Elle van Rijn: ‘Onze eerste date was een ramp’

Toen ik je zag... was het of ik eindelijk thuiskwam. Wat is nou dat ene ­bepalende moment waarop je weet: met jou wil ik mijn leven delen? En wat is na ­jaren van samenzijn de kracht van een relatie? We vroegen het aan actrice en ­schrijfster Elle van Rijn en IBM-topman Nicola Villa, die via een valse start gelukkiger werden dan ooit.

Elle - De liefde voor Nicola: ‘De relatie met mijn vorige partner Kaja Wolffers was in het najaar van 2012 nog niet zo heel lang voorbij toen een van zijn nichtjes kwam aanzetten met een oplossing voor mijn verdriet. Een collega van haar man, net gescheiden en zó aardig: ik moest hem echt ontmoeten. Intussen was er al een andere man mijn leven binnengestormd, dus ik hield de boot af. Maar zij bleef aanhouden en ik ontdekte al snel dat die nieuwe man niet helemaal klopte. Toen ik afscheid van hem had genomen, dacht ik: ach, zo’n blind date, ik doe het gewoon, dan heb ik in elk geval een leuke avond. Eerlijk gezegd ben ik ook niet zo goed in alleen zijn. Mét een man is het leven gewoon veel leuker.

Ik kreeg een foto van Nicola te zien en dacht: oké, hij is kaal, en volgens mij ook ouder – prima, want ik wilde geen jongere man meer. Later bleek hij toch drie jaar jonger, maar goed, we appten, kozen een datum en spraken af dat hij mij thuis in Haarlem zou afhalen om naar het strand te gaan. Alleen had die ex blijkbaar nog een sleutel, en uitgerekend die middag stond hij ineens in mijn badkamer, waar ik me stond op te maken. Knap intimiderend. Gelukkig zag ik kans, Nicola te appen dat we elkaar beter een halfuur later konden treffen in een restaurant in de stad, want anders was het vast op een grote clash uitgelopen.

Toen ik de indringer eindelijk mijn huis uit had gewerkt, stoof ik naar het restaurant, waar ik te laat en behoorlijk aangetikt kwam aanzetten. En daar was Nicola. Ik keek hem aan en dacht: mooie ogen! Zijn blik was ook zo sympathiek. Hij begon te vertellen, veel over zijn werk in de IT en allemaal in het Engels, dus best ­ingewikkeld. Na een paar minuten dacht ik: deze date was toch geen goed idee. Dat zei ik ook, en prompt kwam alle narigheid die ik had meegemaakt erachter aan. Ik begon te huilen, sloeg een glas omver en maakte me, kortom, volstrekt belachelijk.

Gek genoeg pakte alles juist daardoor wonderbaarlijk goed uit. Ook Nicola liet zijn reserves varen en vertelde heel eerlijk over zijn scheiding en hoe hij het rooide als co-ouder van zijn twee zoons. Zoenen deden we pas na de volgende date, vlak voordat hij de kerst zou gaan doorbrengen bij zijn familie in Milaan. Op Nieuw­jaarsdag zagen we elkaar terug en sinds die dag hebben we verkering.’  

Nicola – De liefde voor Elle: ‘Ik was drie jaar gescheiden toen een collega me vertelde over een heel leuke vriendin van hem en zijn vrouw, ook net gescheiden. “Je moet haar echt ontmoeten!” Ik had me in die periode enorm op mijn werk gestort, als een soort overlevingsstrategie, dus ik wimpelde het aanbod af: “Sorry, geen tijd.” Maar die collega hield niet op over die fantastische Elle en na een paar maanden dacht ik: waarom ook niet? Ik wist dat ze bekend was, maar ik keek nooit naar de Nederlandse televisie en was in de veertien jaar die ik tot dan toe in Nederland had doorgebracht sowieso niet echt geworteld geraakt, dus ik had geen idee.

