'Dit is voor het eerst dat ik ben afgevallen op vakantie!'

Sinds Nouveau-columnist Sylvia de diagnose lipoedeem heeft gekregen, doet ze er alles aan om de schade te beperken. Bij haar aanpak hoort een strikt dieet, maar hoe combineer je dat in vredesnaam met een vakantie in den verre vreemde?

Laat één ding maar duidelijk zijn: lipoedeem is chronisch en ongeneeslijk, en ja, that sucks. Want wat ik ook doe, mijn benen zullen nooit ‘enkel wat putjes’ hebben. Gelukkig ben ik ondertussen al bijna 50 en hoeven minirokjes van mij sowieso niet meer, maar eerlijk is eerlijk: ik kan soms best jaloers naar vrouwen kijken die wel in het bezit zijn van een paar mooie stelten.

Tegelijkertijd leer ik dat ik een groot deel van de ernst van de lipoedeem zelf bepaal. Niet alles is buiten mijn controle en invloedssfeer en dát is dan weer heel erg fijn. Een ‘healthy lifestyle’ is namelijk iets waar ik zelf bij ben.

Altijd extra kilo’s aan mijn lijf na een vakantie

Ik ben één van die vrouwen die standaard minimaal drie kilo zwaarder terugkomt van vakantie. Eerder raakte ik daar bere-gefrustreerd én verdrietig van. Nu, met de diagnose lipoedeem, weet ik dat het in mijn geval niet zo gek is. Maar dat maakt het nog geen feestje.

En nou gingen Lief en ik op vakantie: 18 dagen lang. Naar Dubai. Niet voor het eerst en onze vakanties hier zien er ongeveer als volgt uit: lekker eten, cocktails en wijn, massages, boeken lezen, wat shoppen, en een paar rondjes golf. Die wijn begint al bij de lunch, overal krijg je lekkere nootjes bij, en dat gaat door tot en met het diner. Lees: Dubai is synoniem aan gewichtstoename. Tót dit jaar.

Een rustige aanloop voor het ‘échte werk’ begint

Misschien heb je meegekregen dat ik begin januari naar dezelfde kliniek ben gegaan als een fiks aantal BN-ers. Hun succesverhalen maakten dat ik mezelf nog één kans gunde om terug te komen op mijn ideale gewicht, met begeleiding dit keer. Zo gezegd, zo gedaan.

Tot ik vertelde dat ik dus op vakantie ging. Want de eerste zeven à acht weken moet ik een heel strikt eetplan volgen. Vakantie past daar niet zo lekker in, zeg maar. Uiteindelijk besloten we daarom dat ik een ‘soft start’ ging maken: gezonde keuzes maken, en proberen de verleidingen de baas te blijven, en dan ná de vakantie ‘in de aanval’.

Mindset blijkt allesbepalend

Ondertussen zijn we twee weken hier. Zonder één frietje, één broodje, één ijsje. Ook niet één chocolaatje, nootje of een glas wijn. Maar wat dan wel? Nou, dit zoal:

Waarbij opgemerkt dat ik het broodje bij de poached eggs met zalm en avocado (niet op de foto) dus niet eet, en dat ik dat ook helemaal niet mis. En waarom zou ik ook met deze fijne salades, het Japanse eten en de Thai? Dat zijn bij uitstek de keukens waar ik prima terechtkan.

Oftewel: ik heb oprecht heerlijk gegeten, élke dag. En nee, ik heb oprecht niet getaald naar die ijsjes en frietjes die mijn Lief wel gewoon eet. Gelukkig ook, want als hij zich bezwaard of vervelend of schuldig zou voelen naar mij toe, dat zou ik wél echt erg vinden.

Het resultaat?

In plaats van drie kilo zwaarder, ben ik twee kilo lichter. Op vakantie! Eigenlijk is het dus gewoon vijf kilo winst ?

Op dit moment zie ik zelfs niet op tegen die zeven weken ‘aanvalsfase’. Sterker nog: kom maar op!

(Of dat zo blijft moeten we maar afwachten hè, maar ik hou je op de hoogte ? )