Terug bij Koffietijd, maar wel behoorlijk veranderd.
Loretta Schrijver is weer aan het werk na een naar jaar dat in het teken stond van darmkanker en complicaties. Na zo'n ingrijpende periode ben je niet zomaar weer de oude, als je dat al voor ogen had.
Onder de diagnose bleef ze verrassend rustig. "Ik reageerde er vrij kalm en nuchter op," zegt ze in Nieuwe Revu. "Zeker nadat de dokter aangaf dat het behandelbaar was. Ik was ziek, het moest weg, dus dat moest gebeuren. Iedereen wordt, linksom of rechtsom, wel met kanker geconfronteerd en nu was ik aan de beurt.
'We zitten zo ingewikkeld in elkaar, dat we ook kwetsbaar zijn'
We zijn als mensen zo fantastisch geëvolueerd en zitten daardoor zo ingewikkeld in elkaar, dat we ook kwetsbaar zijn. Miljoenen cellen in het lichaam delen zich dagelijks, het is dan niet raar dat er dan weleens een radertje uitvalt. Dat kan op alle fronten gebeuren, zowel lichamelijk als geestelijk."
Alles wat haar vervolgens overkwam aan operaties, inleveren en complicatie hakte er wel in. "Ik ben emotioneler en gevoeliger geworden," aldus Loretta. "Inmiddels is het wat meer in balans, maar toen ik net het ziekenhuis uitkwam, kon ik niet eens naar een simpele tekenfilm als Tom & Jerry kijken. Van het leed dat die kat en muis werd aangedaan, werd ik al verdrietig."
"Een ander effect van het afgelopen jaar: ik hou weer meer van de mensen. Ik had niet zo’n hoge pet op van hoe de mensheid omgaat met dieren en de natuur. Maar door de continue zorg van het geweldige ziekenhuispersoneel in het St. Antonius heb ik weer meer oog gekregen voor de individuele mens.
'Ik kijk anders naar het leven. Dit is een soort wedergeboorte'
"Ook heb ik het “o, fijn-denken” meer omarmd. Dat wil zeggen: blij zijn met kleine, huiselijke niksdingetjes, zoals een opgeruimde kamer of een lekkere maaltijd. Voorheen nam ik dat allemaal voor lief, maar de weg heeft eventjes een knik gemaakt en me anders doen denken. Ik kijk anders naar het leven. Dit is een soort wedergeboorte. Zo voelt het."