'Tot mijn eigen stomme verbazing blijk ik niet 100% hetero...'

Columniste Bettina schrijft over haar leven, de liefde en lust: 'Tot mijn eigen stomme verbazing blijk ik niet 100% hetero...'

Op de radio hoorde ik een dj de vraag stellen: ‘Hetero, bestaat dat nog?’ Het liet me niet los. Ben ik hetero? Is dat zo omdat ik een relatie en seks heb met een man of zijn er nog andere facetten die meespelen? En hoe is het om in een ander (LHBTIQ+) hokje te vallen?

Ik heb werkelijk nooit in mijn leven nagedacht over mijn geaardheid. Blijkbaar zat ik lekker in mijn eigen bubbel. Ik hoefde niets geheim te houden, niet ‘uit de kast’ te komen, nooit iets aan iemand uit te leggen over mijn seksuele voorkeur, mijn relatie of mijn liefdesleven. Ik ben ‘gewoon’ hetero, val binnen alle heersende normen en waarden en kleur dus lekker binnen alle lijntjes. Maar ben ik wel 100% hetero? En hoe weet ik dat?

Ik besloot een aantal mensen te vragen: zie jij jezelf als 100% hetero/LHBTIQ+ en waarom? Mijn eigen partner (55) zei: “Ik weet niet of ik 100% hetero ben, daar heb ik nog nooit over nagedacht. Maar ik zie mezelf geen relatie hebben met een andere man.”

Wel seks? “Ik ga het niet opzoeken, maar iedereen moet doen waar hij of zij gelukkig van wordt.” Zijn broer kwam rond zijn 25e uit de kast. Hij vertelde dat het hem enige moeite kostte om dat aan zijn ouders te vertellen. “Ik ging me expres een beetje nukkig gedragen, in de hoop dat ze zouden vragen wat er met me aan de hand was. Maar dat gebeurde niet. Toen flapte ik het er maar uit: ‘Ik heb een vriend.’

Ze reageerden eigenlijk heel rustig. ‘Dat is niet het makkelijkste pad, wees je wel voorzichtig?’, zeiden ze.” Wist je het altijd al? vroeg ik hem. “Niet zo concreet, maar er waren wel signalen”, zei hij.

“Ik weet niet of 100% bewijsbaar is, maar ik heb geen reden om aan te nemen dat ik het níet ben,” reageerde vriend M. (58) op mijn vraag of hij 100% hetero is. “Ik heb nooit gefantaseerd over omgang met mannen of een man beschouwd als seksueel aantrekkelijk.”

Is dat dan wat iemand hetero maakt? Ik zou zelf namelijk geen relatie willen met een vrouw, maar sex lijkt me best leuk. “Dan ben je bi”, zei hij. Hm... gaat geaardheid dan alleen over sex en niet over relaties?

Vriendin L. (41) reageert: “Ik ben 100% hetero, omdat ik vaak lesbiennes achter me aan heb gehad en dat werkelijk niks met me deed. Daardoor ging ik erover nadenken: ben ik lesbisch zonder dat ik het doorheb? Maar ik ben erachter dat dat niet zo is, ze raken me gewoon echt niet.”

Vriendin P. (43) valt haar bij: “Ik kan vrouwen echt wel mooi vinden, zo van: wauw, goed lijf, mooie borsten, maar ik heb nooit dat gevoel bij een vrouw gehad wat een man kan teweegbrengen. Het blozen, kriebels, leuk ongemakkelijk zijn als een man iets zegt of doet. Die vibe heb ik echt alleen bij mannen.”

Op de redactie van Libelle waren de vrouwelijke collega’s (twintigers en jonge dertigers) minder stellig. “Ik zou mezelf niet 100% heteroseksueel noemen”, was de meest geuite reactie. Ze hebben allen een heteroseksuele relatie, maar wezen hun eigen sekse ook niet categorisch af als (seks)partner.

Ook de jongere mannen die ik het vroeg, noemden zichzelf niet 100% hetero. “Elke jonge man heeft wel eens gay porno gezien en gedacht: achja, ook prima”, zei een van hen, die voor zover ik weet heteroseksuele relaties heeft. “Er kan gewoon wel eens wat gebeuren met een andere man, toch?”

Oké, dan, tijd voor een ervaringsdeskundige. Ik belde Libelle’s columniste Hanneke (40 en een beetje), die jarenlang een relatie had met een man en nu ‘van de vrouwen’ is. Gaat geaardheid alleen over seks, Hanneke?

“Nee, voor mij niet”, reageert zij. “Als ik nu terugkijk, dan vond ik vrouwen altijd al aantrekkelijk, maar ik zag ze niet als relatiemateriaal. Ik vond heteroseks ook hartstikke leuk en fijn, ik had wat dat betreft niets te klagen. Misschien koos ik onbewust wel voor wat vrouwelijkere mannen, niet van die machotypes.

Nu weet ik dat mijn relaties met vrouwen emotioneel veel dieper gaan dan die met mannen. Ik zie mezelf niet meer een relatie met een man aangaan. Tussen aantrekkelijk, seksueel opwindend en relatiemateriaal zitten nogal wat stappen en nu ik dit level bereikt heb, wil ik niet meer terug.”

Familielid L. (56) heeft al zo lang ik haar ken - mijn hele leven - lesbische relaties. “Ik wist op de kleuterschool al dat ik op meisjes viel”, zegt ze. “En op de basisschool was ik helemaal ondersteboven van Olivia Newton-John in Grease, maar ik wist ook dat ik dat niet zomaar hardop kon zeggen.”

Daar schrok ik van. Hoe triest is het dat zo’n jong meisje zich al realiseert dat ze ‘anders’ is en dat ze niet zichzelf kan of mag zijn. Moet een meisje van 4 zich al schamen omdat ze verliefd is op de juf?

Moet een 23-jarige jongen verbergen dat-ie gay porn opwindend vindt? Ik heb het makkelijk (gehad) met mijn heteroseksuele inborst. Mijn fantasie over seks met een vrouw wordt door velen eerder als opwindend dan als schandalig gezien.

Dat geluk heeft niet iedereen. Vaak hoor ik mensen zeggen: ‘Ik vind het allemaal prima, maar ik hoef het niet te zien.’ Terwijl we daarmee natuurlijk het probleem in stand houden. Als je jezelf niet herkent in de samenleving, zul je je er ook niet thuis voelen.

En zo groeit er weer een nieuwe generatie op die op een dag, na maanden of jaren van zich buitengesloten voelen, schaamte en angst, moet zeggen: ‘Pap, mam, ik moet jullie iets vertellen...’

Je las een column van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.