Hiep hiep hoera voor mij!

Jawel, ik ben vandaag jarig. De teller tikt nu 47 aan en de 50 komt langzaam in zicht. Vijftig, daar vond ik vroeger van alles van, ik had er een beeld bij waar ik niet persé heel vrolijk van werd. Ondertussen is het dus bijna zover en ben ik eigenlijk alleen nog maar een tikje confuus. Want ik vind mezelf er niet uitzien als 47 en ik voel me ook geen 47. Maar ook geen 50 of 44. Ik vind het gewoon lastig om er een label op te plakken, weet niet welke leeftijd bij mij past. Mensen zijn wel altijd verbaasd als ze horen hoe oud ik ben, dus ik neig naar ‘jonger’. Nu doe ik er ook genoeg voor, maar dan nog is het 50 van nu gelukkig niet het 50 van ‘toen’. Mijn oma was al echt oma toen ze 50 was. Droeg de roemruchte bloemetjesjurk, had (het allermooiste!) zilveren haar, was wars van make-up en kookte elke dag zelf.



‘Kleed je naar je leeftijd’

Nee, dan ik ... Deze foto heb ik vanmorgen gemaakt, en ik zie daar de oufit van de gemiddelde puber: t-shirt, skinny jeans en stoere edoch fashionable platte schoenen. Mijn outfit is geen fast fashion, ik doe niet aan Zara en H&M, maar verder zie ik geen verschil. Ik draag meestal wel jurken / rokken tot over mijn knieën, maar dat is omdat ik mijn knieën lelijk vind. En dat is eigenlijk ook de enige goeie afweging: vind je het mooi staan? Voel je je er zelfverzekerd in? Als dat zo is: lekker aantrekken! Leeftijd vind ik een heel slechte reden om iets al dan niet te doen.



‘Gedraag je naar je leeftijd’

Wat betekent dat überhaupt? Vanaf wanneer mag en moet ik bepaalde dingen dan doen en laten? Afgelopen week bijvoorbeeld, vrijdag 17 januari, kreeg ik alvast mijn verjaardagscadeau: zwemmen met wilde dolfijnen. En voor je me nu afschiet en uitscheldt voor schijnheilig, lees even dit over hoe ze dat doen bij Black Cat Cruises.



Daarmee ging een kinderdroom in vervulling, maar dus wel een kleine 40 jaar later. Misschien ook wel beter, want ik heb er zó bewust van genoten. Van elk moment. Als je wilt weten hoe het is, kijk dan zeker even deze video.



Ik heb er geen één foto van want de fotograaf was ziek, maar dat maakt niet uit. Los van het feit dat het me schier onmogelijk lijkt om een mooie foto te maken van mij in het water nét op het moment dat er een Hector Dolfijn voor mijn neus langs zwemt, zitten de herinneringen voor altijd in mijn hart. En blijer dan op deze foto hieronder ga je me waarschijnlijk niet zien. Nul make-up, mijn haar kleddernat en het zoute water plakt nog op mijn gezicht, maar dolgelukkig.

Het is ook pas een jaar of drie geleden dat ik voor ’t eerst ging paragliden, en op een Segway stond ik eveneens pas na mijn 40e. Kortom, ik ben gewoon een laatbloeier.



‘Verstand komt met de jaren’

Geen idee wie dat bedacht heeft. Wat ik wel weet, is dat ik nu beter in mijn vel zit dan ooit. Dat heb ik niet alleen gedaan. Zonder mijn psycholoog, mijn personal trainer en mijn Lief was dat anders verlopen. Dát heb ik wel geleerd met de jaren: ik hoef het niet allemaal alleen te doen én ik vind het alleen maar leuker worden om anderen te helpen. Ik ben heel blij dat ik geen last heb van jaloezie. Blij zijn voor anderen, ze in het zonnetje zetten, daar word ik op mijn beurt weer gelukkig van. Dus kom maar op met die 50, ik kijk ernaar uit. Maar nu eerst deze verjaardag vieren. Carpe diem lieve mensen!