Karin Kuijpers: ‘Voor je het weet, lig je in een container’

Over veranderhaat, onrust, een dubieus tapijt en hartsvriendschap.

Het valt nog niet mee om na ruim dertig jaar huwelijk weer op jezelf te wonen, ervaart Karin Kuijpers, die in Nouveau over haar nieuwe leven schrijft.



"Ik heb de leukste vriendin van de wereld. Ze heet Getty en ik ken haar van de mavo toen we zo’n vijftien jaar oud waren. Mensen die ons kennen, verbazen zich vaak over onze vriendschap.

'Ze koopt dure Gucci-loafers om naar te kijken, want dragen: hó maar'

We zijn in veel dingen anders. Zij houdt van en vast aan rituelen. Kijkt al veertig jaar dagelijks The Bold and the Beautiful, steekt kaarsen aan – zomer en winter - is al een tijdje single en wil dat het liefst zo houden, kookt nooit – de prijskaartjes hangen nog aan haar dertig jaar oude pannen - en koopt dure Gucci-loafers om naar te kijken, want dragen: hó maar.

Getty heeft deep down een hekel aan veranderingen. Ik daarentegen heb de onrust zo’n beetje uitgevonden, en dartel en date alle kanten op. Wat ons bindt, is behalve diepe liefde, gortdroge humor.

Dat gaat als volgt. Zo’n drie jaar geleden wilde Getty iets doen aan haar huis; op zich al een schok voor ons vrienden, want verandering… Huh? Ja, het rotan meubilair met die tuttige tafel uit haar jeugd moest worden vervangen.

En dat witte vloerkleed onder de salontafel, daar zou ze graag een roze kelim voor in de plaats leggen. We verzamelden geld voor die kelim. Zo’n 350 euro. Ik vergat het aan Getty over te maken. Die kwam er pas zo’n jaar later schoorvoetend op terug. Ik - schaam, schaam - maakte het over, maar ze liet het bedrag als een sukadelap sudderen.

'Als een dief in de nacht sleepte ze haar tapijt naar de container'

Tot vorige week. Ze liep met haar zus in Carpetland en zag ineens het kleed der kleden! Geen kelim, wel een ding met lekker veel kleur. Hup gekocht, het oude witte kleed werd opgerold en eh… tja, wat zou ze daar nou mee doen? Ze verzon een list. Aan de overkant van de straat stond een container voor een verbouwing en daarin was nog plek. Ze wachtte tot het donker was en sleepte als een dief in de nacht haar tapijt naar de container. Het bleef er nog deels uit steken, maar behalve een overbuurman die het tafereel met een half oog gadesloeg, had niemand haar betrapt.

'Ze kijkt naar haar nieuwe kleed en denkt: “Hemel, wat dacht ik joh, met al die felle kleuren?'

De volgende ochtend wordt ze wakker, kijkt naar haar nieuwe kleed en denkt: “Hemel, wat dacht ik joh, met al die felle kleuren?” Aan de overkant van de straat lonkt haar oude, witte tapijt. Terughalen? Nee, dat kan echt niet. Ze scheurt naar Gamma, koopt een wit tapijt voor honderd euro, gebruikt de plastic verpakking om het Carpetlandtapijt weer in te pakken en brengt dat vervolgens terug.

“Ik zit er gelukkig weer bij alsof er niets is gebeurd,” zegt ze dan droogkomisch. We liggen dubbel. “Net als een date die klaar is met me,” roep ik. “Eerst ben je zijn grote ontdekking en geef je kleur aan zijn leven, om dan na een paar keer seks naar de container gesleept te worden. Mag je daar nog even na-hinniken om weer te worden ingeruild voor een nieuwe.”

En dan komen we niet meer bij!

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in