'Stress! Ik ga wintersporten in mondain Gstaad... en dat is de schuld van Jort Kelder'

Wij, Lief en ik, brachten onze skivakantie altijd door in Italië, in een heerlijk familiehotel waar we bij vertrek al reserveerden voor het jaar erop. De laatste keer deden we dat niet met als gevolg dat we drie jaar niet geweest zijn. Te druk, onhandige timing, net terug van andere vakantie, dat soort onzinredenen. Om te voorkomen dat uitstel veranderde in afstel, hadden we al bedacht dit jaar sowieso te gaan.

Alleen had Lief ook bedacht dat hij ergens anders heen wilde. Ik niet. ‘Ons’ hotel is super fijn en ligt aan de piste, dus ’s morgens ski je naar beneden naar de lift, en aan het eind van de dag ski je naar beneden naar het hotel. Ski’s uit, terras oplopen en een glas wijn bestellen. Qua looks kun je er helemaal losgaan met designer outfits, maar je ziet ook jeans en polo’s.

Alles klopt daar gewoon. Kortom: ik had de taak (en vooral de verantwoording) voor het vinden van die net zo perfecte nieuwe plek voor de volle 100% bij Lief gelegd. En net als je denkt dat het dan toch afstel wordt, kijk je naar Hoe heurt het eigenlijk...

Lees ook: 'Mijn vriendinnen helpen me door de diepste dalen, maar zijn ook ongenadig eerlijk'

Met een brede grijns mensen becommentariëren die serieus hun eigen personeel meenemen naar een ultraluxe vijfsterrenhotel en het volgende moment op Booking.com naar diezelfde hotels kijken. In Gstaad. Ski-oord van de ‘happy few’. En nog een paar minuten later zelf hebben geboekt. In ook zo’n waanzinnig hotel. Tenminste, dat denk ik. Hoop ik. Ben er nog nooit geweest. Het resultaat? Een week van tevoren al in de stress. Want wat moet ik áán???

Is twee keer hetzelfde dragen not done? Hoe wordt er naar me gekeken als ik in mijn lievelings-Levi de bar in wandel? Heeft iedereen daar last van een stiff-upper-lip? En zo overtreft mijn toch altijd al aanwezige ‘inpakstress’ dit keer alles. Ik heb het akelige vermoeden dat Lief ons huis een paar uur ontvlucht zodra hij de grote koffer ziet. Een beetje zoals de katten door het kattenluik vliegen wanneer ze hun reismand zien. (Iets met een dierenarts…)  Bedankt hè, Jort!

Dus: wat neem ik mee? Toch maar zo’n checklist maken? Hoe dan ook wordt het veel grijs en zwart en nude. Raakt nooit ‘out of fashion’. En als het me dan lukt om de kleding voor na het skiën beperkt te houden (toverwoord hier is ‘combineren’), komt natuurlijk het ‘hakkendilemma’. Niet enkel een paar heel hoge. Dat is onpraktisch, want uiteraard ook een dagje shoppen. En toch ook m’n jeans? Make-up zooi van tevoren uitzoeken. En nieuwe zonnecrème en Labello niet pas op de plek van bestemming gaan zoeken maar gewoon hier naar Douglas.

En als we het dan toch over zonnebrandcrème hebben... Ooit gehoord van ‘vloeistofcontainers’? Ik tot een paar jaar terug niet. Totdat Lief tijdens zo’n inpaksessie zei ‘weet je hoeveel vloeistofcontainers je hebt ingepakt?’ ‘Nou, nee, niet echt….’  En dacht bij mezelf ‘Wat zijn dat überhaupt?!’ Hij bleek het over mijn verzameling crèmes, lotions en andere fijne smeersels te hebben. Die per potje een godsvermogen kosten en bovendien in heel mooie verpakkingen zitten. En met liefde worden behandeld. Maar nu dus gedegradeerd zijn tot ‘vloeistofcontainers’.

