Politica Christine Teunissen: 'Ik wil de discussie aanjagen om dichter bij een mooiere wereld te komen'

Nouveau besteedt regelmatig aandacht aan vrouwelijke politici. Met het oog op de Provinciale Statenverkiezingen laten we drie lijsttrekkers aan het woord over hun politieke dromen. Edith Schippers en Lilian Marijnissen kwamen al aan het woord, vandaag vertelt Christine Teunissen over wat haar beweegt.

Christine Teunissen (37) was tijdens de afwezigheid van Esther Ouwehand eerste vrouw voor de `Partij van de Dieren. Ze strijdt voor klimaatrechtvaardigheid en dierenwelzijn, maar is net zo fanatiek als ze haar dansschoenen aantrekt.

Terwijl buiten de wind giert, zit Christine Teunissen in een zomerse outfit in de Tweede Kamerbunker. Ze verontschul­digt zich voor de bijna exotische, centraal geregelde temperatu­ren. ‘Niet bepaald duurzaam. We hebben gevraagd of het zo snel mogelijk anders kan, maar dat blijkt helaas technisch inge­wikkeld.’

De geboren Stompwijkse ras-idealist maakte na haar studie geschiedenis de afgelopen jaren razendsnel carrière binnen de Partij voor de Dieren. Ze begon als persvoorlichter, zat in de Haagse gemeente­raad en achtereenvolgens in de Eerste en Tweede Kamer. Ook verving ze in aanloop naar de komende Provinciale Statenverkiezingen fractievoorzitter Esther Ouwehand, die met overbelasting kampte.

Schoon water, frisse lucht

De komende stembusgang is volgens haar een natuurver­kiezing. ‘De provincies worden verantwoordelijk voor de uitvoering van het stikstofbeleid van het kabinet en we weten hoe gevoelig dat ligt. Ik wil duwen, samen met de partij de discussie aanjagen om zo veranderingen te bewerkstelligen en dichter bij een mooiere wereld te komen.

Een fijne leefomgeving met meer samenhang, schoon water, frissere lucht. Aardbeien met vier soorten landbouwgif zijn ouderwets. We zullen op een andere manier groenten en fruit moeten telen en natuurlijk ook drastisch de veestapel moeten inkrimpen. Niet alleen vanwege het onvoorstelbare dierenleed, ook om onze eigen gezondheid.

Ik denk dat mensen daar meer welwillend tegenover staan als je ze stapje voor stapje in dat verhaal meeneemt. Tegelijkertijd lopen we zo tegen onze grenzen aan – we slachten hier jaarlijks zo’n zeshonderd miljoen dieren – dat verplichtende maatregelen noodzakelijk zijn.’

Teunissen komt uit een groen, bewust gezin. Of zoals zij zelf zegt: een echt Partij voor de Dierennest. Haar ouders reden geen auto en haar vader schreef artikelen waarin andere waarden dan economische voorop stonden.

‘Op mijn veertiende zag ik beelden van de gevolgen van varkenspest: dode dieren, stallen die werden leeggehaald. Ik kreeg tranen in mijn ogen en besloot nooit meer vlees te eten. Daarna kwam ik erachter dat we vissen exact hetzelfde behandelen. Ik moet denken aan een uitspraak van Paul McCartney over een vis aan een haak: ‘Dat beest klampt zich net zoveel aan het leven vast als wij mensen.’

Vervol­gens at ik ook geen vis meer. En toen ik zag wat voor leed er achter de zuivelindustrie schuilgaat, besloot ik enkel nog plantaardig voedsel te consumeren. Je kunt het idealistisch noemen, maar ik denk dat het ook realistisch is dat we met z’n allen fijner leven als we beter en anders met dieren omgaan.’

Thema’s als deze en discussies waarin verplich­tende maatregelen aan bod komen, kunnen zorgen voor agressie en polarisatie. Hoe wapent Teunissen zich hiertegen? ‘Als politicus heb ik mooie instru­menten in handen om verandering te bewerkstel­ligen en op een goede manier de discussie aan te gaan. Ik denk dat ik me niet hoef te wapenen.

Wat de omgangsvormen in de Kamer betreft: ik vind het prima als er hard op de inhoud wordt gedebatteerd. Ik ervaar daarnaast veel waardering en onderling respect. Er is ook collegialiteit. Maar juist de excessen komen naar buiten. Hard tegen hard en negativiteit oogsten veel aandacht.’

Voor de natuur staan

Een baan waarin je te maken krijgt met veel onverwachte gebeurtenissen, waarop je direct moet reageren, vergt veel, merkt ze. ‘Ik zoek een manier om die ratrace in de Kamer op een gezonde manier vol te houden.

Als fractievoorzit­ter moest ik nog bewuster bezig zijn, voldoende vrije tijd zoeken, mezelf opladen. Ik doe aan yoga en hou van wandelen en zingen met mijn vriend. En ik kan mij verliezen in dansen – jazz, charleston en dergelijke, soms in bijpassende kleding uit die tijd.’

Wanneer zijn voor Teunissen de Provinciale Sta­tenverkiezingen geslaagd? ‘Ik kan daar geen cijfer op plakken. Maar ik wil een duidelijk perspectief kunnen bieden. We moeten de natuur zo snel mogelijk beschermen. Het kabinet noemt 2030. Maar dat is eigenlijk te laat. Ecologen zeggen dat al vanaf 2025 gebieden gaan omvallen.

Het is lastig om de intrinsieke waarde van natuur uit te leggen. Ik zie het als een soort kaartenhuis dat instort: is er geen kalk meer door stikstof, dan heb je minder blaadjes. Slakken gaan dood en vervolgens zakken koolmeesjes door hun poten. Het hele ecosysteem raakt ontwricht. Daarom moeten we nu voor die natuur gaan staan.’