Karin Kuijpers laat haar punani waxen

'Na deze helletocht voel ik me ontmaagd.'

Het valt nog niet mee om na ruim dertig jaar huwelijk weer op jezelf te wonen, ervaart Karin Kuijpers, die in Nouveau over haar nieuwe leven schrijft.



In het kader van mijn eigen Van A naar Beter-project toog ik naar Mona’s Brazilian Wax Bar.

De naam prijkte in roze koeienletters op de gevel langs een van de drukste verkeersaders in Rotterdam. Die letters: zó groot! Dat kon maar op één ding duiden: dat niemand zich er schaamt. Voor wat dan ook.

'Avontuur bestaat nog, alleen dan zonder die peuk van Marlboro'

Ik daarentegen stond voor een zevenmijlslaarzenstap vol aarzeling, want ik ging op voor een ‘kale poes’. Niet dat dat een diepgewortelde wens van me was, maar een date had tijdens het minnespel een keer achteloos gezegd hoe fijn hij een kale poes vond. Die date verloor ik, het idee bleef hangen. Ik wilde er wel een keer aan geloven, onder het motto dat avontuur nog bestaat, alleen dan zonder die peuk van Marlboro.

‘Ik ben voor het eerst,’ mompel ik nerveus'

Mona, van de naam op de gevel, was er niet, maar Farida ontvangt vakkundig. ‘Broek uit, slip uit en ga maar op de bank liggen.’ ‘Ik ben voor het eerst,’ mompel ik nerveus. Ze lijkt er geen boodschap aan te hebben. Mijn onderlichaam schrikt van een berg koud water. ‘Desinfectie,’ zegt ze. Ik: ‘Oooh.’

'Als een big schreeuw ik de wijk bij elkaar'

Na de etappe ‘desinfectie’ brengt Farida een plakkerig warm mengsel aan dat een soort van lekker aanvoelt. Dat moet de wax zijn. Ik weet dan nog niet dat de hel volgt. Farida wel. Als een big schreeuw ik de wijk bij elkaar. ‘Wat is dit voor helletocht?’ brul ik. Farida probeert me te kalmeren. ‘Is altijd zo de eerste keer, de haarwortels zijn dit niet gewend. Volgende keer doet het echt minder pijn.’

Pfff… alsof er een volgende keer volgt. Ik ben geen masochist. Waarom doen vrouwen dit zichzelf aan?

Farida weet het antwoord. ‘Omdat ze zich sexier voelen voor hun man en schoner voor zichzelf.’

'Ik ben vooral bang dat ik straks zonder schaamlippen de deur uitga'

Ik ben vooral bang dat ik straks zonder schaamlippen de deur uitga. Als ik mijn angst uit, lacht Farida. ‘Dat gebeurt regelmatig. Nee joh, na-tuur-lijk niet.’

Hoe dan ook, met al dat gewax voel ik me een burning woman, klaar om te vluchten.

'Ik krijg The Full Monty. Ik vraag waarom ze in hemelsnaam dit werk doet'

Maar Farida houdt stand. Of ik mijn ene bil even vast wil houden, want ook daartussen moeten de haren weg. Kaal is kaal tenslotte, ik krijg The Full Monty. Ik vraag waarom ze in hemelsnaam dit werk doet. ‘Nou, mannen zijn jaloers als ze horen dat ik de hele dag met hun favoriete lichaamsdeel bezig ben.’

Na de helletocht van twintig minuten voel ik me ontmaagd. ‘Het is nu nog een beetje rood, maar straks ga jij echt blij zijn met het resultaat. Ik hoop dat ’t het waard was en dat je een spannende date hebt,’ eindigt Farida. Die heb ik niet, maar dat zeg ik maar niet.

'Ahhh, heb je je punani laten doen?'

Thuis vertel ik over mijn avontuur van de Kale Poes. ‘Ahhh,’ gilt de vriendin van mijn zoon. ‘Heb je je punani laten doen? Dat wil ik ook!’

Punani? Het is een woord dat ik niet ken. Google zegt: een hemelse ofwel prachtige bloem. Laten we het daar maar op houden. Grrr….

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in