Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Karin Kuijpers is nu een Gangsta Granny!

'Een nieuwe man in mijn leven, maar dan anders.' 'Mam, je wordt oma.’ Mijn doch­ter Fleur geeft er een big smile bij met een vleugje sarcasme als ze de komst van haar eerste kind aankondigt. Oma. Een woord waar ik aan moet wennen. Superleuk dat zij en haar leuke man papa en mama worden, maar het ...

Karin Kuijpers is nu een Gangsta Granny!

'Een nieuwe man in mijn leven, maar dan anders.'

'Mam, je wordt oma.’ Mijn doch­ter Fleur geeft er een big smile bij met een vleugje sarcasme als ze de komst van haar eerste kind aankondigt. Oma. Een woord waar ik aan moet wennen. Superleuk dat zij en haar leuke man papa en mama worden, maar het omaschap lijkt mij vooral iets voor anderen.

Toen ze een tijdje later vroeg of ik niet een dag in de week wilde oppassen op ‘de nieuwe’, antwoordde ik dat ik – sorry – al mijn tijd nodig heb om mijn poen te verdienen. ‘Maar in nood sta ik klaar, hoor.’

'Oppasoomaaa’, moest ik dat niet beschouwen als een erebaan?'

Niet lang na dat antwoord wrong er een schoen. Ik ben een rund, dacht ik. Mijn leven staat altijd in dienst van deadlines. Het lot van een zzp’er. Maar ‘oppasoomaaa’, moest ik dat niet beschouwen als een erebaan?

En was ik, ondanks mijn stoere imago als gangstamama, diep vanbinnen niet gewoon keihard een moederkloek? En was dit niet een nieuw avontuur? Een nieuwe man in mijn leven, maar dan op een andere manier dan alle dates die ik na mijn scheiding had gehad?

'Ik wacht bij de deur en luister naar het gekerm van mijn dochter'

16 januari 2021. Ik sta met mijn auto in de wasstraat als mijn schoonzoon Marinus belde. ‘Kaar, je moet heel snel komen, Fleur heeft al persweeën.’ Ik rijd met gierende banden door rode stoplichten naar het Erasmus MC. In het ziekenhuis mag ik niet mee de baarkamer in – coronaregels.

Ik wacht bij de deur en luister naar het gekerm van mijn dochter. Door merg en been. Na twee persweeën hoor ik een klein krijsje. Zou dat hem zijn?

'Voor hem en door hem word ik stamoudste'

Sev lijkt op een oud boeddhaatje. Ik hou gelijk van hem. Voor hem en door hem word ik stamoudste. Ja, lieve Sev, noem mij maar oma hoor. Ineens mis ik mijn ex, die op dezelfde dag opa wordt, maar goed­deels uit mijn leven is verdwenen. Wat zou het leuk zijn geweest om samen aan de wieg te staan van onze nieuwe telg. Ik verman me.

Oma. Ik draag de titel met trots. Ik beloof Sev ook maar gelijk dat ik geen tuttige oma zal zijn. ‘Sev, we gaan wilde avonturen beleven.’ Ik ben ervan overtuigd dat hij ook gelijk van mij houdt.

De vriendenkring van mijn kinderen, ook mijn vrienden, scheppen er genoegen in om mij ‘oma’ of ‘omi’ te noemen. Ze vinden het wel lachen dat die gangsta-mama uit hun jeugd nu een gangsta-granny is.

'Als ik bij Sev ben, raak ik in een soort coma'

Mijn haar is nog niet grijs, ik hou van bloemetjes­jurken en grote auto’s, van doorzakken in kroegen en lang tafelen. Maar als ik bij Sev ben, raak ik in een soort coma. Gebiologeerd door dat kleine, kwetsbare jochie dat meteen van alles moet leren. Ademen, naar de borst happen, poepen, leuk doen, warmte zoeken, liefde halen, groeien...

Sev is leuk. Sev is héél leuk. De eerste tijd bezoek ik hem bijna elke dag. Zijn ‘zijn’ werkt verslavend. Gelukkig vinden ze het vooral grappig dat ik zo gek op hun boreling ben. Zelfs schoonzoon Marinus roept: ‘Kaar, je bent altijd welkom.’ Ik voel me gezegend.

'Ik heb de onzekerheid niet die hoort bij het ouderschap'

Sev geeft mijn leven op een andere manier zin. Ik ben niet de ouder die hem moet opvoeden, er zit een wonderlijke lichtheid in onze vriendschap. Ik heb de onzekerheid niet die hoort bij het ouderschap. Ik mag in vrijheid van hem genieten.

Maar tegelijk zit er in onze vriendschap iets treurigs. Ik ben oma en oma’s gaan dood. Hoe lang zal ik hem meemaken? Als ik zeventig ben, is hij zeven. Als ik tachtig ben, is hij zeventien.

'Ik schuif een generatie op, dichter bij Magere Hein'

Zijn komst is er een van liefde, maar tegelijk ook een oefening in onthechting. Door het omaschap realiseer ik me nog meer dat mijn leven eindig is. Ik schuif een generatie op, dichter bij Magere Hein. Best wreed. Een hachelijke oefening in vrienden worden met de dood. Dus ik kan er maar beter nú het allerbeste van maken.

