Janny van der Heijden: 'Chocola is een instant geluksmoment'

Janny van der Heijden schrijft elke maand in Nouveau een column over de wereld waarin ze leeft, lacht, huilt en zich verwondert. Deze keer verklaart ze zichzelf guilty aan enkele chocolate pleasures.

Als er één uitdrukking is waar ík geen chocola van kan bakken, is het wel de uitdrukking zelf.

Hij schijnt in de jaren zestig van de vorige eeuw in zwang te zijn geraakt, maar de logica ontgaat me eerlijk gezegd volledig. Want bakken komt aan het maken van chocola niet te pas. Magie wel. Chocola is een instant geluksmoment.

Daar zijn talloze verklaringen voor aan te wijzen, zoals de hoeveelheid magnesium en hormonen en neurotransmitters die aangespoord worden. Maar bovenaan de lijst staat dat chocola gewoon lekker is.

Nou moet ik bekennen dat ik als kind koetjesrepen heerlijk vond, maar die repen uit mijn jeugd mogen helemaal geen chocola heten, omdat ze te weinig cacao bevatten.

Ik ben inmiddels redelijk kritisch als het gaat om chocola en ik hou meer van chocolade in ‘tabletvorm’ dan van bonbons. Gedroogde mango gedipt in chocolade vind ik dan wel weer heerlijk. Gember of sinaasappelschilletjes die volkomen verdwenen zijn onder een chocoladedeken sla ik ook niet af, maar grote dozen bonbons, nee.

Liever een reep, dik of dun, in gelijke of ongelijke stukjes, het maakt me niet uit. Bij voorkeur niet gevuld, maar hazelnoten, zeezout, peper of zeezout en karamel kunnen dan weer wel. De rest laat ik makkelijk aan me voorbijgaan.

Of ik voor melk of puur kies, is meer afhankelijk van wie de maker is en waar de bonen vandaan komen. Want met cacaobonen is het eigenlijk net als met druiven bij wijn. De grond, de druivensoort en de maker zijn uiteindelijk samen verantwoordelijk voor de smaak van de wijn, en zo zit het met chocolade ook, hoewel dat zelfs nóg iets complexer ligt.

Ik heb ook wel een paar guilty pleasures als het om chocola gaat, zoals chocolademelk gemaakt met pure chocolade in plaats van cacao. En nee, we gaan het niet over calorieën hebben. Het allerliefst drink ik deze chocolat chaud in Parijs bij Angelina, vlak bij het Louvre.

Helaas heeft deze plek iets te veel in magazines en op Instagram gestaan, waardoor de rijen lang zijn, maar ik kom er al een paar decennia en kies bij voorkeur de rustigere momenten. Pure nostalgie in een schenkkannetje.

Mijn andere guilty pleasure komt ook uit Parijs: de pistols van Marie Antoinette. Voor mij de aller­, állerlekkerste dunne chocolaatjes.

Ze zijn ooit ontwikkeld door apotheker Sulpice Debauve, voor de onfortuinlijke koningin die regelmatig hoofdpijn had (en uiteindelijk ook haar hoofd verloor). Hij mengde haar medicijn met cacaoboter en zo ontstonden de eerste ‘pistols’.

Het medicijn verdween en de chocolade won. Debauve werd aangesteld als de officiële chocolatier van de koning en was dat later ook van Napoleon.

In 1817 vestigden Debauve en Gallais zich in een pand in het 7e arrondissement, waar ze tot op heden nog steeds de beroemde chocolaatjes en nog veel meer verkopen. Ik negeer het feit dat ze ook een webshop hebben en dat ze misschien wel naar Nederland zouden kunnen versturen. Puur zelfbehoud.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in