Saskia Belleman bekroond met Machiavelliprijs voor haar heldere verslaggeving over rechtspraak

De journalist van De Telegraaf krijgt deze prestigieuze onderscheiding omdat ze volgens de jury "de rechtbank begrijpelijk en toegankelijk heeft gemaakt voor een groot en divers publiek." Daarmee heeft ze bijgedragen aan meer openheid en begrip voor de rechtspraak.

Bijzondere prijs

De Machiavelliprijs, die sinds 1989 jaarlijks wordt uitgereikt, gaat naar personen of organisaties die uitblinken in het verbinden van politiek, overheid en burgers. Belleman wist in haar werk een belangrijk thema als femicide – dodelijk geweld tegen vrouwen – onder de aandacht te brengen. Volgens de jury heeft ze hiermee veranderingen in gang gezet bij politie, justitie en politiek.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Ze heeft partijen binnen en buiten het parlement weten samen te brengen rond dit schrijnende onderwerp," aldus de jury. "Een belangrijke stap in de aanpak van dit verschrikkelijke probleem." Daarnaast roemt de jury Saskia als een rolmodel voor jonge journalisten. "Met onvermoeibare toewijding laat zij de feiten spreken, zelfs in een tijd waarin journalisten steeds vaker onder druk staan om hun onpartijdigheid op te geven."

Bekijk ook

Rechtbankverslaggever Saskia Belleman: 'Een dader is zelden alleen een beest' | Nouveau

‘Onze rechtsstaat functioneert fatsoenlijk, maar veel mensen weten niet hoe hij werkt’, aldus rechtbankverslaggever Saskia Belleman (63).

Podcast

In gesprek met Nouveau in 2023 vertelde ze wat ze allemaal meemaakt in haar beroep. "Je zou denken dat ik harder ben geworden door dit werk, maar het tegendeel is waar: er zitten soms mensen in de verdachtenbank met wie je intens medelijden kunt hebben. Je gaat begrijpen hoe het kan gebeuren. Niet altijd hoor. En ik praat daden zeker niet goed. Maar wij zijn vaak bevoorrecht en dan is het makke­lijk om te denken: dat overkomt mij nooit. Nou, dream on, het kan iedereen gebeuren."

"Ik zie soms hartverscheu­rende taferelen. Mensen die niet kunnen stoppen met huilen omdat er iets voorviel wat ze niet konden voorzien. Neem het voorbeeld van Glennis Grace. Het was heel verkeerd wat ze deed, maar tegelijkertijd zie je een vrouw zitten die al haar werk kwijt is, door iedereen uitgekotst wordt. Dat kan ik dan ook verdrietig vinden. En dat heeft niets te maken met het feit dat zij een BN’er is."