‘Jij bent véél breder dan ik’  

Het duurt een seconde voor haar woorden binnenkomen. Maar dan arriveren ze ook in vol ornaat. Zei ze dat nu echt? Aan de gezichten om me heen zie ik dat ze het echt heeft gezegd. En ze raken me. Hard. Je kunt je alleen maar laten kwetsen en onzeker maken als je dat zelf toestaat. 

Dat leren we tegenwoordig overal. Of we het nu horen van Dr. Phil, lezen in Psychologie Magazine of bespreken tijdens een opleiding psychologie, de strekking is hetzelfde: ken je eigen kracht en waarde. Dus heb ik mezelf dat ook ingeprent. Alleen, kleine kanttekening: die zelfverzekerdheid is bij mij een heel dun laagje. Meestal precies genoeg, soms nét even te dun. 

Zoals afgelopen zondag bij Claudia Sträter. Stond ik daar in een rood-grijze tartan broek, voor mijn doen best gewaagd. Ik vond ‘m niet helemaal mooi zitten dus de verkoopster ging opzoeken of hij er nog in een andere maat was. Ik liep mee, even kijken voor een grijs truitje op die ruitenbroek. Net op dat moment kwamen ze binnen: vier vrouwen, ongeveer mijn leeftijd, en ze liepen naar dezelfde collectie. ‘Leuk!’, dacht ik nog. ‘Heeft u deze ook in maat 36?’, vroeg één van hen. Dat bleek niet het geval dus ik zeg: ‘Dit is een 36, ik ga een andere passen dus dan kunt u deze proberen’.  Gewoon aardig, toch?  En toen zei ze het: ‘Jij bent véél breder dan ik’. Knák, daar ging mijn laagje vernis. 

Mijn keel kneep dicht kneep, mijn ogen werden nat en ik mompelde een bijna onhoorbaar ‘wow’. Zo onopvallend mogelijk liep ik terug naar de paskamer, trok mijn eigen jurk weer aan en duwde alles in de armen van de verkoopster, het arme mens compleet verbouwereerd achterlatend. Mijn Lief probeerde me ondertussen nog te vertellen dat het een complete onzin-opmerking was, maar dat was vergeefse moeite. 

Weg was de zin om te shoppen. Naar huis, dat wilde ik. Puur objectief gezien, klopte het niet eens wat ze zei, maar doet dat er überhaupt toe? Elke seconde die ik ermee bezig was, was verloren. Zonde van mijn tijd en energie. 

Pas later realiseerde ik me dat de opmerking alles over haar zei. Alleen, mijn reactie zegt natuurlijk van alles over mij. Wat kan mij het schelen wat een vreemde zegt? Het kwam doordat het persoonlijk was, live, puur tegen mij gericht. 

Ik worstel met mijn onzekerheden. Mezelf mooi voelen, het gebeurt zo zelden. Daar heeft die vrouw geen idee van. Hoeft ook niet. Maar jeemig mens, denk na voor je iets roeptoetert. Voor hetzelfde geld zeg je het tegen iemand met een eetstoornis en is diegene weken van slag. Ik was het een uurtje of twee. Oké, drie. Daarna zijn Lief en ik lekker een ijsje gaan eten. Ik een extra grote portie.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in