'Vluchtelingen zijn méér dan alleen getraumatiseerde mensen.'
Forugh Karimi was 25 jaar, zat in haar 4de jaar geneeskunde en was hoogzwanger toen ze in 1996 wegvluchtte uit Afghanistan, op zoek naar een veilig bestaan. Ze beviel in een AZC van een zoon, leerde Nederlands, maakte haar studie geneeskunde af en werkt inmiddels als vrijgevestigd psychiater en psychotherapie.
Daarnaast is ze voorzitter van de afdeling voor transculturele psychiatrie van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP). Al jong hield ze van schrijven en op haar negentiende won ze in Kabul een prijs voor het beste korte verhaal.
Karimi heeft vele artikelen en essays geschreven in zowel het Farsi als het Nederlands; ook vertaalde ze werk van o.a. Zwagerman en Nijhoff. En nu is haar debuutroman uit: 'De moeders van Mahipar'.
Over het boek
Ramín is als klein jongetje met zijn moeder Lolo als vluchteling naar Nederland gekomen en Lolo houdt tot in het graf zijn afkomst angstvallig voor hem verborgen. Mondjesmaat komt Ramín te weten wie hij is en vanwaar hij komt – maar pas als zijn grote liefde Saráh Lolo’s dagboeken voor hem vertaalt, valt alles op z’n plek.
Stukje bij beetje wordt ook duidelijk wie de dader is en dan komt alles in een heftige, maar ook ontroerende stroomversnelling. De hoofdpersonages Ramín, Lolo en Saráh vertellen de lezer een meerdere generaties omspannende, zeer bewogen familiegeschiedenis. Maar bovenal is De moeders van Mahipar een ode aan de sterke vrouw.
Het boek is niet autobiografisch, dat kwam Karimi te dichtbij. Het is fictie gebaseerd op literatuuronderzoek, getuigenissen van ervaringsdeskundigen en haar eigen ervaringen.
'Afghanistan is méér dan alleen oorlog'
'Alleen mijn man, we waren zeventien toen we elkaar leerden kennen, weet welke herinneringen en getuigenissen echt van mij zijn,' zegt ze in het Algemeen Dagblad. 'Afghanistan is méér dan alleen oorlog. De inwoners zijn méér dan mannen met baarden en vrouwen in boerka's. Vluchtelingen zijn méér dan alleen getraumatiseerde mensen.' Ze wil verbinden met haar boek - want dat is wat literatuur kan doen. 'Mijn redacteur zei over mijn manuscript: het voelt alsof ik een retourtje Kaboel heb gepakt.'
"Als kind wilde ik al schrijver worden," zegt Forugh in het Parool. "Ik was gek op lezen en schrijven. Door de economische sancties in Afghanistan waren boeken schaars. Van mijn ooms hadden we een paar vertaalde boeken over psychoanalyse van Freud en andere auteurs gekregen, maar ook romans, zoals Russische klassiekers van Tolstoj en Dostojevski. Omdat ik zo moeilijk aan nieuwe boeken kon komen, herlas ik deze boeken meerdere keren."
"Zo ontstond mijn interesse voor de verhalen van mensen, maar ook voor de psychiatrie: wat zijn de gevolgen van de levensomstandigheden op de psyche van mensen? En: welke levensomstandigheden zorgen voor een trauma?
Veel mensen denken dat alle vluchtelingen psychisch uit balans zijn door een trauma, maar dat is niet zo, dat is onderdeel van de clichés die over vluchtelingen bestaan. Het doormaken van traumatische ervaringen maakt niet per se dat mensen psychisch uit balans raken of psychiatrische ziektes ontwikkelen.
Dat hangt af van veel meer factoren, zoals: had je een veilige jeugd met liefhebbende ouders of niet? Ben je misbruikt of niet? Ik wil de lezer een intiem inkijkje geven in die wereld die vaak voor buitenstaanders moeilijk te doorgronden is."
De moeders van Mahipar kost € 24
Foto © Meridiaan Uitgevers
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in