Heel attent gaf hij ook direct zelf antwoord: ‘Meer dan 50’. Zat ik daar: op bed, beautycases en toilettassen om me heen. Nieuwste monstertjes nog in die leuke Sisley-tasjes. Want ja, zelfs ik weet dat niet álles mee kan dus ik maak een selectie. ‘Waarom heb je eigenlijk zoveel nodig?’ Eh... omdat ik niet vanzelf zo fris en fruitig wakker word? Het duurt tegenwoordig een tikkeltje langer voor de slaapvouwen uit m’n hoofd zijn. Soms zie ik ze om 12 uur ’s middags nog in m’n wang zitten.

En die ‘schattige lijntjes’ om m’n ogen vind ik helemáál niet schattig, dus ook daar moet een apart potje voor mee. Plus een speciaal oogmasker. En die mascara en eyeliner moeten er ’s avonds ook weer afgepoetst, dus ja, ook daar worden flesjes voor ingepakt. En als ik m’n haar was (shampoo en conditioner, plus twee flessen) moet er vervolgens ook weer olie en versteviging in, en als ik het dan gestyled heb, graag ook nog wat lak (plus drie flessen).

Had ik al gezegd dat ik lenzen heb? Plus twee flesjes. En stel nu dat we leuk gaan eten, dan wil ik misschien wel even zo’n wondermasker. Verder hebben we daar dan nog deo, bodylotion, en een lekker luchtje. En juist om te voorkomen dat ik met zo veel van die grote flessen vertrek, neem ik veel monstertjes mee. Maar die zijn klein, en met die irritante sachets-die-helemaal-open-scheuren doe je maar één keer. En ja, dan eindig je met veel van die je-weet-wel-containers.

Hij heeft trouwens helemaal geen recht van spreken want hij gebruikt mijn shampoo etc. dus ja, dan is het makkelijk roepen dat ‘jij toch ook alles in één klein tasje hebt’. Bovendien draagt hij geen make-up en geen hoge hakken. Maar goed ook, want dan hebben we ineens héél andere issues.

Laatst zag ik weer zo’n video waar één of andere globetrotter je laat zien hoe je in no-time waanzinnig efficiënt belachelijk veel in je koffer krijgt. Door alles op te rollen. T-shirts, rokken, jurkjes en broeken. Klein detail: ik heb geen laars, slipper, hardloopschoen of hoge hak gezien. Slipjes en beha’s ontbraken ook, net als... juist: al die flesjes en potjes en tubes. Dus wat iedereen ook zegt: trap daar niet in. We hebben gewoon een grote koffer nodig waar heel veel in kan.

Gelukkig gaan we met de auto. Daar past die grote koffer met gemak in. Bijkomend voordeel van auto vs. vliegtuig: ik mag zo veel meenemen als in de auto past. Mijn eigen kussen moet namelijk ook mee. Anders kan ik serieus niet slapen. De matras boeit me niet, maar m’n kussen des te meer. En geloof me, je wilt me niet meemaken na twee nachten niet slapen. Inmiddels schaam ik me er niet meer voor. Sleep ’m ook mee naar het Conservatorium en het Okura. De portiers daar vertelden me dat ik niet de enige ben. Ik maak gewoon deel uit van een select clubje mensen dat lijdt aan ‘kussenheimwee’.

Lees ook: 10 x In deze ski-gebieden verdwijnt je geld niet als sneeuw voor de zon

Verder dan nog mijn lievelingstas voor ’s avonds. Die is grijs en past bij alle outfits. Heb ik ook altijd een kleine versie van mijn parfum in. Maar dié kan ik wel thuislaten. Kijk, toch mooi een vloeistofcontainer minder! 

Maar het belangrijkste: ik doe het dit keer anders. Ik neem een fijn glas wijn, zet mijn favoriete Spotify-playlist aan, en m’n gebreide turquoise muts op m’n kop, en ik maak er een feestje van! Ik bedoel: ik ga op vakantie! Het hele idee ís dat het een feestje is! Dus met mijn guilty pleasures ABBA, Roxette en Irene Cara ga ik zingend inpakken. En als ik iets vergeet, of het nu mijn tandpasta is of mijn skibroek, koop ik het gewoon in Gstaad.

Wat denk je, als ik dit aan Lief laat lezen... Zou hij dan thuisblijven zodat we samen kunnen zingen en inpakken? :)