Ik veranderde van een bruisende vrouw in een eh... oud wijf?

De overgang luidt een nieuwe fase van je leven in. Het duurde alleen wel even voordat ik wist hoe ik die moest vormgeven. Ik ben vast niet de enige die daar wat moeite mee had.

Lichamelijke klachten

Ik had weinig lichamelijke klachten, maar helemaal huppelend ging ik er ook weer niet doorheen. Ik was onzeker, vond mezelf oninteressant en onaantrekkelijk, terwijl daar heus geen aanleiding voor was.

De overgang is een omgekeerde puberteit, alleen zonder bejubelde nieuwe rol. Werd ik destijds van een meisje een vrouw, nu veranderde ik van een bruisende vrouw in een eh... oud wijf?

Moeder

Als jonkie was ik het lekkere ding, het aanstormende talent of de frisse wind (naast een aantal minder positieve benamingen). Rond mijn dertigste was ik de chef, het voorbeeld, de ambitieuze carrièretijger. Na de geboorte van onze zoon was ik voor sommigen jarenlang alleen nog dat: J-hem-ze-moeder. Niks om je voor te schamen.

Later was ik een rolmodel, een mentor, een dierbare vriendin, een vertrouwenspersoon, en óók: niet meer wie ik vroeger was. Geen toekomstige whatever, niet het nieuwste, mooiste, glimmende modelletje van de vrouw die ik was geworden.

Overgang

Als vrouw-van-een-bepaalde-leeftijd werd ik steeds onzichtbaarder. Als het gaat over vrouwen in of na de overgang, dan is het vooral kommer en kwel. Ik zie mezelf steeds vaker terug aan de schaduwkant van het ouder worden - als het gaat over ongelukken met e-bikes, drukte in de zorg of dat mens dat met haar man in een te groot huis woont zodat er voor jonge gezinnen geen woonruimte te vinden is.

Ik ben niet meer dat frisse ding, die zorgende moeder of het aanstormende talent. Wat ben ik dan wél? Die vraag bekroop me de afgelopen jaren. In vervlogen tijden gingen oude mensen op een ijsschots zitten en lieten zich afdrijven van de gemeenschap om niemand tot last te zijn, of ze trokken de bergen in om ergens rustig te sterven. Zover ben ik gelukkig nog lang niet. Mijn generatie vrouwen-na-de-overgang staat nog midden in het leven. We werken, we zorgen nog voor onze kinderen of al voor onze ouders, we hebben kennis en ervaring die we kunnen overdragen.

Lekkere ding

Inmiddels weet ik: nu, op m’n 56e, ga ik niet meer iemand wórden, ik bén iemand. Het duurde even voordat ik me dat realiseerde en de schoonheid ervan kon inzien. En - who am I kidding - dat lekkere ding ben ik uiteraard nog steeds.

Je las een column van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.