Karin Kuijpers: 'Is die gast me nou keihard aan het versieren?'

Over het leven en de liefde weer opstarten, na 30 jaar huwelijk. 

Het valt nog niet mee om na ruim dertig jaar getrouwd te zijn geweest weer op jezelf te wonen, ervaart Karin Kuijpers, die in Nouveau maandelijks over haar nieuwe leven schrijft.

We hadden gegeten, mijn date en ik. Op de weg terug pakt Beautycees mijn hand. Zo lopen we door de stad. In Rotterdam, op zijn Rotterdams als in 'Hand in hand, de kámeráden...' Maar zo gemakkelijk als je dat liedje zingt, zo onwennig is het. Man en hand, jooooo…. die combi stamt uit een wel heel ver verleden.

Hij stopt en zoent me, midden op straat. Ik denk: ‘Die gast is me gewoon keihard aan het versieren.’ Het klopt. ‘Ga ik met je mee naar huis of niet?’ lispelt hij zwoel. Mijn hoofd schreeuwt: ‘Ik durf niet, ik durf niet, ik durf niet, ik durf niet, ik durf niet.’

Maar ik hoor mezelf zeggen: ‘Let’s go’.

Ik moet er toch een keer doorheen, blijkbaar vind ik dat van mezelf. En waarom dan niet met ‘Beautycees’? Thuis sta ik binnen een minuut in mijn nakie. Hij een minuut later. Hij duwt me naar mijn slaapkamer. Nee, te intiem. Terug. Het wordt het vloerkleed in de woonkamer. Roomwit, te vergelijken met mijn maagdelijkheid.

'Was mijn lijf nog wel aanbiedbaar?' 

Joooo, wat was dit eng. Lang niet gevreeën en altijd een beetje preuts geweest (katholiek opgevoed, geen saunatype). En eh… was mijn oudere lijf nog wel aanbiedbaar, om met Ramses Shaffy te spreken? Maar de hormonen deden hun werk. Dopamine, oxytocine en vasopressine (althans, dat las ik later op Google) namen het over van mijn remmingen en werden tornado’s van verlangen naar aanraking.

Mijn vijf jaar jongere date oefende met militaire precisie het vak van man uit. Jee… wat een man. Zijn billen zoals de kont van een man moest zijn: kogelrond. Zijn vurig heerschap ging alle windrichtingen op. In de euforie van het moment had ik geen idee hoe die wind waaide, maar dat boeide niet. We wisten elkaar te pleasen.

'Ik voelde me ontmaagd en beschouwde dat feit alleen al als een heroïsche daad'

Na het minnespel zaten we half in elkaar voldaan op het roomwitte kleed. Daar zat ik dan. Naast iemand die ik voor de tweede keer had ontmoet, die me beviel, die niet per se door Cupido was gestuurd, maar die ik toeliet in mijn naaktheid. Ik voelde me ontmaagd en beschouwde dat feit alleen al als een heroïsche daad. Twee weken later appt Beautycees of ik het leuk zou vinden als hij weer eens langskwam. De katholieke kant van mijn brein prevelde: niet doen, je bent toch geen slettenbak? Ik legde mijn dilemma voor aan een veel jongere vriendin. Die schaterde het uit: ‘Kaar, je bent toch niet van voor de oorlog, joh? De hele wereld heeft seks met elkaar, ook zonder verliefdheid. Geniet er gewoon van.’

'Goeie seks doe je nooit alleen, maar samen, hoor'

Hij kwam. In de lift was het al zoenen, de avond werd lang en intens. De nacht volgde. Voor het eerst weer een vent in bed, wat was dat knus. ’s Ochtends maakte ik koffie en crackers. Beautycees ging. ‘Topgozert ben je,’ zeg ik. Hij: ‘Goeie seks doe je nooit alleen, maar samen hoor.’

Ik liep op wolken. Mijn vriendin zei: ‘Kaar, nu heb je een friend with benefits.’ Even voelde ik me een jonge, heel moderne vrouw… 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in