Wies heeft een totaal verkeerd zelfbeeld
Vroeger had ik er eigenlijk niet zo last van, maar hoe ouder ik word hoe meer ik ermee geconfronteerd word. Ik heb een verkeerd beeld van mezelf. Ik denk namelijk dat ik veel jonger ben dan ik in werkelijkheid ben. Je hebt mensen die het idee hebben dat ze heel lelijk zijn, terwijl ze in het echt...
Vroeger had ik er eigenlijk niet zo last van, maar hoe ouder ik word hoe meer ik ermee geconfronteerd word. Ik heb een verkeerd beeld van mezelf. Ik denk namelijk dat ik veel jonger ben dan ik in werkelijkheid ben.
Je hebt mensen die het idee hebben dat ze heel lelijk zijn, terwijl ze in het echt woestknap zijn of mensen die denken dat ze heel dik zijn, maar in feite superslank zijn. Ik ken zelfs vrouwen die het idee hebben dat ze lekker dun zijn, maar pas op foto’s zien dat de werkelijkheid een tikje anders is. En zo denk ik dus dat ik een jaar of dertig ben, terwijl ik toch echt de 50 al ben gepasseerd. Ik denk zelfs vaak dat ik jonger ben dan leeftijdsgenoten en dat leidt regelmatig tot nogal vreemd gedrag.
Als ik onder dertigers ben, praat ik mee alsof ik een van hen ben. Althans, dat idee heb ik dan. Zij denken ongetwijfeld: wat weet die oude muts er nou van. Ik loop veelvuldig winkels in die niet meer voor mijn leeftijd zijn: H&M, Pull&Bear en Forever 21. Voordat ik het weet, pak ik iets uit het rek dat zelfs voor dertigers een beetje sneu is. Pas als ik in het pashokje sta en mezelf in de spiegel zie, realiseer ik me: o ja, dit kan natuurlijk niet meer.
De afwijking werkt ook door in mijn taalgebruik. Ik hoor mezelf regelmatig sh*t of f*ck, zeggen, woorden die sowieso al nergens voor nodig zijn, maar voor een vijftiger helemaal sneu zijn. Ik zou zelf ook heel raar opkijken wanneer ik een dame van 50 in de winkel zou horen zeggen: "Shit, wat zijn die appels duur."
Die verkeerde leeftijdsbeleving wordt ook duidelijk in mijn emotionele uitingen. Als ik blij ben, klap ik altijd heel snel en vlug in mijn handen of ik maak ik een paar sprongetjes in de lucht. Moet kunnen, maar als je in een serieus gezelschap van middelbaren zit, ziet het er een beetje zorgelijk uit.
Lees ook: Waarom vijftigers hip, hot and happening zijn
Ik weet niet of het naïviteit is, of dat ik de werkelijkheid niet onder ogen wil zien. Maar sinds afgelopen week maak ik me er totaal niet druk meer om. Ik stuitte namelijk al googelend op een interview met psychgerontoloog Gerben Westerhof, die zich bezighoudt met de beleving van het ouder worden.
Hij vindt het totaal niet verontrustend wanneer ouderen zich jonger voelen dan ze zijn. “Sterker nog”, zegt hij: “Je hebt daar juist baat bij. Mensen die zich jonger voelen zijn tevredener en hebben meer zelfvertrouwen. Bovendien voelen ze zich beter, ook lichamelijk en worden ze gemiddeld ouder.”
Hij legt uit dat vanaf veertig jaar mensen zich meestal jonger voelen dan dat ze zijn. Gemiddeld zo’n 20%. Bij mij is dat percentage hoger, maar who cares. Uit onderzoek blijkt zelfs dat de 'gezondheidswinst' van je jonger voelen bijna net zo groot is als van je hele leven niet roken. Ik klap in mijn handen en spring een gat in de lucht.