Jennifer Lopez (51) gaat naakt en iedereen vindt er iets van

Is dit nu inspirerend of ontmoedigend?

Vandaag komt Jennifer Lopez' nieuwe single In The Morning uit en de coverfoto is spraakmakend: ze staat er naakt op, maar wel zo slim geposeerd dat er niets gecensureerd hoeft te worden.

De foto is meteen viraal gegaan, aan de ene kant omdat het een prachtig beeld van een dito vrouw is die duidelijk keihard traint om er zo uit te zien.

Aan de andere kant is er ook kritiek van vrouwelijke vijftigers die zeggen dat ze door Jennifers looks steeds meer druk voelen om er óók zo uit te zien.

Een van hen is Ulrika Jonsson (53), een Britse tv-presentator die in haar jonge jaren eveneens menig cover sierde...

... maar voor wie de looks van Jennifer Lopez...

... maar ook andere Hollywood-vijftigers als Elizabeth Hurley (hier met haar zus Kate, 57) en Sofia Vergara, 'niet meer haalbaar zijn' (haar eigen woorden).

"Ik kan er niet meer tegen," schrijft ze in een open brief in The Sun. "Er is iets waar ik me dood aan erger en dat is het voortdurende en aanhoudende bombardement aan beelden van celebrity's die hun zo goed als volmaakte lijf laten zien. Onlangs moest ik van binnen nog een beetje huilen bij een foto van Jennifer Aniston die met haar schitterende lijf aan het joggen was in een of ander park. Die vrouw is twee jaar jonger dan ik, maar haar lichaam ziet er beter uit dan dat van mijn op mijn 27ste.

Ze zit strak in haar vel, is gespierd, maar toch vrouwelijk en er is geen spoortje los vel te bekennen, laat staan cellulitis, putjes of veroudering. En dan heb ik het nog niet over haar gezicht, dat al twintig jaar hetzelfde lijkt te blijven. Ze ziet er fantastisch uit.

Toen ik haar zag in een yogapose voor een reclame voor een wellnessdrankje, was het net alsof iemand een enorme naald pakte en wat ik op mijn 54ste nog aan marginaal opgepompt zelfvertrouwen bij elkaar kan schrapen doorprikte."

Daar kwam Jennifer Lopez dus nog over heen. "Mijn gevoelens van onbeduidendheid bereikten het hoogste niveau," zegt Ulrika. "Ik ben niet gek, ik weet ook wel dat deze vrouwen toegang hebben tot personal trainers, make-up artiesten, diëtisten, koks, personeel en natuurlijk Photoshop. Ze worden op hun best gefotografeerd en laten niets zonder filter naar buiten komen. Als ik dezelfde faciliteiten tot mijn beschikking had, zou je een heel andere Ulrika Jonsson op mijn social media zien.

Toch denk ik dat dit promoten van perfectie schadelijk is. Het is al erg genoeg dat een opgedroogde ouwe has-been als ik zich geïntimideerd, waardeloos en zinloos voelt, maar ik maak me ook zorgen over het effect op alle vrouwen, jong en ouder, beroemd en 'normaal'. Als moeder van vier – waaronder twee dochters van 16 en 20 – maak ik me grote zorgen over wat het met hun gevoel van eigenwaarde doet om omringd te zijn met dit soort beelden.

Ze kunnen wel doen als ze weten hoe het werkt en zich bewust zijn van filters en dat deze beelden niets te maken hebben met de werkelijkheid. Maar ik weet ook dat diep van binnen ze naar hun selfie of in de spiegel kijken en zich totaal onbeduidend voelen. Ze hebben het idee dat ze hier niet aan kunnen tippen en dan hebben mijn meisjes hun leeftijd nog mee.

Probeer je eens voor te stellen hoe het voor oudere vrouwen, zoals ik, is. Denk eens aan hoe het voor gewone vrouwen is, werkend of niet werkend, moeder of niet, doodmoe, in de overgang, lichamelijk bekaf van het huishouden, uitgeteld van zorgen voor de hele familie en zorgen hebben over de financiën.

