‘Begin nou toch niks met zo’n playertje’
Het commentaar was niet van de lucht toen de relatie tussen Hajo Bruins (60) en Linde van den Heuvel (33) serieus werd. Hajo zou een player zijn en Linde was te jong. Maar: ‘Wij zijn echt supergoed samen. Met een enorme vanzelfsprekendheid ook, vanaf het begin.’
Linde – De liefde voor Hajo
‘In het vierde jaar van de toneelschool liep ik stage bij de voorstelling Heren van de Thee, naar het boek van Hella Haase. Met een heel leuke groep acteurs, onder wie Hajo, zaten we vaak uren in de bus. Hajo en Nienke Römer konden klaverjassen en zochten twee maatjes, waarop een andere stagiaire en ik ons opwierpen om het spel te leren. Ons toernooitje duurde de hele tournee.
Zo werden we vrienden. Hajo’s enthousiasme vond ik aantrekkelijk, en zijn zorgzaamheid naar iedereen. Verrassend ook, want voor de buitenwereld heeft hij toch een beetje een macho-imago. Na de tournee merkte ik dat ik hem net iets meer miste dan de andere collega’s, en dat bleek wederzijds. Ik zat in een relatie en heb die vrij snel uitgemaakt, maar Hajo’s situatie was complexer. Hij woonde nog bij zijn gezin, al was zijn huwelijk al veel langer niet goed.
Pas toen hij een eigen huis had, brak voor ons een tijd van onbelaste, onbevangen verliefdheid aan
Als je het op papier ziet, verdient het niet direct een schoonheidsprijs, maar ik denk dat Hajo en ik het er heel aardig vanaf hebben gebracht. Pas toen hij een eigen huis had, waar hij op en af met zijn twee jongste dochters woonde, brak voor ons een tijd van onbelaste, onbevangen verliefdheid aan. We speelden allebei ’s avonds, struinden overdag samen door de stad en doken na onze voorstellingen met alle collega’s de kroeg in. En we wisten steeds zekerder dat we echt goed bij elkaar pasten.
Voor Hajo’s dochters was de scheiding al moeilijk genoeg, dus mij hebben ze pas na een half jaar ontmoet. Weer maanden later is Hajo bij mij ingetrokken. Vanaf dat moment zijn we stapsgewijs naar een gezinsleven gegroeid met Hajo’s twee jongste dochters, die allebei in de puberteit zaten. Dat betekende vooral heel veel praten. Ik ben best goed met kinderen, heb zelfs een jaar Pabo gedaan voor de toneelschool, maar natuurlijk viel het niet altijd mee. Al was het ook simpel: ik wilde bij Hajo zijn, en dan hoorden zijn dochters erbij.
Ik kreeg ook veel terug. Toen mijn moeder in die begintijd overleed, heeft Hajo mij enorm gesteund. Hij is ook meegegaan in mijn kinderwens, wat voor mij een voorwaarde was. Intussen is Mia alweer vier. We zijn heel blij met haar, allemaal. Mia is de lijm van ons gezin.’
Hajo – de liefde voor Linde
‘Tien jaar geleden zat ik in een slecht huwelijk. Mijn ex en ik hadden ook al vaker uitgesproken dat er een eind aan moest komen, maar als er kinderen zijn, doe je dat minder snel.
In die tijd ontmoette ik Linde. Toen ze het repetitielokaal binnenkwam, dacht ik: wat een leuk kind. Echt dat: kind. Ik wist ook meteen: daar blijf je vanaf. En ja, toch ontstond er iets door al die starende blikken tijdens het klaverjassen. Eerst een vriendschap, maar na de tournee bleek het om meer te gaan. Wat niet direct betekende dat er ook meer gebeurde. Dat hebben we lang uitgesteld omdat we zeker wilden zijn van ons gevoel. Verliefd was ik al vaker geweest, een keer of tachtig minimaal, maar dat zegt niet of je ook met elkaar kunt leven.
'Wat zit je nou een leven kapot te maken?!'
Het commentaar uit onze omgeving loog er niet om. Ik had een zekere reputatie wat vrouwen betreft, dus tegen Linde zei iedereen: “Begin toch niets met zo’n playertje”, en ik kreeg te horen: “Wat zit je nou een leven kapot te maken?!” Terwijl ik wist: dit is anders. Dat roepen natuurlijk alle oudere mannen met jonge vriendinnen, maar wij zijn echt supergoed samen. Met een enorme vanzelfsprekendheid ook, vanaf het begin.
Niet dat we het makkelijk hebben gehad. Elke scheiding is zwaar, en deze zeker. Bovendien verloor Linde haar moeder, en ik mijn vader en een broer. Maar samen zijn we sterk. Linde heeft het vanaf het begin ook opvallend goed gedaan als halve moeder voor mijn drie oudste dochters. Ik moest al flink nadenken over nog een kind, maar voor hen was de zwangerschap natuurlijk ook een ding. Hoewel, alleen mijn middelste dochter stond op en liep weg toen ze het hoorde. De andere twee vonden het meteen leuk, dus ik dacht: er is een kans dat dit gaat lukken. En sinds Mia er is weet ik het zeker.
