Wat een wijze woorden van Angela Groothuizen!

Soms lees je een interview dat je het hele weekend (of zelfs nog langer) bijblijft. Zoals met Angela Groothuizen in het Volkskrant Magazine: 'Je kunt je niet bezighouden met wat andere mensen van je denken.'

Angela is onbetwist een van onze favoriete Nouveau-vrouwen, ze is de belichaming van ons motto 'style has no age'. Bijna zestig (28 september is dé dag) heeft ze alles waar we van houden: niet alleen stijl, spirit, substantie, heel veel humor. En wijsheid. . In een uitgebreid interview in het Volkskrant Magazine dit weekend deelt ze tal van levenswijsheden. We lichten er een paar pareltjes uit: 

Over haar naderende zestigste verjaardag

‘Dat is toch heel lang iets wat andere mensen overkomt.’ Om het lijf soepel en het hoofd helder te houden zwemt ze daarom elke dag een stukje in de Vinkeveense plassen, zeer meditatief, dat geklots en voorbij zwemmende eenden. Ze loopt met een glas naar de waterkant, schept het vol en houdt het omhoog: ‘Kijk: loepzuiver. Komt door de kokkeltjes, die zuiveren de boel. Je huid wordt er loeizacht van.’

Over haar voornaamste inzicht

‘Je kunt je niet bezighouden met wat andere mensen van je denken. Ze schatten je toch altijd te laag in. Of juist te hoog. Er zijn maar een paar mensen die snappen wie je bent, en die de moeite nemen om de gelaagdheid daarin te zien. En met de rest kún je je niet bezighouden.’

Over haar goede vriend Leco

Leco zegt over haar: ‘Angela durft zichzelf te laten zien. Ze heeft geen houding, geen vormpje, geen façade.’

Angela schiet in de lach: ‘Ja, dat vindt hij ook weleens irritant: heeft hij me net helemaal beeldig gemaakt, sta ik een dag later weer met natte haren op Instagram, haha.’

En Leco zegt: ‘Als ik een mening wil horen, bel ik haar, want dan weet ik dat ik geen Haarlemmerdijkies krijg. Ze zegt het zoals het is.’

Angela: ‘Dat komt omdat ik kranten lees. Ik hou van nieuws, ik hou van Blendle, van De Correspondent. Dus als hij weleens iets zegt, dan zeg ik meteen: ‘Nou, dat ligt net íéts anders.’ Leco heeft een paar jaar bij me ingewoond toen hij net uit Harderwijk kwam. Vakman, toen al. Wat hij kan, kan niemand. Als hij je opmaakt ben je tien jaar jonger. Ik ken ook niemand die zo hard werkt als hij.'

Over haar vader

Op mijn 24ste heb ik wel een keer tegen hem gezegd, dat was na een coachingsessie die ik had gedaan in New York: ‘Wíj kunnen er niks aan doen, dat het begin zo moeilijk was. Maar ik heb toch een te gekke jeugd gehad, ondanks alles, en daar wil ik u voor bedanken. Want ik hou toch van u.’ Had ik nog nooit gezegd. Noord-Hollanders hè, dat soort dingen zeiden we niet. Wat denk je? Begon-ie heel hard te huilen. En toen zei hij ook nog, leunend op zijn stok: ‘Ik ook van jou.’

En: 

‘... begin dit jaar deed ik mee met het programma Verborgen Verleden en toen kwam ik ineens achter dat hele verhaal van zijn [haar vaders, red] tijd in Afrika. Wisten wij allemaal niks van. Alsof er een totaal nieuwe man opstond. Een heel stoere ook nog eens, ik was voor het eerst trots! Het punt is: ik dácht altijd dat hij niet zo van mij hield, dat ik te veel was. Maar omdat alle herinneringen begonnen te herkleuren, en ik hem ineens veel beter ging begrijpen, zie ik nu foto’s waarvan ik denk: potverdorie, hij kijkt wél lief naar me. Wacht, ik laat er een zien. Hier, moet je kijken.’

‘Kijk nou, hoe lief hij naar me kijkt. Dat zág ik hiervoor allemaal niet.’

Dan, vrolijk: ‘Moet je godverdomme 60 voor worden.

‘Het is zoiets moois, dat je door kennis te vergaren, beter bij je gevoel kunt komen. Alsof het nu ineens allemaal loskomt.'

Over in hokjes stoppen

'Weet je wat het is: in Nederland willen wij mensen altijd in hokjes stoppen. Ik vind, en zo jureer ik ook bij The Voice: het is zoveel leuker om iemand omhoog te gooien dan omlaag te trekken, want wat iemand minder goed beheerst, dat weet diegene zelf ook wel. Iedereen hééft al die stemmetjes in zijn hoofd; ik kan het niet, of ik durf het niet. Zeker met jongeren, gooi ze omhoog. Dan voelen ze zich gezien en gesterkt en moet je dán eens kijken wat er gebeurt.’

Over haar open relatie

‘Ik maak daar geen geheim van, en als iemand het aan me vraagt geef ik antwoord. Maar ik geef geen details. Rob heeft een heel dierbaar iemand in zijn leven. En dat vind ik prima, want ik heb óver. Ik heb zoveel geluk en liefde en alles wat ik wil, ik heb zat. Snap je? En ik ga hem, mijn aller-allerliefste, in dat ene leven dat hij heeft, niet voor de voeten lopen. Met níéts. Is onze relatie daardoor makkelijker? Nou, nee. Het is niet altijd makkelijk. Maar het is óók niet echt heel moeilijk. Die man is een vrije ziel. Een fantastische, lieve, trouwe, vrije ziel. En die moet je niet willen beknotten, klaar.’

'Wij hebben gewoon een heel goeie relatie. Rob is mijn allerbeste vriend. Als vriendinnen weleens met een man aan het daten zijn, en ik vraag hoe hij is, zeggen ze: ‘Leuk, maar het is geen Rob.’ Daarom kwetst het me ook als mensen het niet begrijpen. Dan denk ik: láát die man.’

Over geluk

'Voor ons werkt dit. Ik wil maar één ding, en dat is dat hij, met al zijn overgevoeligheden, gelukkig is. Ik ben het namelijk al, er is veel goed in mijn leven. En ik hoef niet, wat ik niet heb.’

Over seks

‘Ik kan er enorm van genieten maar schat: het is wel een gedoe, hè? Sjongejongejonge, na 26 jaar samen en met kinderen en de overgang en dan ben ik nog kostwinner ook... Asjeblieft, zeg. Dus dat proberen we nu te herontdekken, wat daar nog zit. Misschien dat we ook wel hulp gaan zoeken, dat weet ik nog niet. Misschien dat ik straks zeg: ik heb het allemaal wel gezien. Ook dan geldt: goed is goed genoeg.’

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bron: Volkskrant Magazine

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in