Claudia test: Sportvasten

Bijna was dit blog er niet geweest. BIJNA. Slap als een vaatdoek was ik, niet in staat om 1 vinger op het toetsenbord neer te laten komen. En toch: hallo hier blog. Tegenover de downers, stonden namelijk uppers van heb ik mij jou daar. Nee, ik zit niet aan de coke, ben ook niet bipolair, maar heb wel de extremen opgezocht.

Ik ga sportvasten

Tien dagen vasten terwijl je elke ochtend 30 minuten hardloopt. Een pittige kuur om je lichaam de switch van suiker- naar vetverbranding te laten maken.

“Jij bent toch slank?” reageerde een moeder toen ik ietwat wiebelig op het schoolplein stond en verklaarde dat dat door het sportvasten kwam (moest me bijna aan haar vasthouden).

Ja. Ik ben slank. Prima BMI. Goed gespierde benen en armen, maar voordat je een hekel aan me krijgt: ik heb een buik. Een pens, kun je rustig zeggen. Een menopauze-gedrocht dat niet weg te branden is.

Toen ook mijn dochter mij plagend wees op nieuwe vetrollen, stond ik al in de Fittergy-kliniek, samen met collega Inge vd Steeg, om het momentum te pakken. Het moest NU gebeuren. Zou ik mooi klaar zijn voor de Pasen (blijf een katholiek meisje). En viel het gelijk met het schoolkamp van mijn dochter (niet koken voor het gezin).

Dus daar ging ik

Of eigenlijk: daar lag ik. Onder de zogenoemde Dexa-scan, die je hele vetpercentage opmeet. Vluchten kan niet meer. Ontmaskerd werd ik. De door mij opgegeven 65 kilo bleek keihard 66,5 te zijn. Wel had ik gunstig vet. Ja, u hoort het goed: gunstig vet, zo’n 24,1 kilo. En omdat ik nu in het bakje 50+ zit, was dat opeens uitstekend voor de peer-groep. Tot zo ver de voordelen van 50+. Want hard aan de bak dat moest ik. Dat wilde ik.

Dag 1: Afbouwdag

Op de eerste dag begin je met afbouwen, alle dierlijke eiwitten en vetten worden weggelaten. Wat in de praktijk neerkomt op een strak regime. Twee stuks fruit voor het ontbijt, een beetje sla voor de lunch. Daar mogen overigens wel 10 olijven bij. Ik neem meteen de grootste.

En hierna, het is raar maar waar: 50 gram pistachenoten – met schil, die telt mee in het gewicht. Bummer. ’s Avonds een beetje rijst en gewokte groenten. Ik ben wiebelig (maar misschien ook omdat ik dochter mis). Het tikken van een belangrijk artikel lukt niet goed, mijn hersens hebben koolhydraten nodig als brandstof. En die krijgen ze niet.

Verlangend kijk ik om de minuut op de klok, heb mezelf namelijk om 16 uur een massage beloofd. ’s Avonds naar een film van drie uur. Mooi, onder de pannen!

Dag 2: Tweede afbouwdag

Ha! Al 1,5 kilo kwijt. Zal wel vocht zijn, en bovendien is mijn weegschaal onbetrouwbaar (zie boven), maar toch krijg ik hier vleugels van. Ook al is het de guurste week sinds vijf jaar, ik loop toch maar mooi 30 minuten hard. Wel met muts en handschoenen, maar het is zo vroeg dat niemand deze kabouter Plop ziet.

Voel dat ik ook vandaag énorm de zinnen moet verzetten, anders word ik gek. Afbouwdag 2, nog minder vast voedsel (wel weer die gekke pistachenoten).

Mijn man gaat klussen bij vrienden in Groningen. Ik rijd met hem mee, en stap het Groninger Museum in. Afleiding! Alhoewel. Ik zie overal eten in. Overal. Zelfs in kaalgeplukte landschaps-schilderijen. Als mijn man appt over opgehangen plankjes, lees ik (serieus!): KAASPLANKJE. Help, dit gaat niet goed.

Krijg appje van mijn sportcoach Marianne Dignum dat ik een espresso mag. Wat een upper! De lekkerste espresso die ik in 51 jaar heb gedronken.

Dag 3: Derde afbouwdag (maar eigenlijk eerste sapvastdag)

Dit wordt verkocht als Afbouwdag, maar, slik, is een keiharde sapdag. Ontbijt met 150 ml appelsap & 150 ml grapefruitsap. Lunch: opgewarmde tomatensap. Diner: opgewarmde groentesap.

Mijn houvast nu is de suppletie. Het pakket dat je meekrijgt van je sportvastcoach. Met o.a. magnesium en vitaminepillen en Metabolic Switch aardbei, een drankje dat vol zit met aminozuren. Ik giet het naar binnen alsof het champagne is. O, nee niet te snel drinken, krijg je prikkelingen van.

Verder voel ik me best goed. Ook al zijn mijn benen zwaar van het sporten. Dus boek ik snel weer een massage, bij mijn eigenste Sylvia.

Dag 4: Vastendag 1

Alleen maar sap, sap, sap. Had ik het al gehad over de urinetest? Plassen over een strookje dat verkleurt, en dan van lila naar lichtpaars gaan. Ik ben vandaag al bijna op vakje 3.

Hoop vúrig dat ik morgen vakje 5 heb, dan hoef ik namelijk niet sapdag 3, maar mag ik voorzichtig eerder starten met vast voedsel. Vandaag al diverse manische momenten gehad (“I am the King”), maar ik weet: een downer ligt op de loer. Genoeg water blijven drinken is het devies.

Dag 5: Vastendag 2

Sap. In totaal over de dag: 300 ml. Ik zie al een vaag blokje onder mijn buikvet vandaan komen en krijg daar zo’n kick van. Jeetje wat ben ik goed bezig, denk ik even heel ijdel. (Veroordeel me trouwens niet, emoties schieten op deze dagen meerdere kanten op). Ik ga vást vakje 5 plassen!

En dan morgen al aan de opbouwdag in plaats van nóg een vastendag. Maar dan: het ontluisterende resultaat: vakje 4. Hoe ik ook tuur en door oogleden knijp, kan er niet meer van maken. Vakje 4. Teleurgesteld app ik coach Marianne een foto van de urinestrip. Het antwoord van Marianne blijft beangstigend lang uit….

Cliffhanger!

Volgende week ben ik er weer. Misschien als schim van mezelf, misschien als een verlicht iemand die de hemel heeft gekust, en toch in een kiwi mocht happen (onderschat nooit de aantrekkingskracht van een kiwi).

Urinestrips blijven in mijn Dior-tasje, terwijl ik droom van een purple rain. Wish me luck.

Tot volgende week