Marion: 'Nog één keer zwijmelen met George Michael'

Marion Florusse zweefde naar haar geheime liefde op Careless Whisper van George Michael. ‘Guilty Feet, dat zal best, maar de jongen op wie ik verliefd was, was onweerstaanbaar en zingen kon ‘ie ook.’  

Careless Whisper… Ik was 24 toen die grote hit van George Michael mijn leven ‘inzong’. Ik had nog oma’s, een opa, een vader en moeder en heel veel dromen. Ik had ook een jeugdliefde, met wie ik samenwoonde en werkte.  

Met hem was ik bezig onze grote studio, op de bovenste etage van ons huis aan de Amsterdamse Van Baerlestraat, te schilderen. Een beestenklus. Want de werkkamer in mijn voormalig ouderlijk huis, was ooit mijn meisjesdomein. Ik had het op mijn 13de op de klanken van David Bowie’s Diamond Dogs jubelend en luid mee blèrend knalpaars en geel geschilderd.

Terwijl ik die actie luidop vervloekte, kalkte ik elf jaar later de hoge balken en schuine muren wit. De jeugdliefde dronk bier en sloeg af en toe een spijker in iets ondefinieerbaars. En steeds weer hoorde ik op de radio die gespierde bariton met dat randje van fluweel voorbijkomen. ‘I’m never gonna dance again…’ Het was een hit.

Roze poloshirts

Het was niet helemaal mijn genre (want fan van de toen nog obscure Bowie, van Frank Zappa en – meer nog – John Coltrane) maar dat deze man echt kon zingen, trof me wel. De tijd was er ook rijp voor, want jeugdliefde of niet, mijn voeten waren best een beetje schuldig.

Ik was verliefd aan het worden op mijn beste vriend

Er zat al een tijdje een ‘ander’ in mijn hoofd en eigenlijk ook al in mijn hart. Ik was verliefd aan het worden op mijn beste vriend, met wie ik ‘alles’ deed, dansen, zingen (in een band), hardlopen en onbedaarlijk schaterlachen.

Hij was helemaal mijn type niet. Veel te knap en verzorgd, droeg mocassins, roze poloshirts en had een lange lok over zijn voorhoofd. Maar hij was geestig, zachtaardig, sportief en had geweldige voeten.

Gerard Cox en Joke Bruijs

De stem en looks van George deden me wel een beetje aan hem denken als hij er niet was. Het was een rare tijd, opwindend en een beetje triest. Ik was immers met mijn jeugdliefde een zaak en een leven aan het opbouwen, maar ook al bezig het weer af te breken.

Want die verliefdheid werd met elke noot die George eruit gooide heftiger. Ik ben niet voor altijd bij mijn geheime liefde gebleven zoals mijn moeder destijds al voorspelde. Maar wel heel lang en inmiddels zijn we al langer dikke maatjes dan we ooit een stel zijn geweest. Een beetje als Gerard Cox en Joke Bruijs. Mijn verre ex heeft nog altijd die stem met ballen onder een zachte deken.

Geen droge ogen

De stem van George is er alleen nog op geluidsdragers, cd’s, albums, video’s (nog even en Last Christmas komt weer voorbij). Hij overleed alweer zes jaar geleden op 53-jarige leeftijd.

Ik las laatst zijn nieuwe biografie, die op 21 oktober in Nederlandse vertaling verschijnt. George Michael, een leven… Mooie gelegenheid om het oeuvre van de bestverkopende zanger van de jaren tachtig en negentig weer eens te beluisteren.

Zo veel dromen armer krijgen teksten en ook melodieën een andere lading

Dat lukte niet helemaal met droge ogen, want zo veel ouder, zoveel wijzer en zo veel dromen armer krijgen teksten en ook melodieën een andere lading. Mijn voeten zijn nog wel vaker guilty geweest in mijn leven. Er zaten nog wel wat liefdes tussen de zanger en de man die uiteindelijk de Ware bleek te zijn.

Gebroken hart

Bij het lezen en luisteren bracht George Michael de sfeer van die avonden in mijn oude meisjeskamer weer boven. Nog één keer zwijmelen op Careless Whisper zodat ik bijna kan voelen hoe vastberaden verliefd ik was en hoe pijnlijk het was om het hart van mijn jeugdliefde te breken.

Ook George had (meer dan eens) een gebroken hart, daar konden het grote succes, alle miljoenen die hij verdiende en al die jubelende fans niets aan veranderen.

Zijn bijna 600 pagina’s dikke biografie is een aanrader, al ligt melancholie op de loer. Natuurlijk gaat het over zijn uitspattingen, zijn tragische liefdes, de drugs en de schandalen. Maar je leest ook over de mooie ideeën achter zijn grote successen, over hoe gul hij kon zijn en over de momenten waarop hij dolgelukkig was. Met zijn goede vrienden bijvoorbeeld, onder wie prinses Diana, die stiekem liever met George had ‘gedanst’ dan met prins Charles. Maar dat is weer een ander verhaal.