Nu ik gelukkig ben, merk ik dat er meer ruimte is voor anderen. Ik ben aardiger geworden. Milder, minder oordelend over anderen. Daar schrok ik wel even van.’
Een leeftijdsverschil van 28 jaar, hoe werkt dat door in jullie leven?
Hajo: ‘Het stoort me vooral hoe de buitenwereld ermee omgaat. Ben ik met Mia, dan is het: “Wat een leuk kleinkind!”, en over Linde vragen ze: “Is dat je dochter?” Vast niet kwaad bedoeld, maar die vanzelfsprekendheid komt weleens bot over.’
Linde: ‘Voor onszelf valt het leeftijdsverschil mee.’
Hajo, instemmend: ‘We hebben een heel gelijkwaardige relatie. Alleen denk ik veel na over later. Ik doe ook van alles om zo lang mogelijk gezond te blijven, heb een aantal slechte gewoontes afgeleerd: roken, te veel drinken.’
Linde: ‘Daar komt bij dat jij je van nature jonger gedraagt, en ik juist iets ouder.’
Hajo: ‘Volwassener vooral.’
Linde: ‘Dat brengt ons vanzelf dichter bij elkaar. In ons vak is leeftijd ook totaal onbelangrijk.’
Hajo: ‘De kunstwereld is inderdaad vrij liberaal, al zijn er nog steeds haken en ogen. Heel eigenaardig bijvoorbeeld dat er nog altijd niet evenveel vrouwelijke als mannelijke makers, regisseurs en bestuurders zijn.’
Jullie zitten natuurlijk ook in een verschillende levensfase. Hoe voelt dat?
Linde: ‘Van Hajo hoeft minder, merk ik. Hij heeft al veel gedaan om zichzelf professioneel neer te zetten, terwijl er bij mij nog een heleboel moet gebeuren. Dat maakt me over de hele linie onrustiger. Na een rustige zondagmiddag thuis denk ik bijvoorbeeld: misschien moeten we toch nog ergens naartoe. Toen we vorig jaar vier maanden op wereldreis waren, bekroop me na twee weken ook ineens zo’n gevoel van: “We zien te weinig.” Hajo zei tegen me: “Misschien moet je gewoon genieten van wat er is.” Volkomen terecht. Samen bij de camper zitten en met Mia spelen is ook fijn en waardevol. Daarin is hij dus ouder en wijzer.’
Hajo: ‘Toch denk ik dat ik er slechter aan toe zou zijn, ook geestelijk, zonder jouw inbreng. Ik zie regelmatig mensen van mijn leeftijd die echt oud zijn. Die maken ’s avonds een wandelingetje, lezen een boek, en dat is het. Ons leven is toch heel wat dynamischer.’
Linde: ‘Doordat je meer levenservaring hebt, denk je het soms wel beter te weten. Dan sta ik te koken en zeg je: “Dat moet je zo en zo doen.” Oké, denk ik dan, jij weet dat misschien, maar ik wil het wel zélf ontdekken.’
Hajo, lachend: ‘Dat is wel een dingetje tussen ons: we zijn allebei kneitereigenwijs. Maar je hebt gelijk: het is belangrijk om zelf het wiel uit te vinden. Ook omdat het altijd een ander wiel is dan er al was.’
Dus je staat open voor Lindes wiel, Hajo?
Hajo: ‘Zeker. Linde wilde Mia bijvoorbeeld graag op een gewone school doen, met kinderen uit alle culturen en milieus. Dan zijn er altijd mensen die beginnen over witte statusscholen, waar de lat hoger ligt en in de pauze nog wordt dwarsgefloten. Terwijl je als kind op een diverse school een veel bredere blik krijgt. Ik vond dat goed gezien. Waarschijnlijk is Lindes wiel vaak gewoon beter. Zo goed heeft mijn generatie het ook weer niet gedaan.’
Intussen pieker je over later.
Linde: ‘Ik ook, hoor. Je kunt wel je kop in het zand steken, maar het is natuurlijk niet zo dat wij samen oud worden. Niet heel oud, in elk geval. Soms is die gedachte angstaanjagend, al weet ik intussen dat je het allermeest aan het leven hebt als je heel erg geniet van het hier en nu.’
Hajo: ‘Ik kan ’s nachts weleens tobben: hoe moet dat straks? Terwijl dat zinloos is, want het leven trakteert je altijd op andere dingen dan je verwacht. Je kunt veel beter de lichtheid opzoeken.’
Linde: ‘Gelukkig gaat dat bij ons redelijk vanzelf.’
hajo: ‘Negen van de tien keer zien we ergens de humor van in.’
