‘Hij pakte me uit als een doos bonbons van Holtkamp’

Daten boven je 50ste? Karin Kuijpers doet verslag van het front. 

Ik ben kapot. Mozes kriebel, wat is dat daten heftig. Want niet alleen Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, die van mij ook. Zo heb ik na twee videocalls een eetdate met een arts/onderzoeker in Zuid-Limburg. Op zich is zo’n eetafspraak al een vrij domme actie van me, want stel dat die eerste heilige blik er niet is, moet je nog de hele avond entertainen.

De eerste heilige blik was er NIET. En de latere heilige blik kwam ook NIET.

Aardige vent hoor, maar flink aan de maat als in een BMI-tje obese en hij onthulde al rap een kwaal door constant over zijn been te krabben. Met mijn beperkte medische kennis ging ik mogelijke ziektes af. Psoriasis? Constitutioneel eczeem?

'Hij sneed de pasta in de pan in hapklare stukken'

Hij kookte. Pasta met vongole. En sneed de pasta in de pan in hapklare stukken. Dat deed hem de das om. In Italië word je voor zoiets opgehangen. Het ging bij mij door merg en been. Wat ik overigens ook een overdreven reactie van mezelf vond, maar ja, lekkerbek hè… en don’t touch the Italians.

Ik vroeg me af waarom ik hier zat. En in een flits zag ik mijn oom Ton in hem. Mijn vieze, zwaarlijvige oom Ton, met grove Charley Toorop-achtige trekken en grote handen die het presteerde om zijn onnozele nichtje van vijftien, ik dus, meerdere malen te betasten en aan te randen.

Ik schrok ervan. Zat ik hier met een latere variant van mijn oom? Had ik nog een #metoo te verwerken? Wat viel er voor mij te leren? Vragen, vragen... Antwoorden ho maar…

'Hij antwoordde getergd dat dat mijn probleem is en wenste me succes met verder daten'

Een paar weken later was er Teun. Boom van een vent, steil, halflang haar. Een stillertje, net als mijn ex, wat vertrouwd aanvoelde. De heilige blik was er meteen. En de spanning tussen man en vrouw. Hij pakte me uit als een doos bonbons van Holtkamp, nam de tijd, genietend van elk hapje. Ik was verkocht. Stikverliefd. Maar na twee maanden zei ik – over de app nota bene – dat het beter was dat we elkaar niet meer zagen. Dat ik hem leuk vond, maar de hele dag naar hem verlangde, wachtte op zijn berichtjes en dagen niets van hem hoorde. Wat me super onzeker en machteloos maakte. Hij antwoordde getergd dat dat mijn probleem is en wenste me succes met verder daten.

'Ik heb het boetekleed nog aangetrokken met een mea culpa'

Shit. Zo was het niet bedoeld. Ik had gehoopt dat hij als reactie iets van zijn gevoelens zou tonen, maar wie gaat dat nou doen op de app? Ik heb het boetekleed nog aangetrokken met een mea culpa en een kerstbal van Bob Ross als Wiedergutmachungscadeau, maar het hielp niet. Over en uit. Bob Ross heb ik destijds maar in mijn eigen boom gehangen.

Natuurlijk had Teun gelijk. Dus nu weet ik het even niet meer en wil ik wegkruipen en lang slapen en als ik dan in de zomer ontwaak, weet ik hoe het zit met mij… en de mannen…

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in