"7 X wat ik thuis NOOIT zou doen, maar als 50-plusser op wintersport dus wel"

Ik was de afgelopen paar dagen in Winterberg, skiën met mijn dochter. Zij zoeft van hellingen met een souplesse & durf die ik nooit heb gehad. Maar uitgelachen worden door een kind van 11 jaar, dat laat ik me niet gebeuren, dus voorwaarts mars.

Ook al lijk ik nog het meest op een knullige vrouw van middelbare leeftijd, maar misschien komt dat ook omdat ik dat ben: een vrouw van middelbare leeftijd. Bijna 51 jaar, maar in mijn hoofd een dartel hertje van dertig.

Totdat:

1. Skischoenen aantrekken. Wat een crime. Telkens als ik voorover buig, zit mijn buik in de weg, óf schiet mijn trui uit de broek. GEWORSTEL. Mezelf hijsen in een te heet gewassen, drie maten te kleine, skinny jeans gaat makkelijker.

2. Vallend uit de ski-lift. Dochter wil meteen de piste op. Hup de ski-lift in, bovenaan de beugel omhoog klappen, en vanaf de mat weg skiën. Wijst zich vanzelf. Zegt iedereen. Niet bij mij. IK VAL. En had nog niet eens een wijntje op. Ski-lift wordt prompt stilgelegd, twee mannen hijsen mij omhoog, en ik hoor ze denken: “Heb je weer zo’n middelbare kluns die zich zo nodig moet bewijzen”.

3. Stortend naar benee. Met ware doodsverachting. Dochter onderaan de berg: “Waar bleef je nou?”

4. Wiener Schnitzel eten. Houd helemaal niet van vlees, maar om nou diep in Duitsland vegan eten te eisen, is wel een beetje grootstedelijk. Snap ik ook wel.

5. Subtropisch zwemparadijs. Ik verbleef in Center Parcs Hochsauerland in Medebach. Vind ik fijn. Ik houd van huisjes op een bungalowpark. Is een stiekeme crush, die ik deel met andere vrouwen uit de modewereld (hallo Sigrid Stamkot!).

6. Glijbaan. In het subtropische zwemparadijs bij CP (Aqua Mundo voor de kenners) is een lange, hobbelige ‘Black Hole’ glijbaan die volgens dochter hélémáál niet eng is. Eenmaal bovenaan de trap zie ik waarschuwingsbord: Warnung. Orienturingsvermögen gelöscht.

Prompt gaan mijn ogen op zwart, en weet ik niet hoe snel ik terug naar beneden moet. Langs de gniffelende 9-jarigen (“Opzij, opzij, hier een vrouw van middelbare leeftijd met black hole angst”). Tot ik in het teleurgestelde gezichtje van dochter kijk.

Ik herpak mezelf en herhaal mijn mantra: Face your Fears. En weet je wat? Ben daarna nog drie keer gegaan, zo leuk vond ik het.

Filosofisch lesje: Laat je nooit weerhouden door ingebeelde angst.

Rare mevrouw in de tuin

7. Onderbroek. Zat in een Vip-huisje met sauna (nee, dit is geen gesponsord blog, heb Center Parcs zelf betaald, maar kreeg wel een heel fijne upgrade naar ‘n huisje met sauna).

Herrlich, na het skiën, een privé-sauna. En daarna naar buiten rennen in de sneeuw – dat heb ik nou altijd eens gewild. (voor de notulen: trok nog wel snel ondergoed aan). Daar spring ik. Het blije kind in mij gaat los. “Mama, er staat een rare mevrouw in de tuin!” riep dochter. Meteen erachteraan:” O, dat ben jij. MÁMÁ, ik SCHAAM me doohood.”

Dat zal best, maar ik had toch maar even mijn innerlijke criticus overwonnen. Zo zonder een dure zelfontwikkelings-cursus. DUS.

Met de groeten van een vrouw van middelbare leeftijd, die in durfal zijn, een dartel hertje van 30 is.