Geldt dat ook voor de eigenaardigheden van de ander?
Hajo: ‘Absoluut. Als we samen uitgaan, weet ik bijvoorbeeld dat Linde zich eerst tien keer omkleedt. Dan liggen de kledingstukken kniehoog in de slaapkamer, en ze ruimt niets op. Vroeger had ik me daar wild aan geërgerd, terwijl ik nu kan denken: grappig, zo doe jij dat dus. En dan leg ik die stapel gewoon op een stoel, in afwachting van haar wekelijkse opruimdag.’
Linde: ‘Ik vind het altijd enorm geestig als ik jou een klein stukje chocola zie afbreken, ook al weet je dat de hele reep opgaat. Bij chocola heb je nu eenmaal geen rem.’ Plagend: ‘Als er een hele pallet naast de bank stond, zou je die nóg wegwerken.’
Hajo, gierend van de lach: ‘En dan klaag ik dus al tien jaar over mijn buik die eraf moet, wissel ik het ene dieet af met het andere. Terwijl jij allang doorhebt dat het nooit iets gaat worden.’
Linde: ‘Het heeft ook iets ontroerends, dat iemand dan denkt…’
Hajo: ‘…Wie wéét laat ik het deze keer wel bij dat ene stukje, haha! Het is ook heel menselijk, dat verzet tegen je zwaktes. Alleen blijf je diep van binnen toch wie je bent. Ik vond laatst een dagboek van toen ik zeventien was. Daarin stond: “Stoppen met roken, niet drinken. Wat ben je toch slap. Hou nou eens op met altijd de aandacht vragen!” Nou, behalve het roken is dat nog steeds zo. Kleine mankementen kun je dus maar beter accepteren.’
Linde: ‘En er samen lol om hebben. Al vond ik het heel goed dat jij me in het begin van onze relatie vroeg: “Zullen we elkaar niet voor schut zetten in gezelschap?” Want hoe liefdevol ook, zulke grapjes zijn toch schadelijk. En vaak ook gewoon niet leuk.’
Wat hebben jullie van elkaar geleerd?
Linde: ‘Wat ik net noemde, en Hajo heeft me uitgedaagd om ook minder toegankelijke vormen van kunst te waarderen.’
Hajo: ‘Linde heeft me laten inzien hoe waardevol familie is. Dankzij haar zijn die banden nu sterker dan ooit.’
Kunnen jullie elkaar vergelijken met een plek, een muziekstuk en een gerecht?
Hajo over Linde
Plek: ‘De Belgische kust, waar Linde al haar hele leven komt. Ze vindt er rust, vrijheid en genot.’
Muziekstuk: ‘You Don’t Bring Me Flowers van Barbra Streisand en Neil Diamond. Omdat het mooi is, maar vooral kitsch. Linde kan daar vreselijk om lachen. Ze kan sowieso ongelofelijk goed relativeren.’
Gerecht: ‘Haar “signature dish”: een pastaschotel met tomaat, bleekselderij, pijnboompitten en chilipeper. Klinkt simpel, maar smaakt onwaarschijnlijk goed. Linde is ook veel meer dan zomaar een mooi meisje.’
Linde over Hajo
Plek: ‘Terschelling, waar Hajo een hele geschiedenis heeft liggen. In die prachtige weidsheid wordt hij wat stiller en is hij instant gelukkig.’
Muziekstuk: ‘Both Sides Now van Joni Mitchell. Dat gaat over ouder zijn, het leven accepteren en ervan genieten.’
Gerecht: ‘Frietjes speciaal met curry. Het lekkerste gerecht ter wereld en Hajo is natuurlijk speciaal. Bovendien hóórt er curry op. Hajo weet altijd precies hoe het hoort.’
Over Hajo en Linde
Hajo Bruins (60) was jarenlang verbonden aan Toneelgroep Amsterdam en speelde daarna onder andere bij het RO Theater en het Nationale Toneel. Ook trad hij op in grote musicals als Mamma Mia! en Hij gelooft in Mij. Op tv is hij dit seizoen te zien in Papadag 2 en De 12 van Schouwendam. Verder schittert hij opnieuw in zijn Penoza-rol van inspecteur Leeflang in de film Penoza: the Final Chapter, vanaf 28 november in de bioscopen.
Linde van den Heuvel (33) speelde in totaal drie jaar Charlotte in Soldaat van Oranje. Op tv was ze onder andere te zien in de series Danni Lewinski en Centraal Medisch Centrum. Ook speelde ze naast Hajo in de serie Papadag. Ze is tevens mede-eigenaar van een café in Amsterdam: Bar Mimi.
Hajo heeft drie dochters uit eerdere relaties: Leverne, Micky Mae en Magali. Met Linde heeft hij dochter Mia.
Deze aflevering van Relatiegeheimen heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan. Tekst: Monique van de Sande / Fotografie: Elmar Krop (c) Nouveau
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in
- Elmar Krop