Zon, zee en een heleboel feelgoodfamilie, wat kun je daar tijdens deze donkergrijze dagen in aanloop naar kerst toch een behoefte aan hebben!
Omdat het derde seizoen van The Crown me niet te pakken kreeg, zat ik van de week een beetje te zappen op Netflix, op zoek naar iets om me een donkere avond goed af te leiden van alle vrij pittige beslommeringen. Iets zonnigs, om bij weg te dromen, het liefst een niet al te ingewikkelde feelgoodserie vol familiedrama. Nou, die wens werd verhoord: Chesapeake Shores heet mijn laatste vondst en ik durf best te bekennen dat ik het hele eerste seizoen (tien afleveringen) in een paar dagen gesoupeerd heb...
Heerlijk! Alleen al het decor waarin het zich afspeelt. In een dorp aan de Amerikaanse oostkust, in de Chesapeake Bay. Zo’n Pippi Langkous-familiehuis, met veranda’s om over zee uit te kijken. Echt iedereen woont even mooi in dit dorp. En dan dat gezin met vijf soort van volwassen kinderen, drie dochters en twee zoons. Gescheiden ouders. Moeder verliet ooit haar man en dus haar kinderen, vader probeerde het samen met z’n moeder te rooien. Maar iedereen liet natuurlijk steken vallen en ieder kind dealt op zijn manier met wat er in zijn rugzakje zit. In Chesapeake Shores of elders in het land.
De serie begint als dochter en zakenvrouw Abby terugkomt uit New York om haar jongere zusje Jess te helpen met haar bed & breakfast. Jarenlang is ze veel te druk geweest met haar carrière, dochters en scheiding om oog voor iets anders te hebben. Terwijl ze haar zusje helpt om een faillissement te voorkomen, gebeurt er thuis van alles en nog wat, zelfs moeder komt weer op de proppen. En Abby’s oude liefde Trace, die succesvol muzikant in Nashville is geworden, kruist haar pad. Ze heeft hem, nadat ze hem zestien jaar geleden abrup in de steek had gelaten, nooit meer gezien.
Moet ik nog meer zeggen, nee toch? Gewoon kijken.
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in