De tijd begint een beetje te dringen geloof ik...

Over een maand word ik 47. Nu is er niets mis met bijna 50 worden. Alleen, het betekent wel dat ik al dik over de helft ben. Naar mijn beste weten blies de oudste mens in mijn familie namelijk ergens rond de 85 de laatste adem uit. Persoonlijk hecht ik meer waarde aan kwaliteit dan aan kwantiteit, oftewel: liever 75 en in goede gezondheid, dan 90 en een bak ellende. Maar waar het om gaat, is dat ik misschien een beetje meer haast zou kunnen maken met mijn ‘ToDo’-lijstje want daar staat het één en ander op aan tijdrovende plannen.



Mijn Things-To-Do en Things-To-Learn:

• Besluiten of ik nu wel of niet op Twitter blijf.
• En Instagram, wat doe ik daarmee?
• Een master worden op mijn eigen WordPress-site. Scheelt geld, én ik hoef niet te wachten tot ik aan de beurt ben.
• Italiaans leren.
• Maar éérst Cambridge Engels in plaats van dat lelijke Amerikaans-Engels. Lieve Nonnen, here I come!
• Een geduldig mens zijn.
• Piano leren spelen. Of saxofoon. Is ruimte-technisch misschien slimmer.
• Op mijn handen lopen. Erop staan kan ik al, maar in beweging komen, ho maar.
• Het fototoestel gebruiken zoals het bedoeld is, dus niet op standje ‘automatic’.
• Maar het allerliefst, ik durf het bijna niet meer te tikken: een boek schrijven. Het probleem is alleen dat ik dat al een jaar of vijf roep. En soms tik ik ook wel wat. Dus ik heb nu een stuk of 33 losse stukjes. Die misschien wel heel mooi bij elkaar passen. Misschien ook niet. Het punt is dat ik er niet achter kom, zolang ik er niet mee aan de slag ga.
• Op 1 april 2020 leef ik een jaar alcoholvrij. Dat wil ik volhouden. Dit zet ik er alleen bij om zeker te weten dat ik in ieder geval één ding kan afvinken.

Gelukkig heb ik ook nog een paar dingen die ik juist wil áfleren:

1. Te veel en te vaak opmerkingen eruit flappen die ik beter niet kan maken
2. Een hele reep Tony Chocolonely eten. Eén stukje, oké twee stukjes, is ook goed.
3. Bingewatchen op Netflix. Die tijd kan ik beter besteden aan dat boek in wording.