Claudia blogt: 5 x waarom ik stiekem blij ben weer thuis te zijn

Afgelopen weken reisde ik met man en dochter drie weken door Californië en Arizona. Amerika is een extreem land. Alleen al de temperatuurverschillen!

Zo fietsen we het ene moment in kil en mistig San Francisco. Een paar dagen later stonden we op de heetste pek ter wereld, Death Valley, waar de temperatuur niet onder de 50 graden kwam. Heel anders dan de gevoelstemperatuur in onze auto die soms onder nul zakte als man en ik wrevel kregen over de navigatie. Ik vind namelijk oprecht dat ik veuuuul beter de weg weet.

Tegelijkertijd was er diepe harmonie in ons gezinnetje, wij tegen de rest van de wereld.

En toch, en toch, vind ik het best fijn om weer thuis te zijn.

En wel hierom:

1. Eigen lakens

Ben een lichte hysterica. Sleep mijn zijden kussensloopje mee op vakantie. Zelfs naar Amerika. Ik vind lakens van andere mensen, hoe heet ze ook zijn gewassen, een beetje vies namelijk.

2. Zelf koken

Uit eten gaan is mijn grote hobby. Maar met 23 avonden achter elkaar (en dan ook nog het ontbijt, want haal je buitenshuis in de VS) was ook zelfs mijn eetlust een beetje vergaan. Komt ook omdat het eetpatroon van een puber nog wel eens wrevel oplevert. Dochter wil pizza, ik spinazie. En tja, groente, laat staan roergebakken spinazie, is in Amerikaanse vakantie-oorden niet heel makkelijk te krijgen.

3. Havermelk

Ik drink m’n latte macchiatto met havermelk. Beter en milieubewuster dan vette melk. In heel Amerika nergens te vinden. Ook niet in hipstersteden als San Francisco en Sedona. Albert Heijn staat er vol mee.

4. Apart toilet

Er gaat niets boven een wc BUITEN de badkamer. Hoef ik niet uit te leggen toch?

5. De herinneringen die ik kan ga koesteren

Wat was het eigenlijk relaxed dat ik geen beddengoed hoefde te wassen, 23 dagen achter elkaar uit eten kon, wat is havermelk trouwens belachelijk duur en wat efficiënt: het toilet op de badkamer (zorgt voor extra dimensie in het gezinsgebeuren: NIETS meer te verbergen).

Wanneer heb ik dat nou? Deze zorgeloosheid en het ‘Het kan me allemaal niks meer schelen’. Dan word ik maar dik van pizza en ziet mijn man mij maar op de wc.

Die zorgeloosheid, mag die altijd en eeuwig blijven? Mooi. Dan ben ik helemaal blij dat ik weer thuis ben.