Visualiseer eens hoe dat voelt, om alle ballen in de lucht te moeten houden. En je dan, zelfs als je je hebt opgetut en je leukste jurk hebt aangetrokken, toch blijft zitten met het gevoel dat je tekort schiet, omdat je er niet goed genoeg uitziet. Ik kan je niet zeggen hoe pijnlijk dat is.

Ik heb een bescheiden Instagramaccount dat me in staat stelt om enige controle te hebben over hoe de wereld me ziet. Ik heb de strategische en onvermijdelijk natuurlijke keuze gemaakt om me vanaf het begin te laten zien zoals ik echt ben.

Ik gebruik geen filters en meestal zie ik er ouder uit dan ik ben. Overdag draag ik geen make-up, want om eerlijk te zijn, ben ik dan alleen met de honden en zij geven echt helemaal niks om foundation en mascara, ze willen alleen maar eten en spelen.

Mensen die participeren op mijn Insta (ik kan het niet opbrengen om ze volgers te noemen – ze zijn beter dan dat) zeggen dat het verfrissend is en dat ze de realiteit die ik bied prettig vinden. Ik hecht veel waarde aan hun mening en ben er dankbaar voor.

Maar ik ga niet liegen, mijn onzekere ik vraagt zich vaak af of ik er werk door misloop. Ik vraag me af en vrees dat ik aan de kant wordt geschoven omdat ik er niet 'geweldig, fantastisch en spectaculair' uitzie zoals degenen die geobsedeerd zijn door hun eigen voortreffelijkheid. Het is vreselijk om toe te moeten geven, maar ik weet dat ik trouw moet zijn aan mezelf. Dit ben ik. Dit is hoe 53 eruit ziet.

Nu heeft iedereen natuurlijk het recht om 'de beste versie van zichzelf' te zijn. Dat erken ik. Het zou zomaar een lelijke wereld kunnen zijn als je overal mij zag. Maar het zou ook fijn zijn als ik mensen een beter gevoel over zichzelf zou kunnen geven als ze foto's van mij zien.

Celebrities en influencers moeten in hun achterhoofd houden dat hun bereik gepaard gaat met verantwoordelijkheid nemen. Onrealistische verwachtingen scheppen doet veel kwaad en deze verslaving aan perfect moet stoppen. Waarom ben ik niet topfit? Waarom ben ik niet strak, gedefinieerd en zie ik er niet verkwikt uit? Waarom glanst en glowt mijn huid niet?

Eerlijk gezegd denk ik niet dat er een einde aan zal komen aan die hang naar perfectie. Toen ik naar bloedmooie Jennifer Aniston keek, vroeg ik me toch weer af wat mijn smoesjes waren om er niet ook zo uit te zien. En toen herinnerde ik me dat ik in mijn leven andere prioriteiten heb. En dat ik de keuze heb gemaakt om mezelf niet zo onder druk te zetten.

Maar dan zie ik J-Lo die er sensationeel uitziet en voel ik me opnieuw gebrekkig en tekortschieten, en pak ik een zak chips en troost me met het idee dat er veel meer vrouwen zijn die zich net zo voelen als ik."   

Beste Nouveau-lezeres, wat vind jij?

Zijn de topfitte Hollywood-vijftigers inspirerende rolmodellen of maken ze je eerder verdrietig of boos? Of moeten we ons – gevalletje Sisterhood! – zowel scharen achter de Jennifers én de vrouwen die een ander leven en een ander lichaam hebben?

Of zouden de Jennifers van deze wereld wel wat duidelijker kunnen communiceren dat hun leven niet te vergelijken is met dat van vrouwen in, pakweg, Kansas, Karlsruhe of Kerkrade? We zijn benieuwd naar je mening, dus reageer naar hartenlust!

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Foto's (c) Getty Images, Jennifer Lopez, Vital Proteins

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in