Ook heel leuk om te zien is hoe Fleur en haar Marinus ineens ouders zijn en een sprong maken in volwassenheid. Ik zeg sprong omdat deze generatie het bij de baby’s ook over sprongen heeft.

'Zij navigeert beter op Oei, ik groei, over de sprongen die een baby in het eerste jaar maakt'

Ik heb bij de opvoeding van onze kinderen heel veel gehad aan het boek De magische wereld van het kind van Selma H. Fraiberg. Ik gaf het Fleur, maar lezen deed ze het niet. ‘Al die grijze, saaie bladzijden, mam.’ Zij navigeert beter op Oei, ik groei, over de sprongen die een baby in het eerste jaar maakt.

Fleur deelt met haar vent de twijfels over opvoeding, spart met hem over hoe het moet en over hoe het niet moet. Ze zijn met Sev een gezin geworden, een eigen instituut. Ik kom niet meer op de eerste of zelfs tweede plaats.

'Ik vond het bij tijd en wijle knap lastig om afstand te doen van de mooiste rol van mijn leven'

Vind ik dat moeilijk? Ik denk dat ik dat leed al achter de rug heb met tien jaar lang legenestsyndroom. Ik vond het bij tijd en wijle knap lastig om afstand te doen van de mooiste rol van mijn leven, die van moeder zijn.

Uiteindelijk lukte het me mezelf te ontslaan van mijn actieve moederrol en de ontstane ruimte te gebruiken voor tijd voor mezelf. Oma worden bleek een kleine sprong.

'Ik ken mijn plaats en dat is een prima plekkie'

Ik ken mijn plaats en dat is een prima plekkie. Vooral ook omdat mijn dochter en haar leuke man het supergoed doen samen. Voor mij is bemoeizucht taboe, ik weet wie de baas is.

Wetenschappers schrijven stamoudsten een belangrijke rol toe in de overleving van kuddes. Het schijnt bij olifanten te zijn bewezen dat oude wijfjes dankzij hun grote ervaring en geheugen de kudde stabiel houden.

Laat mij maar zo’n oud wijfje zijn. Ik, babyboomer, van de generatie van na de oorlog en de jaren zestig waarin enorme maatschappelijke veranderingen plaatsvonden.

'We nemen minder en geven meer'

Ik ben blij dat ik dit alles heb mogen meemaken. Van rugzakkende hippie in Azië in een tijdperk zonder internet tot de flamboyante luxe reisjaren in de mode­wereld en dan nu na een lange relatie single, met als groot cadeau dit kleine, schattige gevalletje Sev. We nemen minder en geven meer.

Met Sev wordt geluk heel gewoon. Onder zijn voetjes kietelen tot hij schaterlacht en ik vanzelf meedoe. Hem ’s nachts na wat gekrijs in bed nemen en dan hand in handje verder slapen tot hij zin heeft in melk of tot een immense poepluier mij wakker maakt.

'Naar de kroeg gaan, waar Sev de showpony is en hij iedereen zijn glimlach gunt'

Op de bakfiets de stad door. Lekker melig doen door rare klanken te maken, die hij dan nadoet. In het zwembad dromen dat we naar Engeland varen. Over woeste baren, dat werk. Naar de kroeg gaan, waar Sev de showpony is en hij iedereen zijn glimlach gunt.

Sev is een verbinder. We hadden echt al een behoorlijk leuke familie, maar nu laten we geen gelegenheid onbenut om bij elkaar te komen. Zelfs mijn introverte neef biedt zich aan als oppas en neemt zijn gitaar mee om hem alvast wat kamp­vuurliederen bij te brengen.

'Maken we van deze leuke baby een verwend spook?'

Of met vier generaties op de thee bij mijn moeder, die Sev steevast ‘lekker beertje’ noemt. Nogmaals: we nemen met z’n allen minder en geven meer. Door Sev. De schat krijgt zoveel aandacht dat Fleur soms weleens vertwij­feld roept dat we met z’n allen van deze leuke baby een verwend spook maken.

Sev is het begin van een nieuwe familiegeschiedenis. Laatst deed ik met mijn zus en hem een Splashtour in Rotterdam. Op een amfibisch vaartuig plonsden we vanaf de straat zo de Maas in. Mijn zus en ik gilden alsof we achttien waren, Sev sliep en liet zelfs een klein snurkje horen. Totaal niet onder de indruk.

'Later gaan we écht naar Engeland varen'

Wacht maar tot je groter bent, Sev. Dan gaan we haaien kijken in Zuid-Afrika, oes­ters zoeken in Zeeland, fietsen langs de Loire en écht naar Engeland varen. Maar tot dan is elke vrijdag met jou een feestje.

Lieve Sev, dank je wel dat ik jouw oma mag zijn. Je brengt mij nieuw geluk. Ik ben er voor je, zo lang als ik leef en zo lang als je me hebben wilt. Je oma.

Foto's privébezit Karin Kuijpers 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in