goeie koffie hebben, ben ik helemaal gelukkig.  

Ik ben niet voor niks bijna elke week te vinden bij Dominicanen in Maastricht. En nee, ik ben niet bevooroordeeld. Nou ja, ook wel, maar ik ben niet alleen in mijn mening. Dit prachtige boekenparadijs is namelijk al eens officieel uitgeroepen tot mooiste boekwinkel ter wereld.

Maar, voor je nu denkt: “Dit is dé perfecte hobby voor mij, ik ga ook lezen!” Wacht heel even… Boekenwurmen hebben het soms namelijk echt heel zwaar. Hieronder een paar van onze problemen:

1.    Covers die ineens een ander formaat hebben

Hierdoor heb je dus niet meer een mooie bij elkaar passende serie in je boekenkast staan, want ineens staat er een ‘te groot’ of ‘te klein’ boek tussen. Of, nóg erger: hij komt niet meer in hard cover. Echt, denken die uitgevers daar nu helemaal niet over na?

2.    Te véél boeken hebben

Ja, dat kan. Want als je dus zoals ik een tikje vaak in boekenwinkels komt én om de haverklap leestips krijgt van vrienden, collega’s, én alle leestips in magazines bijhoudt, tsja, dan koop je wel eens een boek ‘te veel’.

Eigenlijk bestaat dat natuurlijk niet, want hoe kun je nu te veel boeken hebben, maar tóch… op een gegeven moment voel ik ze naar me staren. Zo van ’Ja hallóóó, je hebt me nu, ga je me ook nog lézen of ben ik alleen maar dooie boom?’ Dat dus.

3.    Verplicht opruimen, omdat ik dus ‘te veel’ boeken heb

Je mag van me aannemen dat ik flink wat ruimte heb voor mijn boeken. Zo confisqueer ik soms een plank van mijn Lief, blijken tafeltjes ook prima om een hoge stapel boeken op te leggen, eronder kan trouwens ook goed, en zelfs in de wc en de badkamer staan ze best oké.

Vandaar dat ik soms, met de nadruk op ‘soms’ toch opruiming hou. Dat doet pijn en ik doe er lang over, want welk boek doe ik nu weg en welk boek blijft? Ik klamp me daarom vast aan twee dingen: De ontvanger is er blij mee, mijn boeken worden opnieuw gewaardeerd, en ik krijg weer ruimte voor boeken.

4.    Die eeuwige discussie over e-reader vs. echt boek

Mensen kunnen bij deze discussie serieus een fles wijn leegdrinken, maar ik kan er heel kort over zijn: een e-reader is voor onderweg (iets met koffers en overgewicht) en anders gewoon een echt boek.

5.    Boeken die alle mogelijke prijzen winnen en waar ik vervolgens niet doorheen kom

En ja, dat gebeurt. Meer dan eens. Tegenwoordig geef ik het eerste hoofdstuk van zo’n boek nog één tweede kans en als ik het dan nog steeds niks vind: weg ermee.

Ik denk hierbij aan ‘De Asielzoeker’ van Arnold Grunberg. Sorry, beste Arnold, en sorry lieve fans, maar ik kan daar dus niks mee. Dat ligt aan mij. Het ding is notabene 14 (!) keer herdrukt, heeft o.a. de AKO Literatuurprijs gewonnen én staat in het lijstje ‘Beste 21 boeken van de 21e eeuw’. Zelf heb ik meer genoten van ‘Vrijheid’ van Jonathan Franzen én ‘The Late Show’ van Michael Connelly.

6.    Dat de verfilming nou nooit eens nét zo goed is als het boek 

Want er ontbreken complete verhaallijnen, één van de karakters was in je hoofd veel knapper en die ander had je een veel mooiere stem toebedeeld dan hij nu in de film heeft.

7.    Slaaptekort

Treedt op als je in trilogieën of, nog gevaarlijker, series van zeven terecht komt. Vooral als je die pas ontdekt wanneer de delen 1 t/m 6 al uit zijn.

Mij gebeurde dat dus met de hele ‘Helen Grace’-reeks van M.J. Arlidge. Ik ben wel vaker ‘spuit elf’. Ik had ze in no time uit maar het is niet persé heel bevorderlijk voor je sociale leven, en het waren ‘dus’ ook een paar korte nachten.

8.    Boeken dubbel kopen

Dat komt dan weer door die te grote voorraad, en natúúrlijk kom ik daar dan thuis pas achter. Als je het positief bekijkt, kun je zeggen dat het me blijkbaar nog steeds een mooi boek lijkt, maar in de categorie geldverspilling scoort het ook goed en dat is dan toch weer jammer.

Edoch: sinds een week of twee heb ik eindelijk weer een hele fijne en goeie app: CLZ, CollectorZ Books. De app staat op mijn smartphone en synchroniseert automatisch met m’n laptop. Boeken toevoegen is übersimpel, want je hoeft enkel (gewoon met de camera van je smartphone) de ISBN-code te scannen et voilà: het boek staat erbij. Ergo: als ik nu in de boekenwinkel sta, kan ik ter plekke controleren of ik het boek al heb.  

9.    En dan de vraag der vragen: Hoe ga ik in vredesnaam zelf ooit die bestseller schrijven?

Ik ben zelf al zo’n zeikerd met boeken. Het idee dat mensen over mijn boek, mijn kindje, zeggen wat ik over de boeken van Grunberg zeg, is genoeg om me vooralsnog te beperken tot het lézen van boeken. Maar wie weet, ooit …