Hoe is het nu echt om Heleen van Royen te interviewen?
Schrijfster Manon Uphoff interviewde voor het nieuwste nummer van Nouveau Heleen van Royen (een voorproefje lees je hier). En kwam met heel veel inzichten thuis.
Nouveau vroeg jou speciaal om Heleen te interviewen. Kende je haar al?
“Heleen en ik zijn niet direct bevriend, maar we kennen elkaar en elkaars werk wel al heel lang. Jaren geleden leerden we elkaar kennen bij het festival Film By The Sea, waar we samen in de jury zaten. We hebben het toen ontzettend goed en gezellig gehad. We bleken een navenant getroebleerd verleden te hebben en hadden een klik.
Ik vind interviewen echt takke-moeilijk. Ik heb het een paar keer eerder gedaan, maar het is echt een vak. Dat ik het juist met Heleen wel zag zitten, kwam voort uit mijn eigen nieuwsgierigheid. Heleen is een heel veelzijdige maker, en daar was ik wel benieuwd naar. Hoe zij dat zelf zag, wat ze het liefst doet, hoe ze terugkijkt.”
Manon Uphoff
Hoe verliep jullie gesprek?
“Ik heb haar thuis opgezocht in Hilversum, waar ik warm werd onthaald door Heleen en haar twee honden in een mooie, vredige, in het groen liggende villa. We hebben uren met elkaar gepraat. Wat mij verraste aan Heleen was haar houding richting ouder worden. Die is echt heel verfrissend. Ze zei bijvoorbeeld dat ze echt niets begreep van mensen die zeggen: ‘Ik ben in de vijftig, maar ik voel me achttien’. Zo voelt zij dat helemaal niet. Zij voelt zich vijftig. Maar voelt ook dat die leeftijd niets uitsluit: seksualiteit niet, energie niet. Haar gretigheid, levenslust, erotiek, nieuwsgierigheid… ze zijn allemaal niet minder geworden, maar alleen maar verdiept.
Dat moet best eng zijn om te zeggen, maar het is wel leuk om te horen. Van het woord overgang krijg ik vaak spontaan vlekken in mijn nek. Er kleeft aan: dat is een akelig gebied, dat wil niemand. Maar dat is natuurlijk pure bullshit, en dat weet Heleen heel goed.
Met welk nieuw besef ging je uiteindelijk naar huis?
“Ik vind Heleens werk heel moedig en denk dat mensen dat vaak over het hoofd zien, omdat er nu eenmaal andere dingen eerder opvallen aan Heleen. Ze is een prachtige verschijning met een zweem van roddel en glossy over zich heen. Dat vertroebelt volgens mij de blik op haar werk en haar lef.
Ik hoop dat mensen die het interview lezen wat meer waardering krijgen voor Heleen. Niet voor haar succes, maar voor haar schrijverschap. Ze is zó openhartig geweest, bijvoorbeeld over psychose. Je ziet pas achteraf hoe bijzonder en ingewikkeld dat is, en ze heeft dat zo formidabel knap gedaan.
Wat hoop je dat we na het lezen overhouden aan het interview?
“Heleen laat zien dat je echt zelf vorm kunt geven aan hoe je ouder wordt, dat het ook heel fijn kan zijn. Als je jong bent, ben je jong. Dat is dan het enige wat je kunt zijn. Ben je ouder, dan kun je óók jong zijn, maar wel ook oma, iemand die rouw heeft meegemaakt, iemand die afscheid heeft genomen, die zich kwetsbaar kan opstellen, iemand die verliezen kent. De mooiste uitkomst van dit interview zou ik vinden als lezers denken: ja, ik ben óók trots op ouder worden. Prima, ik kan niet wachten.”
De Nouveau met het interview met Heleen ligt nu in de winkels, en is hier te bestellen.
Fotografie: Roger Neve/Stef Nagel
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in