We hadden een beetje een valse start. Elle die op het laatste moment de afspraak veranderde, ik die aankwam in dat restaurant waar geen Elle te vinden was. Maar goed, daar kwam ze dan toch, te laat en merkbaar gestrest. Ik deed reuze mijn best om cool over te komen, en zij deed ook haar best. De eerste drie minuten tenminste. Toen stortte haar hele façade in en kwamen alle opgekropte emoties naar buiten. Het was alsof ik recht in haar ziel kon kijken. Dat voelde zo intiem dat ik me ook blootgaf, hoewel dat niet direct in mijn aard ligt. We hebben lang zitten praten over onze pijn, maar ook over wat ons blij maakte, onze kinderen in het bijzonder. Er was zo’n sterke klik dat ik diezelfde avond verliefd op haar werd. 

Samen besloten we een grap uit te halen met onze koppelaars. Zij sms’te haar vriendin: “Hopeloze man, praat alleen maar over zijn werk”, en ik sms’te haar echtgenoot: “Deze vrouw is een emotioneel wrak!” Paniek in de tent, natuurlijk. Pas de volgende dag prikten we de leugen door en moesten we allemaal vreselijk lachen. Ons eerste reisje was een weekend naar Antwerpen. Waarin we hoofdzakelijk hebben gelopen en gepraat, echt over alles. Dat voelde zo goed. Pas na uren bedachten we dan: o ja, we moeten ook nog eten!’



Dat klinkt toch allemaal behoorlijk rimpelloos.

Elle: ‘Té rimpelloos, bijna. Ik dacht de hele tijd: er móét een addertje onder het gras zitten. Toen ik doorkreeg dat Nicola een heel belangrijke baan had, vond ik dat ook best bedreigend. Ik die me nog zo wankel voelde, en dan zo’n succesvolle man, die ook nog eens jonger was. 

Wat voor Nicola pleitte, was dat hij me niet kende van de tv. Ik kreeg in die tijd ontzettend veel e-mails van mannen die graag een keer wilden afspreken. Goed voor mijn zelfvertrouwen, dus iedereen bij dezen hartelijk bedankt, maar ze reageerden natuurlijk toch op het beeld dat ze van me hadden. Bij Nicola speelde dat niet. Hij bleek ook echt lief. Én stabiel, rustig, stoer, leuk en slim. Dat was zo’n opluchting.’

Jij had geen vooroordelen, Nicola?

Nicola: ‘Toch wel. Ik wist van Elle’s bekendheid en was aanvankelijk bang dat ze egocentrisch zou zijn. Die combinatie zie je nu eenmaal vaak. Maar behalve ongelofelijk eerlijk en openhartig bleek Elle de liefste en gulste vrouw die ik ooit had ontmoet. In de maanden voordat ik haar ontmoette, was het alsof ik in elkaar gedoken in een hoekje zat en zij heeft me daaruit getrokken. Ik kreeg een sociaal leven en ben eindelijk de taal gaan leren, ook om haar boeken te kunnen lezen. Door Elle voelt Nederland als thuis.’

Waar bleven jullie kinderen in dit verhaal?

Nicola: ‘Dat is het enige waarover ik me echt druk heb gemaakt: hoe gaat het straks met alle kinderen erbij?’ Elle: ‘Ik dacht ook: hij vindt mij dan wel leuk, maar als hij mijn vier kinderen niet leuk vindt of zij accepteren hem niet, dan houdt het toch op.’

Nicola: ‘Terwijl het uiteindelijk opvallend soepel is gegaan.’

Elle: ‘Ook tussen de kinderen onderling. Mijn twee jongste dochters zullen heus weleens met argusogen naar jouw twee zoons hebben gekeken en omgekeerd, maar echte problemen zijn er nooit geweest. Ook niet toen we twee jaar geleden gingen samenwonen. Met mijn oudste twee lag het iets lastiger..."

Lees de rest van dit openhartige interview met Elle en Nicola in de nieuwe Nouveau!