Miljuschka Witzenhausen (37): 'Ik kan nooit met mijn moeder op een terras zitten'

Deel 2 van het spraakmakende Nouveau-interview met Miljuschka!

Als dochter van Astrid Holleeder weet ze hoe breekbaar het leven is. Daarom wil presentatrice en culinair expert Miljuschka Witzenhausen (37) er juist intens van genieten. In het tweede deel van het interview dat ze aan Nouveau gaf, gaat ze dieper in op het verdriet in haar familie.

Je moeder, Astrid Holleeder, leeft sinds ze in 2015 begon met getuigen tegen haar broer Willem onder de radar omdat ze met de dood wordt bedreigd. Jullie zijn goed bevriend met de familie De Vries. Royce en Kelly is overkomen waar jij voor vreest.

‘Het is heel wrang dat je op zo’n manier een ouder moet ver­liezen. Ik spreek Royce vaak, zie hem ermee worstelen. Ik vind het ontzettend pijnlijk dat de daders hebben gekregen wat ze wilden. Daarom praat ik er ook liever niet over: ik gun die mensen ons verdriet niet. Mijn moeder en Peter spraken samen geregeld over de dreiging die voor hen allebei reëel was. Peter zei dan altijd: ‘Ik heb genoeg aardappelen gegeten.’ Hij kon er beter in berusten dan mijn moeder. Peter heeft ontzet­tend veel bereikt, zij ook. Dat geeft iets van rust, ze hebben alles uit hun leven gehaald. Maar verder blijft het natuurlijk een ongelooflijke rotsituatie.’

Eind maart overleed je oma Stien, door wie je deels bent opgevoed.

‘Het was de eerste keer dat onze familie iemand op een natuurlijke manier verloor. Verder kennen wij alleen maar mensen die zijn doodgeschoten, uit het leven gerukt; we hadden dus nog nooit een aftakelingsproces meegemaakt. Het was heftig, oma heeft veel pijn gehad. Ik kende haar als een sterke, struise vrouw die als een tweede moeder voor me is geweest. Iemand die nooit een oordeel had en bij wie je het in principe altijd goed doet. Alles wat ik deed, was op voorhand al fantastisch. Dat is heel fijn. Als ik bij RTL Boulevard was geweest, belde ik op de terugweg altijd met oma.’

Wat doet het concreet met je als je familie permanent onder dreiging leeft?

‘Ik zorg dat ik nooit met ruzie of woorden uit elkaar ga met de mensen van wie ik hou. Zodat wat er ook gebeurt, ik nooit met spijt zal hoeven terugkijken op zo’n laatste moment. Mijn moeder en ik nemen elke dag afscheid van elkaar, gewoon, voor de zekerheid. Daarnaast heeft het ervoor gezorgd dat ik een bepaalde vorm van haast heb gevoeld. Dat je de tijd die er is ten volle wil benutten. Het nu-of-nooit­ gevoel.’

Je moeder kijkt met alles mee bij je magazine, jullie hebben dage­lijks contact. Tegelijkertijd weet je vanwege jouw eigen veiligheid niet waar zij woont. Zoiets is voor een ‘normaal’ mens bijna niet voor te stellen.

‘Door het proces tegen mijn oom heeft mijn familie ontzettend veel verloren. Mijn moeder en mijn tante Sonja zijn door het slijk gehaald vanwege hun getuigenissen. Maar vooral: we zijn een deel van onze vrijheid kwijt. Ik mis een ouderlijk huis. Ik kan nooit met mijn moeder even door een winkelcentrum lopen of op een terras zitten. De kleine, normale dingen zijn voor ons al zeven jaar lang onmogelijk. Dat is pijnlijk, ik kan er niets anders van maken.’

Jullie zijn een echte vrouwenfami­lie.

‘Wij zijn olifanten, een matriarchaat. Bij mijn oma thuis stonden ook altijd oli­fantjes. Van de mannen in onze familie hadden we niet veel te verwachten. Mijn opa was gewelddadig, mijn oom ook, mijn vader verliet ons gezin toen ik pas elf was. Misschien is het daarom dat ik bijna uitsluitend vrouwen in mijn bedrijf heb. Ze kunnen beter multitasken, maar vooral: ik voel me veiliger bij vrouwen.’

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in