‘Doorpakken met daten, adviseert mijn jonge neef’

Karin Kuijpers bericht vanaf het 50+ datingfront.

We praatten over relaties, Jopie – de pedicure – en ik. Hoe zij na een tamelijk dramatisch huwelijk een oude schoolmaat ontmoette, scheidde en nu al meer dan acht jaar stikgelukkig is. Ik zeg dat ik binnenkort een afspraak heb met een oude school­maat. ‘Gewoon een koffietje doen en dan weggaan,’ adviseert Jopie stellig.

Die oude schoolmaat had me via mijn columns in Nouveau gevonden en was, net als ik, na een lange relatie weggegaan bij zijn partner. Eigen besluit, we zaten in hetzelfde schuitje, alleen was zijn beslissing verser dan de mijne.

‘Let’s drink,’ mailde ik. We spraken af in een wijnbar. Jopies advies over ‘koffietje doen’ besloot ik ferm in de wind te slaan.

We verlieten het etablissement zeven uur later. De tijd vloog, de wijn ook

We waren er stipt om vijf uur. En verlieten het etablissement zeven uur later. De tijd vloog, de wijn ook. De avond vulde zichzelf, zonder benauwende stiltes. Na een fles of wat waren we ineens aan het zoenen. Man, man, je weet pas wat je mist als je het weer doet, hè. Hij bekende vroeger verliefd te zijn geweest op mij. In alles voelde het als een amour ancien, een oude liefde.

We gingen naar huis. Hij naar het zijne, ik naar het mijne. Na een halfuur mailde hij: ‘Ik ben er. Maar één keer van mijn fiets gevallen.’ Ik lag toen allang in coma, om de volgende ochtend te beseffen dat ook ik van mijn fiets was gevallen. Mijn hoofd was een puinhoop – bont en blauw, gekneusde rib, schaafwonden op mijn knieën.

Vertwijfeld ging ik de wedstrijdanalyse in. Zou hij me te dik hebben gevonden?

Maar het hart was in rep en roer. Wat hadden we een fantastische avond gehad! Dus ging ik zitten wachten op een e-mail of een appje waarin hij ook zoiets zou zeggen. Maar nada, niks, noppes. Vertwijfeld ging ik de wedstrijdanalyse in. Zou hij me te dik hebben gevonden? Zoende ik misschien niet lekker? Had hij mijn piepkuikentjeshaar opgemerkt?

Ik voelde me paniekerig, dat vond ik gek. Alsof hij mijn laatste strohalm was, deze onwijs lekker tongzoenende ouwe schoolmaat, maar die paniek­gedachten sloegen ook nergens op. Ik had het immers hartstikke leuk met mezelf. Ik kon doen en laten wat ik wilde, was financieel onafhankelijk, meer open-minded en avontuurlijk dan ooit.

Hadden we echt allebei in een andere film gezeten?

Misschien was het de machteloosheid die ik voelde over zijn gebrek aan empathie voor the day after. Hadden we echt allebei in een andere film gezeten? Hè bah, ik werd gek, ik moest de boel loslaten, blij zijn met wat we hadden gehad en weg met die verwachtingen. ‘Doorpakken met daten, zo vergeet je het snelst,’ schreeuwt mijn jongere neef. Ik like een vent op Inner Circle. We spreken af. Na twee bakkies koffie zeg ik, geheel in de stijl van Jopie, gedag. Geen klik.

Op de fiets terug kan ik maar aan één persoon denken… Verdorie, was het niet voorbestemd omdat we ook nog eens allebei van onze fiets waren gevallen? Of moest ik toch gewoon keihard tot de conclusie komen dat ik letterlijk en figuurlijk een blauwtje had gelopen?

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in