'Ik vraag graag personeel om wijnadvies, anders kom ik al snel uit bij ‘the usual suspects’'

Het is vandaag geen Kaiserwetter. Oftewel: geen stralende zon en strakblauwe lucht. In plaats daarvan valt er sneeuwachtige regen. Of regenachtige sneeuw, dat verschil zie ik niet zo goed, en het is mistig en grauw. Prima dagje dus om in de gezellige loungebar van het hotel verder te lezen in mijn boek. De nieuwe van Emily Giffin: First comes love. Nu kan ik een heel verhaal houden over hoe literair verantwoord dit is, maar het is gewoon een chicklit voor volwassen vrouwen. Heerlijk: vleug humor, vleug romantiek, vleug verdriet en ‘gedoe’. Hoe het afloopt weet ik nog niet, ik ben pas op de helft. Daarbij een met liefde gemaakte cappuccino én vijf zalige homemade mini chocolate cookies. Het is dus best verleidelijk om gewoon de hele dag hier te blijven hangen. Alleen, die mini-koekjes krijg je bij elke kop koffie of thee opnieuw. Als je niet oppast, heb je zo tien cookies op. En ook al zijn ze mini, de calorieën zijn dat niet.

Maar als ik wel blijf zitten, is het zo lunchtijd. En lunchen kun je op slechtere plekken doen (verse pasta met coquilles anyone?) met daarbij dan een glas wijn. Want de wijnen hier, die zijn o zo fijn. Maar let wel even op voor je heel impulsief bestelt… de prijzen gaan tot boven de €3.500,- per fles. Echt waar, ik heb het zelf gezien. Los van het feit dat ik dat niet kán betalen, durf ik te zeggen dat ik het ook niet zou wíllen betalen. Ik ben geen wijnkenner, wel een wijnliefhebber, en inmiddels weet ik prima wat ik lekker vind, maar echt, zo veel geld voor een fles wijn? Gelukkig voor de wijnboeren hebben andere mensen daar geen enkel probleem mee dus ze verkopen ze toch wel. Doe mij dan maar een tas, die gaat langer mee. Ik zag vanmorgen nog de nieuwe Chanel Gabriella voorbij komen op Facebook ;) Hier in Gstaad zie je trouwens zo ontzettend veel handtassen van Chanel dat je bijna gaat denken dat het gewoon is. Bijna dan hè …In ieder geval hoef ik me geen zorgen te maken dat mijn Chanel-tas zich hier niet thuis voelt.

Lees ook: 'Stress! Ik ga wintersporten in mondain Gstaad... en dat is de schuld van Jort Kelder'

Maar, ik had het over wijn! De dag dat we aankwamen, kreeg ik een serieus indrukwekkende wijnlijst in mijn handen en besloot vervolgens om ‘een mooie volle witte’ te vragen omdat die wijnlijst me een soort van keuzestress bezorgde. Hoe leuk is het dat de ober dan gewoon met drié flessen aankomt en je ze alle drie laat proeven. Hij maakte er echt een feestje van. Komt ook wel een beetje omdat bij de wijn standaard een plateautje met chips en drie bakjes met verschillende soorten nootjes komt.

Gelukkig zijn er genoeg momenten om wijn te drinken en kun je hier als ‘wijnfan’ van alles proberen. In de restaurants serveren ze namelijk weer andere wijnen. Zelf vraag ik sowieso graag de mensen van het restaurant om advies, omdat ik anders toch snel bij the usual suspects uitkom en dat is best jammer als je bedenkt dat er honderden soorten wijn zijn. Je zou toch maar een heel lekkere missen. ;) En de koks hier snappen hun vak minstens zo goed als de sommeliers. Echt álles is lekker. Gisteren, toen het nog wel heerlijk weer was en we buiten op het terras lunchten, had ik de ‘Classic Club Sandwich’. Mijn lekkerste tot nu toe. En daarbij dan een zonnige rosé. Mét een fles water trouwens. Niet dat je denkt dat ik alléén maar wijn drink. Alhoewel, ik me kan voorstellen dat mijn reputatie hierin toch al niet meer te redden is.

Eten doe ik ook graag. Kleine kanttekening: ik wil even niet weten hoeveel calorieën ik naar binnen werk. Zolang je een paar uur per dag skiet is dat allemaal niet zo erg, maar als dat niet zo is, kom ik hier denk ik per dag een kilo aan. Ik bedoel: in een glas wijn zitten nu eenmaal zomaar 100 calorieën meer dan in een glas water. Dus of ik nu zin heb of niet, ik moet die kont van mij toch nog een beetje in beweging brengen vandaag. Ik kan wel de hele dag doorlezen in dat boek, maar daar verbrand ik geen energie mee. In ieder geval niet genoeg om straks zonder schuldgevoel van die wijn te kunnen genieten. Ik zie al helemaal voor me hoe ik dan de trap oploop en uit m’n skinny nepleren broek scheur…. Tot ik dit begon te tikken, verkeerde ik nog in een fijne staat van ontkenning maar dat lukt me nu ook niet meer.

Ik ben al even in de fitnesszaal geweest om te kijken wat ze er allemaal hebben, maar ik geloof niet dat kijken ook daadwerkelijk telt als lichaamsbeweging. Ben gisteren wel wezen hardlopen. Slechts zes kilometer, maar hé, drie kilometer redelijk steil omhoog en daarna weer drie kilometer naar beneden rennen, was serieus afzien. Nu kan dat iets verergerd zijn door het feit dat ik bij de lunch al een wijntje had. Maar hoe dan ook voel ik nog steeds m’n kont… Wat in de basis een prima excuus is om vandaag niks te doen. Maar het trainen met een PT heeft me al lang en breed geleerd dat ik evengoed prima ‘mijn bovenkant’ kan trainen. Dus eigenlijk heb ik geen excuus.

Lief zit ondertussen rustig naast me te lezen (voor de geïnteresseerden, een vintage crime omnibus) en zegt net "luister eens..." En toen hoorde ik ‘plop!’. Het blije en onmiskenbare geluid van een fles bubbels die open gaat. Ik heb daar inmiddels serieus een Pavlov-reactie bij. Altijd als ik het hoor, kijk ik op om te zien welke mensen er een feestje hebben. Want bubbels veranderen een gewone dag in een feestje. Het glas bubbels is voor een mevrouw die ook lekker met een boek zit. Ze is heel slank. Ziet er niet uit alsof ze straks verplicht moet gaan sporten. Zoals ik. Maar om nu te zeggen dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld? Lief noemt dat KOHN, wat zoveel betekent als Klagen Op Hoog Niveau...